Bugun opam bilan gaplashdik, suhbatimiz opamni kasbi bo'yicha ketdi, (opam surdopedagog, (bo'ladi yaqinda)
Surdopedagog—gapirish va eshitishda nuqsoni bo'lgan bolalar bilan shug'illanadigan o'qituvchi).
Xullas, opam aytyaptila, Dinar bolachalarni orasida Abu-Saxiyni egasini qiziyam borda, umuman olganda hamma bolalarni vashshe qimmat mashinalada kelib ob ketishadi, i bu maktabda o'qishni o'ziyam oyiga 5 mln, shunaqa puli ko'p, boooy odamlarni bolalari shunaqa bo'lsa aaa dib (ma'lumot uchun opam ishlidigan maktabda, eshitishda, gapirishda nuqsoni bor, har xil kasalliklarga chalingan asosan miya bilan bog'liq, (autizm masalan) bolalar o'qiydi).
Va man har doim aytadigan gap: "Bir kam dunyo" Esilada bo'lsa shunaqa serial ham bo'lardi, har doim nimadur kam edi odamlarni hayotida, ko'rib jahlim chiqardi, kinodaa derdim, noo o'ylab qarasak hayotimiz ham shundaymikan aaa???
Bir kam dunyo mayli, lekin bizga o'zimiz tuzata olmaydigan, (masalan kasalliklar) o'sha "kamlar" berilmasin. Hayotimiz davomida pul qanchalik kerak bo'lmasin, uni ishlab topa olamiz, lekin sog'likni, yaqinlarni, qadriyatlarni...
Sog'‐salomat tug'ilganimiz ham bir shukronamizga sabab ekan, va ayrim kasblar ancha og'ir bo'ladi ayniqsa bolalar bilan bog'liq bo'lsa (balki u bolachalar ham boshqalari kabi sog'lom bo'lishi mumkin edi)
Mani opamga aytgan gapim: Ha hech bo'masa sila har kuni sog' salomat ekanilaga shukir qilarkansila. Biz (MEN) shuniyam unutib qo'yamiz (MAN)!
