БАҲОНА

Қалб – асли зим-зиё, қоронғу хона,
Маразлик яшайди ичда пинҳона.
Айблари очилиб қолгудек бўлса,
Инсон излай бошлар осон баҳона:

Кўплардан хатою айби сўралса,
Нетай, дер, қисматим шундай яралса...
Баҳоналар ичра ўйлаб қаралса,
“Тақдири азал” энг ёмон баҳона.

Ҳукмни билгувчи инсоннинг ўзи,
Тағин жим кулгувчи инсоннинг ўзи,
Ҳар ишни қилгувчи инсоннинг ўзи,
Айбни тўнкаш учун шайтон – баҳона!

Одамлар фитнанинг кўрсатиб кучин,
Самога термулиб дейдилар: “Нечун?”
Ердаги маъсият, фужурлар учун
Доимгидек мовий осмон – баҳона...

Ҳазрати инсоннинг пойида замон,
Ҳеч қачон ўзгармас, жойида замон...
Ўзимиз ўзгариб кетганмиз ёмон,
Ёмонлашга келса, замон – баҳона!

Инсон умри нима, қолса гар тугаб,
Ортиқчалик қилар ҳар қанақа гап.
Ўлим фариштаси – ҳақиқий сабаб,
Ўқ, қилич, ханжару камон – баҳона!

Хайрулло, ҳазир бўл, сароб ютмасин,
Қалбинг нақд хатарни ҳеч унутмасин.
Тағин, бир умрга алдаб ўтмасин
Оловга элтувчи ёлғон баҳона!

@Xayrulla_Hamidov_adabiyot