ҚОРАХИТОЙ | QORAXITOY

Гувоҳ

Инсон бу ҳаётда кўп нарсанинг шоҳиди бўлади. Гоҳида яхши бир ишининг, гоҳида никоҳнинг, гоҳида эса гуноҳнинг, ёлғоннинг…

Орифжон ҳам бугун тангри таолонинг бандаларига атаган ажиб бир кунига гувоҳ бўлди. Бир юмуш билан болалиги ўтган қишлоғига борган эди. Ишларини битириб бўлгач, ёшликдаги дўсти Муродни бир кўриб кетмоқчи бўлди. Анча йиллардан бери кўришмаган.

Таниш эшикдан ичкари мўралаб овоз берди. Лекин ҳеч қандай жавоб бўлмади. Шу яқин орага чиққандир деган ўйда шундоқ кираверишдаги уйнинг деразаси ёнида ўрнатилган ўриндиққа ўтириб кута бошлади.

Пастқам уйлар, ҳовли Орифжоннинг болалик хотираларини уйғотди. Мурод иккаласи доим бирга ўйнашар, бирга дарс тайёрлашар, мактабга ҳам бирга бориб-келишар эди. Дўсти ота-онасига ёлғиз эди. Орифжон қачон келса, мана шу деразадан бўйини чўзиб дўстини чақирар, сўнгра ўйнагани чиқиб кетишар эди.

Аммо кейинчалик бу ҳол йўқола борди. Қачон дўстини чақиргани келса, уни кўзлари кўкарган, йиғидан шишиб кетган бўларди. Гоҳида эса: “Эй Худо, отам бугун ичиб келмасин, онамни урмасин, ўзинг инсоф бер, эй Худойим”, деб кўзларида ёш ила дуо қилаётганининг устидан чиқарди.

Эсида, Муроднинг бечора онаси калтак ея-ея оламдан ўтган эди. Орадан қанча йиллар ўтиб кетди. Балки отаси ҳам бандалик келтиргандир. Қаровсиз ҳувиллаётган ҳовли миясига шу фикрни келтирди.

Муроднинг ўзи-чи, нима қиляпти экан?...
Орифжон шундай хаёллар оғушида экан, ичкаридан овоз эшитилгандай бўлди. Ўрнидан туриб, очиқ деразадан ёшлигидаги каби ичкарига мўралади. Мўраладию ҳайратдан қотиб қолди.

Дўстининг айни ўша дуо қиладиган ўрнида кекса чол қўлларини титраган кўйи: “Эй Худо, ишқилиб бугун ичмасин-да, ўзинг инсоф бер ўғлимга, эй Худо”, деб илтижо қилар, кўзларидан сизиб чиқаётган ёшлар ажинлари оралаб пастга юмалар эди…

Ҳасан Абдиев.

https://t.me/qoraxitoyliklar

Инсофли ёшлар

Хаёл чалғиб йўл четида турган бир мошинани туртиб юбордим. Чиқиб қарасам, эгаси йўқ экан. Эшигига рақамимни ёздим-да, йўлимда давом этдим. Беш дақиқа ўтар-ўтмас, телефоним жиринглади ва аёл киши: “Ассалому алайкум, мошинамни туртиб кетибсиз, келасизми?” деди. Ҳозир бораман, дедим ва дилимда илиқлик пайдо бўлди. Чунки бунақа пайти мошинаси шикаст еганлар дағдаға қилади ва бунга ҳаққи бор. Бу аёл эса салом билан бошлади гапни.

Етиб борганимда ёшгина жувон бояги мошинани олдида турган экан. Салондан бир ой бўлди чиққанига, деди кулиб, сўнг эрига телефон қилиб менга тутқазди гўшакни. Эри ҳам салом билан, одоб билан гап бошлади. “Машинани урган жойингизни суратга олиб телеграмдан ташлаб беринг, усталар билан гаплашиб, нархини айтаман” деди. “Гаи чақирамиз, ундай қиламан, бундай қиламан” демади. Яп янги Оnexни туртган эканман. Расмга олиб ташлаб бердим. Рости, бунақа ишкалларни эшитавериб, камида уч миллион мўлжаллаб турувдим. Йўқ, ундай бўлмади. “Ака, сиз ҳам бу ишни атайлаб қилмадингиз, сизниям бола-чақангиз бор, оғринманг, уста билан гаплашдим, рози бўлиб аёлимга 400 минг бериб кетинг, бўлади” деди. Унинг гапини эшитиб, гапиролмай қолдим. Унинг ўрнида мен бўлсам шунақа дермидим, бошқа бўлганда-чи?

У айтган пулни бериб, раҳмат айтдим ва кетдим. Эртаси куни ўзимнинг мошинамнинг қирилган жойини тузатиш учун кўпчиликнинг тавсияси билан бир устанинг олдига бордим. Уста 60 лардан ошган киши экан. Мошинамни кўздан кечириб бўлгач, 4 кун ташлаб кетасиз, 3 ярим миллион бўлади, деди. Жума куни дам оламан, безовта қилмайсиз деб қўшимча қилди яна.

Хўп, дедим ва тўғри Фарҳод бозори ёнидаги автоусталар маконига бордим. У ерда қирилган, туртилган мошиналарни тузатадиган йигитни айтишди. Фазлиддин экан исми. У 25 ёшлар атрофидаги йигит экан, мошинамни кўргач: “бир соатда ойдай қилиб бераман, 300 минг бўлади”, деди...

Мен икки кунда рўй берган бу воқеалардан жуда таъсирландим.

Энди мен сўзда бору амалда йўқ катталарга эмас, сўзи, амали, инсофи бор мана шундай ёшларга ишонаман. Улар ёмонланадиган давраларда ўтирмайман. Инсофдан айрилмаган ёшларга таъзим қиламан. Жумани пеш қилиб, без бўлиб оғзига келган пулни сўрайдиган, инсофу иймонини еганлардан Ўзи асрасин.

Мақсуд Жонихонов.

https://t.me/qoraxitoyliklar

#қизиқ_мавзу

Қабрга кирди, дегани ўлди деганимас!

Ғалати гап бўлди-а? Кеб қолди-да...

Жамиятдаги муносабатлар муайян қонунлар билан тартибга солинади. Лекин ўзбекчиликда шундай тартиблар борки, қонунлар ҳам бир чеккада томоша қилиб ўтиради.

Масалан, бир одам вафот этди, дейлик. Барча таомилларни қилиб, диний нуқтаи назардан буюрилган амалларни бажариб, дарҳол қабрга қўйиш чораларини кўрамиз.

Аслида, қонунчиликка кўра, инсон вафот этгач, унинг яқин қариндошлари томонидан 3 кун ичида ўша ҳудуддаги ФҲДЁ органидан ўлим қайд этилганлиги тўғрисида маълумотнома олиниши керак.

Жаноза ўқийдиган имом-хатиб ҳам, аслида, ўлим гувоҳномасини кўргач, жаноза ўқиши лозим.

Аммо кўпинча, айрим сабабларга кўра, бизда ўлим қайд этилганлиги тўғрисидаги маълумотнома жанозадан кейин олинади.

Бу нима дегани? Одамга жанозани ўқиб, қабрга қўйиб келдик. Аммо расман унинг ўлими ФҲДЁда қайд этилмаган. Демак, у ҳалиям яшаётган, Ўзбекистон аҳолиси сонини биттага ошириб турган бўлади.

Хуллас, нима бўлганда ҳам, давлат томонидан ўрнатилган қонун-қоидаларга риоя қилиб яшаш керак.

P.S. 1995 йилда ўлган одамнинг ҳалигача ўлим гувоҳномаси йўқ экан. Демак, у ҳалиям "тирик".

https://t.me/qoraxitoyliklar