Bir psixik buzilishning portreti
Tug‘ruqxonaning davolanish bo‘limida hali tonggi soat 6 bo‘lmay shovqin ko‘tarildi. Erkak kishining vajohat bilan baqirayotgani eshitildi:
— Men kirib chiqmasam bo‘lmaydi, sizlar meni aldayapsizlar!
Zum o‘tmay bo‘lim eshigi kuch bilan ochildi. Ichkariga novcha, oriq, betoqat nigohli 37-39 yoshlar atrofidagi kishi bostirib kirdi. Yuzlarida tinimsiz xavotir va ichini kemirib borayotgan shubhaning izlari aks etib turardi. U hamshiralarning "bu yerga kirish mumkin emas" degan gaplariga ham e’tibor bermay, shoshqinchilik bilan 3-4 ayol yotgan intensiv palataga bostirib kirdi.
— Mana shumi uning joyi? — dedi u, ayolining krovatiga ishora qilib.
G‘azabdan titrab turgan qo‘llari bilan yotoqqa yaqinlashib, ustidagi narsalarni titkilay ketdi. Miyasidagi "suvaraklar" unda kuchli shubhalar uyg‘otib tinch qo‘ymayotgani bois, atrofdagi hayrat bilan unga qadalgan nigohlar, "102ga qo‘ng‘iroq qilinglar" degan shovqinlar baribir edi. U qayta-qayta yostiq ichlarini tekshirdi, paypoqlarni qoqib ko‘rdi, krovat taglarini titib chiqdi.
— Aniq shu yerda tunadimi? — deb so‘radi xonadagilardan.
— Ha, shu yerda edi voy... — degan javoblarga qaramasdan tintuvni davom ettirib, baribir ko‘ngli joyiga tushmay shitob bilan xonadan koridorda alam bilan yig‘lab turgan xotinining oldiga chiqib ketdi. U ayolini bomdod namozini tugatishiga ham qo‘ymay janjal bilan tashqariga chaqirib olgandi.
Ortidan xonadosh ayollar 15 yil deganda homilador bo‘lgani, shifoxonaga tushgan kuni ham eri turli shubhalari bilan janjal ko‘tarib urush qilgani, tinimsiz qo‘ng‘iroq qilib har bir qadamini nazoratda ushlashini ta‘kidlab qolishdi..
Bu qaysi ruhiy buzilish ekanini tahmin qildingizmi?
☕️@psycho_sphere
Tug‘ruqxonaning davolanish bo‘limida hali tonggi soat 6 bo‘lmay shovqin ko‘tarildi. Erkak kishining vajohat bilan baqirayotgani eshitildi:
— Men kirib chiqmasam bo‘lmaydi, sizlar meni aldayapsizlar!
Zum o‘tmay bo‘lim eshigi kuch bilan ochildi. Ichkariga novcha, oriq, betoqat nigohli 37-39 yoshlar atrofidagi kishi bostirib kirdi. Yuzlarida tinimsiz xavotir va ichini kemirib borayotgan shubhaning izlari aks etib turardi. U hamshiralarning "bu yerga kirish mumkin emas" degan gaplariga ham e’tibor bermay, shoshqinchilik bilan 3-4 ayol yotgan intensiv palataga bostirib kirdi.
— Mana shumi uning joyi? — dedi u, ayolining krovatiga ishora qilib.
G‘azabdan titrab turgan qo‘llari bilan yotoqqa yaqinlashib, ustidagi narsalarni titkilay ketdi. Miyasidagi "suvaraklar" unda kuchli shubhalar uyg‘otib tinch qo‘ymayotgani bois, atrofdagi hayrat bilan unga qadalgan nigohlar, "102ga qo‘ng‘iroq qilinglar" degan shovqinlar baribir edi. U qayta-qayta yostiq ichlarini tekshirdi, paypoqlarni qoqib ko‘rdi, krovat taglarini titib chiqdi.
— Aniq shu yerda tunadimi? — deb so‘radi xonadagilardan.
— Ha, shu yerda edi voy... — degan javoblarga qaramasdan tintuvni davom ettirib, baribir ko‘ngli joyiga tushmay shitob bilan xonadan koridorda alam bilan yig‘lab turgan xotinining oldiga chiqib ketdi. U ayolini bomdod namozini tugatishiga ham qo‘ymay janjal bilan tashqariga chaqirib olgandi.
Ortidan xonadosh ayollar 15 yil deganda homilador bo‘lgani, shifoxonaga tushgan kuni ham eri turli shubhalari bilan janjal ko‘tarib urush qilgani, tinimsiz qo‘ng‘iroq qilib har bir qadamini nazoratda ushlashini ta‘kidlab qolishdi..
Bu qaysi ruhiy buzilish ekanini tahmin qildingizmi?
☕️@psycho_sphere