Nomalarim*

Har yili bahorning kelishi odamga boshqacha taʼsir qiladi, qalblarni junbushga keltiradi.

Bu yilgi bahor Ramazon bilan birga kelishini xis qilganim sari yuragim haliyam oʻrnida turganiga xayronman)

@nomalarimm

Kichkinaligimizda kunlar juda uzundek tuyulardi.

Kun davomida koʻpgina ishlar qilishga ulgurardik. Televizor koʻrish, ertalabdan kechgacha qoʻshni bolalar bilan oʻynash, toʻyib-toʻyib uxlash, kattalar qilayotgan ishlarini tomosha qilish....

Hozir esa vaqt xuddi shuvillab oʻtayotgandek. Xayronman, nima oʻzgardi?


Chunki bolaligimizda hali sodir boʻlmaydigan narsalar ustida koʻp oʻylamasdik. Lahzalardan zavq olardik. Bugun bilan yashardik, hozirgi holatimizni qiziqarliroq, baxtliroq qilishga urunardik. Bajargan kichkina ishimizni ham qadrlardik, oʻzimizdan koʻnglimiz toʻlardi. Faxrlanardik.


Hozir esa, kelasi kun, oy, yillarning gʻamini yelkaga ortib olganmiz goʻyo. Natijasi tezda koʻrinmaydigan ishlarni qilishni xohlamaymiz koʻpchiligimiz. Shoshyapmiz, oldinga qarab chopyapmiz...

Bari yaxshilik bilan tugasin ilohim)

@nomalarimm

Onamning eng ko'p eslatadigan gaplaridan biri:

Ba'zi ishlarni har doim ham o'zingga yoqqani uchun qilavermaysan. O'sha vazifaga nisbatan muhabbating ham, xohishing ham tugaydi. Lekin majbursan, qilmasang - natija yo'q, maqsadingga erisha olmaysan. Seningcha hamma sportchilarga har kuni shug'ullanish mazamikan? Har kuni uy tozalash, ovqat qilish hamma ayollarning eng sevganimi?

Faqat xohishlaringga qarab ish qilsang, natijaga erisha olmaysan. Ba'zi paytlar o'zingni majburlashing kerak. Turishga, boshlashga, bajarishga.

Turishga, o'qishga, o'rganishga...

@nomalarimm

Nega qoʻrqishmaydi?

Men hech qachon qabul qila olmaydigan narsam: hech qanday qobiliyati, haqiqiy ichki xohishi boʻlmay turib oʻqituvchilik kasbini tanlab ketadigan odamlar.

Qanchalar sharafli, kuchli bilim, buyuk shaxsiyat, odob va sabr talab qiladigan kasb.

Oʻqituvchi deganda nafaqat bilim bera oladigan, balki tarbiya, odob, madaniy-maʼrifiy tomondan ham oʻquvchi/talabalarga oʻrnak boʻla oladigan insonni tushunaman.

Masalan, mening enam va otam oʻqishni bitirishgandan to pensiyaga chiqquncha oʻqituvchi boʻlishgan. Ularda boshqalarga oʻxshamaydigan , hech kim nimaligini aniq ayta olmasdan hurmat qilishiga, havas bilan boqib, haqiqatdan ,,oʻqimishliʼʼ, ,,ziyoliʼʼ deb atashiga sabab boʻlgan jihatlar bor.

Rosti, hozirgi paytda oʻqituvchilikning ,,oʻʼʼ harfiga ham arzimaydiganlar, shunchaki oʻqishga kirish osonroq boʻlgani uchun, oyligi yaxshiligi, tezroq ish topa olgani yoki boshqa sohaga aqli yetmaganligi uchun ham pedagogikaga topshirishyapti. Men shunaqangi insonlarni bilaman, kimgadir bir narsani oʻrgatishga, oʻqituvchi degan nomni olib, hammaning oldida turishga noloyiq ular mening fikrimcha.

Maktabda chala-savod iqtidorsiz oʻqituvchilarni deb bolalarning taqdiri qanchalar oʻzgarib ketadi axir. Agar boshlangʻich sinf ustozi ,,sifatsizʼʼ boʻlsa, natijani tasavvur qilavering. Masalan, men ham maktabda ingliz tilini jon kuydirib oʻtmasdan, ,, baribir odam boʻlmaysanlarʼʼ deb 4 yilni faqat matn tarjima qildirish bilan oʻtkazgan ustozimdan hozir hisob soʻrashni istayman.

Universitetda ham shunday ishtiyoqsiz oʻqituvchilar bor. Doim hayotdan xafa. Darsni yaxshilab oʻtmagani yetmagandek, bizning ham kayfiyatimizni tushurib, salbiy aurasini taʼsirida qoldiradi.

Nahotki, talabaning 80 minut vaqtining uvolidan qoʻrqmasa?

Gap oʻquvchi/talabada ham bordir, toʻgʻri. Lekin oʻqituvchi borini fido qilib dars oʻtsa, jon kuydirsa, niyati toʻgʻri boʻlsa oʻqiyman deganlar buni qadrlab, harakat qiladi. Aybni hammasini oʻquvchilarga agʻdarish xato. Birinchi qadamni ustoz qoʻyishi kerak doim.

Nega hozirgilar qoʻrqmaydi desam, domlam aytib qolgandilar ,,hamma ham siz aytgandek qoʻrqaversa, kim ustoz boʻladiʼʼ deb. Boʻladi, yuragida oʻt yonib chiqqanlar har narsaga qaramasdan intiladi shu kasbga. Ulardan umid qilsa boʻladi.

Menga doim oʻqituvchi boʻl, sendan zoʻr ustoz chiqadi deyishadi. Lekin men hali bunga yarasha kuchni koʻrmayapman oʻzimda. Vijdonimni tayyor deb oʻylamayman. Yetarlicha iqtidorim bormi deyman.

Oʻqituvchi boʻlmoqchi boʻlgan yoki farzandlarini shu sohaga undayotganlar! Iltimos oʻzingizda oʻqituvchilikka kuchli xohish, kuch, sabr, iqtidor, gʻayrat, muhabbat sezmasangiz bu sohaga oyogʻingizning uchini ham bosmang!

Birovning vaqtining uvolidan, qachonlardir afsus qilganida sizni aybdor deb koʻrsatishidan qoʻrqing.

Oʻqiganingiz uchun rahmat!
@nomalarimm