Mirzobek's page

Ish suhbati davomida nomzodlarga "qo‘shimcha savollaringiz bormi" degan ma’noda savol beriladi. Shu paytda aksariyat nomzodlar yo‘q hamma narsani gaplashdik deb javob berishadi.

Bu jarayonda kichik bo‘lsa ham savol bergan nomzodlar qadrlanadi. Lekin, o‘zi nima ish qilasizlar degan savolni aslo bera ko‘rmang. Bunday nomzodlar kompaniya bilan qiziqmagan, vaqtincha ishlash niyatida deb ro‘yxatdan chiqariladi. Iloji boricha suhbatga kompaniyaning nima ish qilishini, ijtimoiy tarmoqlarini o‘rganib borishga harakat qiling.

Bu vaziyatda esa, kompaniyangizda KPI va bonuslar qanday tuzilgan, karyerada o‘sish imkoniyatlari qanday, kompaniyaning asosiy qadriyatlari nima va shunga o‘xshash savollarni berish maqsadga muvofiq bo‘ladi.

Aziz obunachilarim menga maslahat kerak. Briket va implant o’rnatadigan tish shifokorining instagram sahifasi uchun 10 kunlik kontent-reja qilishim kerak.

Kimni tish shifokoriga ishi tushgan, qanday holatlar bo’lgan, tish shifokoridan kutuvlaringiz qanday bo’lgan.

Har bitta fikr muhim. Oldindan rahmat)

Universitet bahslar tugamaydigan mavzu.

Men Urdu’ga Tarix fakultetiga kirganman. Bir yil kunduzgi shaklda o’qiganman. Keyin shaxsiy sabablar bilan sirtqiga o’tdim. O’zbekiston sharoitida universitetga 4 yil yo’qotishga qarshiman. Lekin, shifokorlik, yuristlik mavzularini chetga surib turamiz.

Nega unda o’zim kirganman?

Kutuvlarim juda oz bo’lgan. Lekin shuni ham topa olmaganman. Menga universitet uyimdan 4 yil ruxsat olish uchun kerak bo’lgan. 4 yil menga tegishmasa o’zim istagan sohada karyera quraman deb o’ylaganman.

Kursdoshlarim ham kanalda bor. Ahvoldan xabarlari bor. Hech narsaga qaramay o’qiyman degan kursdoshimizni ham “yugurib borayotgan otni manglayidan tepishgan”. Hamma yer men uchun krinj bo’lib ketgan.

Mendan oldin bitirgan avlod vakillari ham kanalda bor. Ular ham shu fikrda. Tizimni ahvolini kimlar stipendiyalarni olib yurganidan ham bilish mumkin.

Va yana aytaman, men shunchaki Navoiy stipendiyasini olgan talabalarni ich-ichimdan ko’ra olmayotgandirman.

Brandface bo’lish, kamera oldida zo’r gapirish bu — katta mahorat deb bilaman. Hamma bunday qila olmaydi.

Bu keysda menga ma’qul kelmagan qismi professional darajaga yetmay kimgadir pul evaziga o’rgataman degani.

Yoki mendan kichkina qizni dars bera boshlayman deganini ich-ichimdan ko’ra olmagandirman)

2008 yil 3-4 dona proekti bor brandface qiz o’zina shogird olishni boshlabdi))

Siz esa hali karyera davomida umuman foydalanmaydigan bilim uchun universitetga qatnayapsiz

Shu oy boshidan rekruting sohasida ish boshlaganmiz

Bizneslar uchun kerakli xodimlarni topib berish bilan shug’ullanamiz.

Ish beruvchining talablarini o’rganib, mos nomzodlarni aniqlab, suhbatdan o’tirib, eng yaxshilarini ishga yo’naltiramiz.

E’lon beramiz. 20 yaqin nomzod murojaat qiladi. Yarmi “rezyume yuboring” xabaridan keyin yo’q bo’lib ketadi.

Rezyume yuborganlar ham belgilangan vaqtga suhbatga kelmaydi. O’rtacha 30 minut kechga qolishadi. Hammasi ham emas. Vaqtida kelganlar va talablarga mos kelganlar ishli bo’lishdi.

Suhbatga vaqtida kelishni o’zi ishga kirishda katta plyus bo’lyapti 🥲.

Maslahatim, rezyume nima ekanligini ishga beruvchi yoki rekruterdan so’ramang. Birinchi taassuroti yomon qolishi mumkin.

Suhbat belgilansa iloji boricha 10-15 daqiqa oldinroq borib, xabar berib mas’uliyatli ekanligingizni bildirib qo’ying.

Kutuvlarni minimal darajada qilish kerak ekan

Kimdandir nimanidir bajarishini iltimos qilsam, umuman olganda barcha vaziyatlarda maksimal yordam bermasligini, o’xshamasligini kuta boshladim (we say “ baribir yo’q didiqu, shundam bir so’rab go’ravarin qani 😁).

Avval do’stim, ustozim, tanishim, “menga yo’q demaydi” deb ish qilardim.

Keyin o’xshamasa shu ishdan ham tanishimdan ham ko’nglim sovib, kayfiyatimga ta’sir qilardi. Har kimning o’z muammolari, ishlari, o’ylari borligi qiziqtirmasdi.

Hozir esa kutuvlarim minimal darajada. Qaytangga o’xshasa, yanada motivatsiyam ortib, maqsadim sari yangi g’oyalar paydo bo’lmoqda.

Bizda insonning bilimi qadrlanadi, lekin oʻz oʻzini nazorat qilib bilish qobiliyati yetarlicha baholanmaydi.

Oʻz oʻzini, hissiyotlarini nazorat qilib bilgan odamlar tashqaridan sovuqqon yoki kam kirishimli, hatto zerikarli yoki kiborli koʻrinishi mumkin.

Bunaqa odamlarni eng koʻp hissizlikda ayblashadi.

Bizda biznes olamida bunaqa insonlardan koʻra xarakteri "tez" boʻlgan, oʻta emotsional qaror qabul qiladiganlarni "liderlar" deb bilishadi.

Ulardagi his hayajonni xarizma va shaxsiyat belgilari sifatida koʻrishadi. Lekin, kuzatishlarim oʻsha "xarizmali liderlar" aslida yomon rahbar ekanligini, ulardagi shoshqaloqlik va emotsional qaror qabul qilishi biznesning ham, jamoaning ham zarariga ishlashini koʻrsatdi.

Firuz Allayev

Har kim turli vaqtlarda turli rollarda bo‘ladi. Kim uchundir farzand, kim uchundir do‘st, kim uchundir o‘quvchi, kim uchundir hamkasb rolidasiz.

Ish vaqtida kim uchundir hamkasb, uyga kelganda esa farzand rolida bo‘lishimiz mumkin.

Zafar Masharipovdan bir gap eshitgan edim: "Служба — служба, дружба — дружба".

Siz bilan tushlik vaqtida birga ovqatlanib, hazillashib o‘tirgan boshliq, do‘st o‘rniga o‘tdi.

Ertaga o‘z vaqtida bajarilmagan topshiriq uchun boshliq sifatida tanbeh berdi. Siz esa uni do‘st rolida qabul qila olmayapsiz.

Munosabatlarni asraylik.

Shahzod Sabirov treningidan xulosalar

Trening 5 soatdan ko’p davom etdi. Vaqt qanday o’tganini hech kim sezmay qoldi.

Ko’p kartalar va instrumentlar ochiqlandi. Ayniqsa tadbirkorlar bilan bo’lgan qismi 🔥.

Hozir qisqa xulosalarimni yozaman. Keyingi postlarda har biriga batafsil to’xtalaman.

Muammolardan qochish yaramaydi. Bugungisini bugun hal qilish kerak. Ertangni o’z muammolari bor.

Kelgan narsani qabul qilish, ketgan narsani yuborish kerak.

Eng birinchi moliyani o’rniga qo’yib qo’yish kerak. Marketing bo’limidan ham oldin moliya bo’limini shakllantirish lozim.

Masshtablashishda (kattalashishda) eng muhimi bu oldindan o’rnatilgan standartlardir.

G’oyaga hech kim pul tikmaydi. Loyiha pul tikishlari mumkin.

Diplomat bo’ling. Taqdimot qilishga har doim tayyor bo’ling.

Eng og’ir damlarda sizni qutqaradigan narsa — insonni o’ziga bo’lgan cheksiz ishonchi.

Narx belgilashda ahamiyat berilishi kerak bo’lgan kriteriyalar. O’zgarmas va o’zgaruvchan xarajatlar.

Intuitsiya…

Qiyinlashtirmang, osonlashtiring. Mehr uyg’oting,nafratlantirmang.

Davomi bor.

Men ham universitetda kunduzgi ta’limda o‘qigan paytlarim "multizadachniy" bo‘lish karyeram uchun katta plyus bo‘lsa kerak deb o‘ylardim.

Hozir ham ba’zi joylarda shu kriteriya bilan hamma ishni qilib ketaveradi deb ishga olishsa kerak.

Lekin, hozir tendensiyalar hamma ishni qiladi, lekin hech bir ishni maromiga yetkazmaydigan emas, o‘zini ishini bilsa, shu ishni qilsa bo‘ldi degan tarafga ketyapti deb o‘ylayman.

Siz qanday fikrdasiz?

Bir o‘qituvchi menga beshinchi sinfda hozirgi, kelajak va o‘tmish zamonini qanday sinab ko‘rgani haqida gapirib berdi.

Uning: "men berdim" so‘zining kelasi zamondagi shakli qanday bo‘ladi?", degan savoliga talabalardan biri: "Men olaman!", deb javob berdi.

Ehtimol, bu talaba grammatikaga xos bo‘lgan aniq qoiadalarni bilmas, lekin bu o‘rinda, yanada ko‘proq ahamiyatga ega bo‘lgan ijtimoiy qoidalarni yaxshi bilishini namoyon qildi.

📖 «Ta’sir psixologiyasi»
✍️ Robert Chaldini

Sizga nima qilishsa hammaga shuni qilish kerakmi?

Avvalroq, Darital yonida o‘tib ketayotsam, bir keksa kishi paynet kioskidan foydalanish uchun yordam so‘radi. Puli 50$ lik kupyura ekan. Maydalab kelaman, iltimos ketib qolma dedi. 10 daqiqalarcha o‘tdi, kelmadi. Pulni bu yaqin orada maydalab bilmasa kerak deb o‘ylab turgandim maydalab keldi. Internet uchun to‘lov qildik. Otaxon Urdu rektorini amakisi ekan (yoki meni student deb o‘ylab pont uchun shunday dedi). Mashinasida eltib qo‘yishni taklif qildi. Rozi bo‘ldim.
— Seni o‘rningda bo‘lsam kutmasdim, lekin sen kutibsan, nega?
— Hech qayerga shoshilmayotgan edim.

Keyinroq bankka ishim tushdi. Reception’dagi xodimdan bankomat orqali kartaga pul to‘lash uchun yordam so‘radim, bilmayman dedi (balki, rostdan bilmas).

Bugun bir imkoniyati cheklangan kishi bir raqamga telefon qilib berishni so‘radi. Telefon qildim. Ikkinchi liniyaga tushdik. 2 daqiqadan so‘ng yana qildik. Yana ikkinchi liniyaga ulab qo‘ydi. Men, 100 metr naridagi do‘konga borib kerak narsamni olib qaytaman, keyin yana qilsak bo‘ladimi deb so‘radim. Unda kutib turaman dedi. Men 5 daqiqada kelsam, akamiz yo‘q ekanlar.

Nima uchun ketib qoldi? Yoki boshqa birovni telefonida gaplashdimi? Yoki meni shunchaki vaziyatdan chiqmoqchi, baribir kelmaydi deb o‘yladimi? Yo men shunchaki telefon so‘raganda yo‘q deb o‘tib ketishim kerakmidi?

Soat 01:00 ga qarab ketganida, shunday savollar sizni ham qiynaydimi?

Eng muhim mijoz — xodim!

Avazbek Orzimatovni fikrlariga qo‘shilaman. "Inbazar" rahbarining bir marta ishdan ketgan xodimi yana qaytib ish so‘rab borgan videosida, o‘sha xodimni haqorat qilib, menday oyliklarni o‘z vaqtida beradigan rahbar boshqa topa olmaysizlar degan ma’noda gapirgan.

O‘sha xodim, rahbarni holidan xabardor bo‘lsa nima uchun yana qaytib boradi? Menimcha, yana shunday ish haqini o‘z vaqtida beradigan ish beruvchilarni bilmaganidan.

Katta brendlarning "rasmiy ravishda ishga olamiz", "oyliklarni o‘z vaqtida beramiz" deb reklama kompaniyalarini aylantirishadi. Aslida, bu ish beruvchilarning oddiy majburiyatlaridan biri.

Hozirgi kunda HR brendni yuqoridagidek sharoitlarimiz bor deb olib chiqish ham, yaxshi xodimlarni jalb qilishda katta plyus bo‘ladi deb o‘ylayman. Lekin, bularni va’da qilgandan keyin sharoitlarni yaratib ham berish kerak.

Bugun kitob o’qiganlar ertaga televizor ko’rganlarni boshqaradi ❌

Bugun vaqtini qanday o’tayotganiga e’tibor berganlar ertaga vaqtini qanday o’tganiga e’tibor bermaganlarni boshqaradi ✅

2 xil auditoriya qimmat auditoriya ekan. Biri o’qiydigan, ikkinchisi uzun video ko’radigan.

Auditoriya hozirgi asrimiz nefti!

Birlamchi ehtiyojlarimizni qoniqtirmadikmi? Oliy maqsadni chetga surib turaylik. Soqqani bosaylik. Och qoringa oliy maqsad haqida o'ylash zararli.

Abror Mashrabov