Биздаги исталган соҳада кўчирмачилик ростдан ҳам одатий ҳолга айланиб қолган.

Мактабдаги дарслардан тортиб то, университетдаги ўқиш жараёнида ҳам синфдош/курсдошлар ўртасида ўзаро кўчирмачилик (айниқса, сессияга яқин имтиҳон жавобларининг тарқалиши) энг пик ўринларда туради.

Бу жараёнга 9 йил мактабда, 3 йил коллежда ва 4 йил университетдаги ўқишим мобайнида шахсан ўзим гувоҳ бўлиб, кўп ҳолларда эса бевосита иштирокчи сифатида кўриб келяпман, тажрибам бор :)

Хуллас, бир сўз билан айтганда – кўчирмачилик қон-қонимизга сингиб кетганидан, баъзан усиз ҳаётимизни тасаввур қила олмасак ҳам керак.

Ҳозир, чет элдаги нуфузли университетларнинг бирида таҳсил оладиган юртдошимизнинг айнан кўчирмачилик билан бўлган ҳикоясини ўқиб бироз шокка тушдим ва ўйлаб қолдим: наҳотки кўчирмачилик оқибати, унинг юки шунчалик оғир бўлса?

Агарда вақтингиз бўлса, ҳикояни сиз ҳам ўқиб чиқинг ва ўзингиз учун хулоса чиқаринг:

https://www.xabaruz.com/jamiyat/kochirmachilik-taraqqiyotimiz-oyogiga-urilgan-boltadir

👉 @melievuz