Яна бир неча ойдан кейин университетни битираман. Битирув кунлари яқинлашар экан, ҳозир бўлаётган воқеаларга баъзан ҳали ҳам ишонмаётгандек бўламан.
Университетда ўқиш ва олий маълумотли бўлишга қизиқишим пайдо бўлган кундан бошлаб мен ҳар доим битта нарсани ўйлардим – нима бўлса ҳам фақат Тошкентда ўқишим керак!
Жиззахдаги университетларга кириш тугул, бу ерга ҳужжат топширишни умуман ўйлаб ҳам кўрмаганман.
Ўша абитуриент бўлиб юрган пайтларим, ҳаттоки 3 маротаба ДТМ имтиҳонидан йиқилиб, ўзим мақсад қилган университет(лар)га кира олмаган тақдиримда ҳам, миямда доим алламбало чизгилар чизиб юрарадим.
Яъни, мен қалбан ва руҳан аллақочон талаба эдим: Тошкентга кетишим, ҳар кун автобус ва метрода университетга бориб-келишим, курсдошлар билан университет атмосферасида юрганим – буларнинг барчаси ҳаёлан тайёр эди, фақат реал ҳаётга кўчмаганди холос.
Ваҳоланки, бу пайтда Тошкент-ку, майли, Жиззахдаги 2-3 та маҳалладан ташқарига чиқмаган бола эдим. Бир ўзим Тошкент кўчаларида юришимни қандай қилиб ҳаёл қилганман, буни билмадим.
Оилавий шароитимиз ўртаҳол, давлат университетига киришим – биз учун ҳар томонлама қулай вариант эди. Аммо, тақдир экан, давлат университетига кириш ҳеч насиб қилмади. Хусусий университетда ўқиш эса етти ухлаб тушимга ҳам кирмаган.
Айнан Ёджуга ҳужжатларимни топшираётган пайтим, у ердаги контракт нархларини кўриб “Бунақа катта суммани барибир тўлай олмасак керак, ҳа майли, топшириб қўяверай-чи, мендан нима кетди”, деб рўйхатдан ўтиб қўйгандим.
Лекин, Аллоҳ таолонинг биз учун ёзган тақдири ва ҳисоб-китоби шунчалар мукаммал экан-ки, турли йўллар билан бўлса ҳам контракт пулларини етказиб берди ва бу ерда ўқишимни таъминлади.
Тақдиримга ёзилган университет шу экан, мана, тез орада бу ерни тамомлайман ва талабалик давримга қисман якун ясайман. Мен аввал ҳам, ҳозир ҳам ва ўйлайман-ки, бундан кейин ҳам бемалол ишонч билан айта оламан: “Талабалик – ҳақиқатда олтин давр!”
👉
@melievuz