Ужас через объектив 📸Биринчи навбатда фильмнинг сюжети ҳақида эмас, балки, у қандай ҳикоя қилингани ҳақида айтгинг келади.
"
Город бога" 2002 г.
Бразилия, Рио-де-Жанейро ўз-ўзи билан энергияга бой жўшқин шаҳар. Ушбу шаҳар ҳақида ўйлаганимда биринчи бўлиб хаёлимга футбол, карнавалга тўла кўчалар ва тундан тонггача "
Despacito" қўшиғига рақсга тушадиган одамлар келади. Фильм эса бизга Риони қоронғи томонларини ёритиб берган. Лотин Америкасининг кўплаб шаҳарларида криминал ва нарко бизнес ривожланганини билардим. Аммо уни бундай ваҳший ва ёввойи тарзда тасаввур қилиб кўрмагандим. Қизиқ томони фильм реал воқеалар асосида суратга олинган.
Фернанду Мейреллиш фильмдаги воқеаларни шундай тасвирлаганки, томошабинда "Ким?", "Нимага?", "Нима учун?" деган саволларга ўрин қолмайди. Бу нарса жуда муҳим, чунки фильмда бош қаҳрамондан ташқари кўплаб персонажлар мавжуд. Уларнинг ҳар бири сюжетга шундай қўшилиб кетганки, бу нарса томошабинни чалғишига ёки "бу персонаж ким эди?" деб бош қотиришига ўрин қолмайди. Ажабланарли томони - бундай миқдордаги персонажларни ҳар бирини фильмда ўз ўрни бор ва уларнинг хатти-ҳаракати фильмда шунчаки қизиқарли момент яратиш учун қўшиб кетилмаган. Персонажларнинг кўпчилиги сюжетни олдинга суришга ёрдам беради. Буларнинг барчаси эса биргаликда умумий маънога ва мақсадга эга ҳикоя яратган.
Томошабин зерикиб қолмаслиги учун эса ижодкорлар Риодаги жўшқин атмосферани экранга кўчиришган. Бу ишни улар экспериментал монтаж ва қизиқарли ракурсларга бой операторлик иши билан амалга оширишган. Албатта, ушбу кадрларга мос равишда мусиқа ва овоз танлаган ҳолда. Натижада эса бизга чизиқли бўлмаган сюжет билан, экрандаги бутун даҳшатни йирик ва умумий планда томоша қилиш имкони яратилган.
Картина бир вақтнинг ўзида драма, мелодрама, комедия, трагедия ва триллер жанрлари билан жонглёрлик қилади. Шунинг учун картинани кўриб ҳеч нарса ҳис қилмасликни имкони йўқ. Баъзи персонажлар бир вақтнинг ўзида одамда кулги ва қўрқув ҳиссини уйғотади. Буларнинг барчаси эса ўта реалистик кўринади.
Фильм айнан шаҳар марказида эмас, балки шаҳар четидаги инсон оёқ босса, калласи кетадиган харобаларда юз беради. Биз фильм давомида ушбу жаҳаннамда туғилган гўдаклар қандай қилиб қўлига қурол кўтарадиган даражага етганини кўришимиз мумкин. Чунки
Вьетнам уруши каби шароитларда яшаш оддий ҳол бўлиб қолган аҳолидан бошқа нарсани кутиш ҳам қийин. Ижодкорлар эса бундай яшаш шариатларини зўр тасвирлашган. Шу сабабдан қўлида револьвер кўтариб, ҳазил учун одам ўлдириб юрган 10-12 ёшли болакай реалистик кўринади. Бу ишда режиссура катта роль ўйнаган деб биламан. Мисол сифатида ўтган йил декабрларда хит бўлган "
Слово пацана" сериалини олсак. Тўғри, сериал билан фильмни солиштириш бироз нотўғри бўлиши мумкин. Фильм ва сериал ҳам реал воқеаларга асосланган бўлиб, ёмон шароитларда катта бўлиб жиноий гуруҳ яратган ёшлар ҳақида ҳикоя қилади. Шахсан менга фильмдаги болакайлар, сериалдаги ўсмирлардан ишонарлироқ кўринган. Но, бу билан сериални ёмонлаш ниятим йўқ. Сериал яхши чиққан, лекин, фильм ундан фарқли равишда барча даврларнинг шедеврларидан бирига айланган. Шундай экан, камера ҳаракати, монтаж ва энергетик темпли фильмларни яхши кўрадиганлар учун кўриш мажбурий.
#Маствотч 10/10
Эътиборингиз учун раҳмат!
Телеграм канал Катта Оға 🎬
