Arslonning o‘limi I
Bir o‘rmonda nogahon yuz berdi og‘ir motam,
Jamiki jondor zotin boshin egib qo‘ydi g‘am.
Darrandalar shohi sher – umrin yo‘li uzildi,
Nurab ketgandek olam ko‘plar ko‘ngli buzildi.
Sher odil bir sher edi, ko‘plar g‘amin yer edi,
«Tenglikda, totuvlikda yayrab yashang», der edi.
Motam bo‘ldi ulug‘vor, ko‘rilmagan bundog‘i,
Jami jondor qatnashdi, xuddi yo‘qdek adog‘i.
Chunki chin mehr-u e’zoz qozongandi har yonda,
Shu bois lozim izzat topdi o‘lgani onda.
II
Motam ham o‘tdi-ketdi, turmush tushdi iziga,
O‘rnini yosh Sher oldi, hayot to‘xtasin nega?!
Besh qo‘l teng emas ekan, past-u baland bor edi,
Qilvirligi pinhona – quvliklar ham bor edi.
Sherdan naf ko‘rsalar ham, chekkanmiz deb iztirob,
O‘zin nochor tiygan shum jondorlar yirtdi niqob.
Biror mushkullik tushsa, fe’l-u atvor sezilar,
Asl aynimas aslo, pastkashdan dil ezilar.
Yuvosh ko‘ringan bo‘ri qilg‘ilig‘i bilindi,
Qabihligi fosh bo‘lib tumshug‘idan ilindi.
Sulaymon o‘lib, devlar quturdi degan gap bor,
Shu naqlga o‘xshagan beyuzlik bo‘ldi oshkor.
Ayyor tulki marhumning sha’niga otdi toshlar.
Qadrim yo‘q edi, deya, yolg‘ondan to‘kdi yoshlar.
Chiyabo‘ri chiyillab artib iflos tumshug‘in,
Halollik da’vo qildi sochib fitna urug‘in.
Qilgan bo‘lsa ne shumlik marhumga u ag‘dardi,
Suvdan quruq chiqmoqlik yo‘l-yo‘rig‘in axtardi.
Biladiki, tirilib, izza qilmas marhumlar,
Shu bois qo‘rqmay bo‘hton yuklar fe’li mash’umlar.
Shunchalar ham beyuzlik bo‘larmi bu jahonda,
Ne ham derdik, shumlar – shum, hayvon – axir, hayvon-da!
* * *
Qissadan hissa shulkim, bulardan bo‘l ehtiyot,
Ming surkalib kelsa ham qahri qattiq, fe’li yot.
Erib ketmasin ko‘ngil tulkilarcha bo‘zlashdan,
Ming o‘rgil, gar qoqilsang, toymas seni tuzlashdan.
✍🏼Zohidjon Obidov, 1984-yil. "Mushtum" jurnali@katta_ariq