Shaxsni hurmat qilish tushunchasi haqida chuqur o’ylab ko’rmaganman. 4 dona shaxsini hurmat qiladigan insonlarim bor ekan. Ulardagi hurmat qiladigan hislatlarim, hech kimdan hafa bo’lishmaydi, gina saqlamaydi. Dilini og’ritishgan bo’lsa ham, xuddi hech nima bo’lmagandek ertasiga gaplashib keta olishadi. Yolg’on gapirishmaydi. Hammaga bir xil chiroyli munosabatda bo’lishadi. Kimgadir ustunlik bilan, kimgadir past nazar bilan qarashmaydi. Birovda xató, kamchilik ko’rishsa butun mahallaga jar solib, orqasidan g’iybat qilishmaydi, oldiga chaqirib, “shui shing noto’g’ri bo’ldi”, deb tushuntira olishadi.
Shunday shaxsiyatga ega bo’lgan insonlarni chindan ham juda hurmat qilaman, va bunday insonlar afsuski sanoqli. O’zim ham shu hislatlarga ega bo’lishga harakat qilaman.
Ko’pincha esa insonlarga munosabatim ularning, ilmiga, tarbiyasiga qarab bo’ladi. Agar ularda yoqimsiz narslarni sezsam, ular bilan aloqa qilmaslikka harakat qilaman. Oddiy kichik yolg’on, vadasida turmaslik, aytgan gapidan chiqmaslik, mas’uliyatsizlik, hammani ayblash, g’iybat qilishlari, faqat yomon hayol va fikrlar bilan yurish, nolish, dardini doston qilaverish, bahonalar to’qish. Vkz.
Qarz olib, imkoniyati bo’lsa ham bermay yuradiganlarni ham.
Aslida insonlarni o’zini emas, qilgan yomon amalini yomon ko’rishim kerak. Men esa butunlay ro’yxatdan chiqarib tashlar ekanman.
