Jakhona Umarova | Blog

Shu holat bir talaba bilan bo’lgan suxbatimizni eslatdi. U qiz chet elda o’qimoqchiyu, lekin grant yutib chet elga ketmaganlgida universitetni aybdor qilib ko’rsatardi.
T: Universitetim yomon, grantlar, konkurslar kelsa, biz bexabar qolamiz. Biga aytishmaydi. Faqat boylar, tanish-bilishi borlar grant yutub ketishadi o’qishga.
Men: Men ham oldin shunaqa o’ylar edim, lekin siz ‘xalqaro bo’lim’ga borib grantlar tog’risida ma’lumot qidirganmisiz?
T: yo’q.
M: Grant yutgan talabalardan yo’l-yo’riq so’raganmisiz?
T: yo’q
M: grant kimlar uchun berilishini, qanday bilim va ko’nikmalarga ega bo’lishi kerakligidan habaringiz bormi?
T: yo’q
M: O’ziz qidirib topib bormasez, sizga hech kim yordam bermidi va yordam berishga majbur ham emas. Xattoki, o’sha odam grant yutgan bo’lsa ham, “yo’q, yordam bermayman”, deyishga haqqi bor.
Odatda grant beradigan tashkilotlar eng iqtidorli, o’sha sohada tajribasi bor, poetnsiali yuqori, yangilik yaratmoqchi bo’lgan, o’z vataniga va grant yutgan tashkilotga foyda keltira oladigan talabalarni, millionta, yuzta odamdan tanlab olishadi.
M: Nega o’zingizni grant yutishga loyiqman deb o’ylaysiz?
T: bilmadim
M: grant yutganingizdan keyin, vatnga qaytganingizda qanday foyda bera olasiz?
T: Bilmiman.
M: shu narsalar haqida o’ylab ko’ring, izlaning. Agar moliyaviy imkoniyatiz bo’lsa grant yutib beradigan “consulting”larga borsez bo’ladi. Xizmat haqqi pulli, viza, hujjatlar va boshqa narsalarda yordam berishadi.
Grant beruvchi tashkilotlar verbsaytidan ham foydalansangiz bo’ladi. Google va telegramdan ham qidirib ko’ring.

…

O’zidan boshqa hammani aybdor qilib, o’zidan bechorani yasab oladiganlar har doim birovlar kelib muammosin hal qilib berishini kutadi. Bu “infantile” odam pozitsiyasi. Lekin real hayotda hamma o’z hayoti uchun mas’ul boladi. Hech kim sizga yordam berishga majbur emas.

Allohning bandasi bo'lganim uchun yetarlicha yaxshiman. Balki tugatilmagan, qila olmagan ishlarim bordir, lekin boshqalarini allaqachon tugatib yutuqlarga erishganman. Ko'pincha yutuqlar, muvaffaqiyatlar emas, balki yutqzaganlarimiz ko'proq ko'zimizga ko'rinadi. Ha, mukammalmasman, mendan yaxshiroq insonlar bor, lekin bu degani butunlay yomonsan degani emas. O'zim uchun yetarlicha yaxshiman. Shu bosqichda to'xtab qolmayman, qo'limdan kelganicha harakat qilaman. Xato-kamchiliklarim bor, va shular bilan o'zimni qabul qilaman. Boshqalar bilan solishtirmayman va hayotda faqat o'zim qo'ygan maqsadlarga yo'lga, poygaga chiqaman.

Maktabdan kelishimda metroda kelardim. Tutqichni ushlamasam ham yiqilib tushmas edim. Vestibular apparat shunga moslashganligi sababidan yiqilib tushmayman.
Bugun metroda odam kam, o’qishlar boshlanmaganligi uchun bo’lsa kerak.

Har safar piyoda ko’chaga chiqganimda shukronalik hissi oshadi. Arzimagan narsala uchun noliganim, noshukur bo’lganim esimga tushadi. Odamlarni qiynalib sovuqda zaxda turib narsa sotishayotganini ko’rib uzoq o’ylanaman.

Xitoyda odamlarni ortiqcha vazn yo’q ekanligiga havas qildim.

Chet elda o’zbek erkaklarini qorni va ortiqcha vaznidan, ayollarni esa gulli aji-biji kiymidan tanib olsang bo’ladi.

Hindistonlik jarrohlar bilan ishlaganimda, “sizda ayollar sport bilan shug’ullanishmaydimi?”deb so’ragandi. Ko’rikga kelgan deyarli barcha ayollarni ortiqcha vazni bor edi.

O’zbeklar mazali taomlarni tanavvul qilishni yaxshi ko’rishadi, shu tufayli shirin ovqat kelganida yoki kaloriyali ovqat bo’lsa o’zini to’xtata olmay bir o’tirishda hammasini paqqos tushirishi mumkin.

O’z navbatida ko’p ovqat yeyish odati nafaqat semizlikka, balki boshqa kasalliklarga sabab bo’ladi.