Аллоҳ васлига ошиқлар

Ибодатдан завқ олмаяпман!

Устоз мен зикрдан, тасбеҳдан завқ олмаяпман. Ололмаяпман, завқ билан қилолмаяпман?
Ҳа, зикрнинг, ибодатнинг, бир завқ, шавқ билан қилиниши бор бўлса, бирда эса оғизнинг тоти ва завқнинг қочиши бордир.
Ким Аллоҳ таолонинг ҳаром қилган гуноҳларидан, ҳаром қилган нарсаларидан ўзини мажбурлаб тўхтатса, кўзини ҳаромдан қўриса, қўлини ҳаромдан тортса, оёғини ҳаром ерга босмаса, нафси хоҳласада, ўзини тутса... У вақтда Аллоҳ унинг кўнглига бир лаззат беради, иймоннинг тотини, ана шунда тотади. Тоти қачон қочади? Инсон хоҳ дарвеш бўлсин, хоҳ тақволи мусулмон бўлсин, гуноҳга ботдими, ибодатдан завқ ололмайди. Завқ ололмадими, аста секин ибодатини ҳам тарк эта бошлайди. Ибодатининг таркини орқасидан иймони заифлашади. Иймони заифлашдими, куфрга кета бошлайди. Аллоҳ асрасин!
Шунинг учун ҳаромлардан ва шубҳали нарсалардан жуда эҳтиёт бўламиз.
Қандай эҳтиёт бўламиз?
Ҳаром луқма еб қўймаслик учун эҳтиёт бўламиз. Меъдамизни ҳаром билан тўлдирмаймиз. Топиб келаётган нарсамизнинг ҳалол бўлишига диққат қиламиз. Кўзимиз билан ҳаромга, гуноҳга қарамаймиз.
Аллоҳ раҳмат қилсин, Махмуд деган бир амаки бор эди. Анқарадаги истиқлол майдонида сайр қилиб юрарди. Жуда яхши инсон эди.
"Болам, биз" дерди, гугурт олардик, уйда олов ёқиш учун, печкани, учоқни ёқиш учун гугурт сотиб олардик. Шу гугурт қутисининг устида расм бўларди. Шу расмни биз тирноғимиз билан тирнаб ўчирардик, уйга бу расмли гугурт қуттиси кирмасин деб. Гугурт керак, аммо расмини ўчириб, сўнг олиб кирардик" дерди.
Энди эса уйларнинг ичи, албатта Аллоҳ таоло севмаган, рози бўлмаган, ахлоққа сиғмаган, иймонга мос келмаган расмларга тўла бўлгандан кейин нима бўлади?
Шубҳасиз у вақтда ибодатнинг тоти қочади, қалбнинг нури кетади. Инсоннинг маънавияти орқага кета бошлайди.
Мана шундай ёмон одатларни тарк қилиш ҳам ҳасонатдир.
Ёмон одатлардан воз кечмоқ...
Мен энди, модомки муборак бир мавсум келипти, модомки муборак уч ойлар бошланипти, иншааллоҳ Аллоҳ менга ёрдам беради. Мен бундан кейин ҳеч қандай гуноҳ ишларга, ҳаром нарсаларга аралашмайман.

Шайх Маҳмуд Асъад Жўшон қуддиса сирруҳ

@Ishqim_Sen

#Онага_итоатда_ибрат_зот

Увайс Қараний ҳазратларининг ишқи шу қадар аланга олган эдики, ягона орзуси Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалланинг жамолини бир бора бўлса-да кўрмоқ эди. Шу ишқ ила кунлар ўтиб борар эди. Қалбидаги ишқ оташи куйдириши чидаб бўлмас даражага келган куни онасига:
– Онажон! Ижозат берсангиз, севикли Пайғамбаримизнинг муборак юзини кўриб келардим, Мадинага бориб зиёрат этардим, – деди.

Онаи зори узоқ вақт ўйланиб туриб:
– Фақат бир шарт билан рухсат бераман, Расулуллоҳни хонаи саодатларида зиёрат қиласан, бошқа ерда эмас, – деди.

Қараний ҳазратлари онажоним рухсат бердилар дея Мадинага қараб йўлга тушди. Бир неча кун йўл юриб Мадинага етиб келди. Суриштириб Пайғамбар алайҳиссаломнинг уйларини топиб борди. Хонаи саодатнинг эшигини қоқди. Ичкаридан Оиша онамиз:
– Ким у? – деб овоз берди.

– Мен Увайс Қаранийман, Яманнинг Қаран қишлоғидан. Расулуллоҳнинг зиёратига келдим, – деди.

Оиша онамиз:
– Расули акрам масжидга кетдилар. Ҳозир масжидга борсангиз, ўша ердан топасиз, – деди.

Увайс Қараний:
– Оҳ! – деди – кетишим керак, онажонимнинг изни шу ерга қадар эди.

Оиша онамиз ҳайрон бўлиб:
– Эй, Аллоҳнинг бандаси кимсиз ўзи? – деб сўради.

– Отим Увайс. Яманнинг Қаран қишлоғиданман. Чўпонлик қиламан. Севикли Пайғамбаримизни зиёрат этиш учун онажонимдан шу ерга қадар рухсат олган эдим. Демак, зиёрат насиб этмабди, – дея ортига қайтиб кетди.

Расулуллоҳ масжиддан қайтганларидан сўнг:
– Ё Оиша, бу ерга Увайс (Вайсал) келдими? – деб сўрадилар. Саволига тасдиқ жавобини олгач,
– Унга мени бу дунёда кўриш насиб этмайди. Аллоҳ таоло уни имтиҳон қилаётир, Онасига бўлган итоатининг даражасини ўлчаётир, – дедилар.

Увайс Қараний онасининг олдига қайтиб келиб бўлиб ўтган воқеани чуқур уҳ тортиб сўзлаб берди.

Онаси унга:
– Сиқилма ўғлим, сиқилма. Сен мени мамнун этганинг каби Аллоҳ таоло сени мамнун этажак. Севикли Пайғамбаримизни ҳақиқий дунёда албатта кўрасан, – деди.

@Ishqim_Sen