🌸ИЖОД СЕҲРИ 🌸 Феруза Салходжаева (Феруза Баҳодир қизи)

Айблаш осон...
(Бўлган воқеа)

Ўқитувчи кирди-ю, бор овози билан бақираётган болаларнинг уни ўчди. Ҳамма жой-жойига тарқалди.
Аслида, бу мактабдаги энг тўполончи синф. Ҳеч ким эплай олмагани учун, ҳар йили ўқитувчилар алмашаверади. Хатто синф раҳбарига бўйсунмайдиган бу болаларни Маҳмуда мана икки йилдан бери эплаб келяпди. Қаттиқўллик, талабчанлик билан. Буям осонмас, шу икки йил ичида қанча асаб, соғлигидан айрилди.
Дарсни доимгидек давоматни белгилаб олгач, уй вазифасини сўраб, баҳолашдан бошлади.
Негадир болалар бошқача эди бугун. Худди келишиб олгандек бир-бирига қўлига тушган нарсани отар, баъзилари ўрнидан туриб югура бошлади. Фақат Замира индамай ўтирар, аммо шу миттигина қизнинг нигоҳида заҳарҳанда табассум бор эди.
Маҳмуда жим бўлишга чақириб кўрди, бўлмади. Ўқувчиларни битта-битта жойига ўтказа бошлади, бўлмади, кейин овозига эрк берди.
—Жим бўлинглар! Ҳозир ҳаммангизга икки қўяман! Ўчир, овозингни ҳамманг! Синф бироз тинчигандек бўлди
—Устоз, кеча бозорда кўрдим сизни. Ёнингиздаги эрингиз-ми? Кўчада юрадиган дайди —бомжларга ўхшаркан-а?
Ўқувчилар бақириб кула бошладилар. Фақат олд қаторда ўтирадиган 5-6та қизлар уятдан бошини эгиб олган, қолганлари қийқириб кулар эди
Маҳмуда қалтираб кетди. Турмуш ўртоғи хозир хизмат сафарида, кейин жудаям келишган йигит.Шу миттигина қизнинг туҳмати, овоз оҳанги, болаларнинг тарбиясизлиги таъсир қилдими, бошига иссиқ бир нарса югурди. Энди ғазабини босолмай қолди.
—Тур, ўрнингдан. Тарбия берган ота-онангга минг лаънат! Эшитдингми?
—Вой устоз, сизга нима қилдим. Асабийлашманг, ўзингизни асранг, бизни кечиринг, устоз! Бирдан қиёфасини ўзгартириб сипо қизга айиланиб қолнан Замиранинг гаплари ўқитувчига акс таъсир қилди. Асаблари дош бера олмай қолганди. Оғзига келган сўзни қайтармай бақира бошлади. Чап кўксида симиллаган оғриққа эътибор бермай бақирар экан, ўқувчилар атайлаб уюштирган бу саҳнани айнан Маҳмуда овозига эрк берган жойидан бошлаб болалардан бири яширин тасвирга олаётганидан бехабар эди...

Фарида ўқитувчилар хонасига кириб кетаётганди, орқасидан
—Устоз, —деган журъатсизгина овоз келди.
—Ҳа, қизларим, нима бўлди?
Иккита қиз атрофга қараб олгач, улардан бири ўқитувчилар хонасига ишора қилиб
—Майли-ми, кирсак?— деди...
Фарида қизларни эшитгач, даҳшатга тушди, уларни сотиб қўймасликка ваъда бериб нима қилишни ўйлай бошлади. Мияси яшин тезлигида ишлар экан, югургудек бўлиб синфга кириб борди.
—Болалар, комиссия келяпди, телефонларингизни менга топширинг, яшириб қўяман, дарс охирида оласиз. Ҳар бир бола битталаб текширилаётган экан, тез бўлинг! У ваҳима аралаш шундай ишонарли гапирар эди-ки, биринчи бўлиб Замира телефонини олиб чиқиб берди...

Телефонлар болаларнинг ота-онаси келмагунча, ундаги Маҳмудани шарманда қилувчи тасвирлар йўқ қилинмагунча эгаларига қайтарилмади.
Аслида, дарс қилишни истамаган айни ўсмир ёшидаги болалар бу саҳнани Замира режиссёрлигида сценарийни ўзлари яратиб, ўзлари видеога олиб, ижтимоий тармоқларда тарқатиб юбормоқчи, шу йўл билан бу ўқитувчидан қутулмоқчи бўлган эдилар.
Ўқувчиларнинг режаси амалга ошмаган бўлса-да, барибир иш берди. Маҳмуда эртасигаёқ бу синфга дарс беришдан бош тортди.
Яна битта билимли устоздан айрилганига олдинги қаторда ўтирадиган бешта-олтита ўқувчи ачинди, холос, аммо улар ҳам воқеа ҳақида синф раҳбарига хабар берганидан асло хафа эмас эдилар...

Феруза Салходжаева

@ijod_sehri21
https://t.me/ijod_sehri21
https://t.me/ijod_sehri21

САБОҚ

Бу воқеа кечки овқат сузилиб, ҳамма дастурхон устида йиғиладиган пайт содир бўлган. Саранжом ҳовлида, ошхона томонда келин ошни дамлаб, салатларни тайёрлайди. Ўғилларига бобо- бувисини чақириб келишларини айтади. Ҳамма нарса тайёр, аммо қайнота-қайнонасидан дарак йўқ. Иккинчи марта чақирганда, овсини чиқиб келади, яна кексалар ҳаяллаяпти. Ошнинг ланж бўлишидан, дарров келавермаганларидан ранжиб , овсинига :
-Ҳаааа, келсалар ошни ейди, келмасалар тошни, - дедию, айвон деразасидан синчковлик билан қараб турган, эрига кўзи тушди, юраги нохуш бир нарсани сезгандек, алланечук бўлиб кетди.
Олдин қўшнилар билан гаплашиб турган қайнонаси, кейин шахматини тугатган қайнотаси кириб келишди. Дастурхон бошида ҳамма жам бўлишди. Гуллар ифори, саришта ҳовлида эсаётган майин шабада, мазали ва оби-тобидаги ошни еб, пазанда келинга раҳматлар ёғдириб, дуо ўқишди. Ҳадиксираб, тиғ қиррасида юргандек, дастурхонларни йиғиштириб олди.
Ота-онасини кузатиб қайтишаётганда, эри дарвозани ёпишга кетаётган келинга , “Ташқари дан 7-8 дона тош териб кел“- деб қолди.
Эрини одатини билгани учун лом-лим деёлмай тошни териб келди. Ювиб, дастрўмолга ўраганини кўргач, ўзимга едирармикин, деб лоҳасланди.

“Кийиниб чиқ, машинага ўтир!“-деган гапидан ўзига келди. Ортиқча савол бермай, кийиниб чиқиб, машинага ўтирди. Нима дейишни, ўзини қандай оқлашни, ҳатто òзини қандай тутишни ҳам билмас, ҳуши ўзидамас, кетиб борарди. « Нима бўларкин, нима қилиб қўйдим, нимагаям шу гапни айтдим, қаерга борарканмиз, нима билан тугаркин, эшитганлар нима дейди, наҳотки ажрашиб кетамиз??» Бунақа саволларнинг саноғи , йўлнинг адоғи кўринмасди.

-Кеч бўлиб қоляпти, онангга телефон қилиб бораётганимизми айт, қўрқиб қолишмасин!
Шунда келин :
-Ота-онамникида нима қиламиз, дея олди.
-Борганда биласан!
Охирги муюлишдан кейин қизлик ҳовлиси, чироқ ёруғида мунғайиб турган чол-кампир ота- онасига кўзи тушиб, :
- Жон дадаси, мени кечиринг, оғзимдан чиқиб кетди,- дея жон ҳолида ялина бошлади.

Дарғазаб машинадан тушган эри, саломлашиб, қариялардан ҳол сўрашди. Буларнинг кеч юрганида бир нохушлик борлигини сезган онаси елкалари букчайиб, янаям кичрайиб кетгандек эди. Сўрашаётганида титраб кетди.
-Шу ёққа йўлим тушганди, қизимни олиб кетай, деб бурилдим.- дедию кўзини олиб қочди.

Анчадан бери бувисиникида юрган қизи ҳам кийимларни олиб чиқиб, уйқусираб, машинага ўтирди. Қизини ортидан машинага чиққан хотинига :Сен чиқма, шу ерда қол! “ деди.
-Нега , мен эртага ишга боришим керак деди-ю, ота онаси билан омонлашди.
Машина жойидан жилди, уйига қайтаётганига, ота-онасини ортиқча азобламаганига хурсанд бўлди.
Машина биринчи бурилган жойида қаттиқ тормоз билан тўхтатдию:
- Мени ота-онамга едирмоқчи бўлган тошингни ўзингни ота-онангга бермоқчи эдим. Уларга озор бермадим.
Аммо , Сен туш машинадан!
- Дадажон биз ойимсиз қандай яшаймиз? - дея зорланиб йиғлади қизи...
Машина ҳовлига кириб келганда, тонг ёришай деган, ҳамма ширин уйқуда эди.
Тошларни қизининг қўлига топширар экан, :
- Бу тошларни асраб қўй, йўқотма! Бу тошлар онанг учун сабоқ бўлди. Вақти келганда сенга гапириб бераман- деди.
Неварасининг қандай келиб қолгани, тунда нималар бўлгани эру-хотин ўртасида сир бўлиб қолди.
Бир оғиз ўйнаб гапирган гапидан ҳамма ҳавас қиладиган тўкис бахти, кўпчиликнинг орзусидаги осуда ҳаёти, ким етиб , ким етмаган чиройли тақдири остин-устун бўлаёзганини умрбод унутмади.


Навоий шаҳри Қандолат Раҳмонова

@ijod_sehri21

https://t.me/ijod_sehri21