🌸ИЖОД СЕҲРИ 🌸 Феруза Салходжаева (Феруза Баҳодир қизи)

Невараларим тили билан айтганда😉 ващщщщщееее зўр асар. Роса ҳаяжонланиб ўқиганман, шу асар ичида юрганман🥺 Ҳозир ҳам шу асар ичидаман🥰

Гулхумор опамдан😊☺️🌹

Ёсир

2—қисм

Кулиб кела бошлади Баҳор.
Нимадир бўлган!
Замира янгиликни ичига сиғдиролмади.
—Ресторан очаётган йигит ҳар куни келди!
—Иши битмагандирда,-дедим ичимдаги титроқни босишга уриниб.
—Шу, битмабди-да! Қийқириб кулди Баҳор.

Айни шу пайт эшик очилиб, у кириб келди.
—Ана, жаноби олийларининг ўзлари! Шивирлаб ўтди Баҳор. Уялиб кетдим. Назаримда йигит эшитиб қолгандек эди.
—Ширин, опо бўб қолдизми? Эркалаб ҳол сўради у. Тилим калимага келмас, фақат бошимни силкитардим.

У нима деди, қачон чиқиб кетди, хабарим бўлмади.
Кечқурун онам гап бошлаб қолди
—Сени холангни овсини сўраётганмиш. Йигит 26 га кирган экан. Ўзингдан атиги бир ёш катта. Акфа ром ясайдиган уста экан. Қўлида хунари бор. Шу ҳафта келишармиш.
Онам бу хабарни шунчаки айтди. Биламан, кейинги пайтларда соғлиғи йўқ. Менга суяниб қолган. Шу икки йил ичида кўп жойлардан совчи чиқди, аммо елкасига энди офтоб тегиб, энди одамдек яшаётган, яхши еб, яхши кийинаётган одам мени қўйиб юборгиси келмади. Маошим яхшигина ахир. Ҳаммасини онамнинг қўлига тутқазаман. Керак бўлса, сўрасам берадилар.

Ҳозир эса, қандайдир, тақдирга кўниб гапиргандек бўлдилар.
—Ойи, керакмас, келиб овора бўлишмасин, —дедим.
Авваллари индамасдим, тўғриси, синфдошларим ҳам, курсдошларим ҳам, аллақачон турмушга чиқиб кетган, барибир, хавотирга тушаётгандим.
Хозир эса чин дилдан гапирдим.

Йигирма беш ёшимда юрагимга муҳаббат кириб келганди.

Баҳор келди! Енгил шаббодалар ўйноқлаб, елкам узра ёйилган сочларимни тортқилар, ҳаводан гул иси келарди. Тошкент кейинги йилларда янада гўзаллашган, автобуслар янгиланган, қулай, аввалгидек тиқилинчлар йўқ. Ҳар кунги кутадиган автобусим бугун ҳам кечикмай келди.
Эшиклари очилиб, бир оёқда осилиб турган кондуктор йигит ҳайқира бошлади
—ТТЗ бозор, метро Буюк Ипак йўли, Дархон...
Чиқиб олдим. Бўш жойлар кўп эди. Ойна олдига жойлашдим. Автобус ойнасини одатим бўйича қўлим билан артиб, кўчага тикилдим.
Баҳор ҳавоси ажойибда, ёмғир ёғади, шекилли, ҳозиргина оқ булутлар тўп-тўп бўлиб сузиб юрганди, энди бўлса, осмон қорайиб қолибди.
Автобус светофорга келиб тўхтади. Шундоқ ёнимга қатор машиналар тизилди. Ҳар турли уловлар. Катта-кичик, оқ-қора. Худо хоҳласа, мен ҳам машина оламан. Бу фикр хаёлимга тўсатдан келди.
Қадрдон ишхонамга етиб келганимда ёмғир томчилай бошлаганди. Ёмғирпўш олмагандим. Эсиз, шунча қийналиб  жингалак қилган сочим.
Қадамимни тезлатаман десам, тор юбкам, баланд пошна туфлим ҳалақит беради. Шу пайт ёнимга баҳайбат машина келиб тўхтади. Эшиги очилиб, Ёсир тушди. Унга машинаси ҳам ярашарди.
—Ширин, ўтиринг, олиб бориб қўяман.
—Э, йўғе, оз қолди, —дедим титроқни босишга уриниб.
—Гапим бор, бир минут ўтиринг!
Кўчада машиналар пайдар-пай сигнал чалар, одамлардан уялардим. Орқа эшикни очиб ўтириб ола қолдим. Шундагина сездим. Юбкам жудаям калта экан. Жониворни қўлим билан қанча пастга тортсам, шунча тепага чиқиб кетарди. Сочларим хўл бўлиб, юзимга ёпишган, уни ҳам эплолмай эсим кетарди.
—Ана кўрдингизми, иффат аёлларнинг фитратида бўлади, яъни туғма бўлади, демоқчиман.
Унинг гапига умуман тушунмадим.
—Кўйлагингиз калталигидан ўзингиз ҳам уяляпсиз. Ҳаё қиляпсиз, деяпман. Бу туғма бўлади, лекин нега ўзингизни қийнаб, шундай ноқулай кийиндингиз, шунга хайронман.
Жаҳлим чиқиб кетди. Ичимдан иссиқ бир нарса лоп этиб юзимга урди.
—Насиҳат қилиш учун мажбурлаб ўтказдингизми машинангизга?
—Йўғе, шунчаки оғзимдан чиқиб кетди,-деди йигит. Кейин анча вақт жим бўлиб қолди. Сўнг бир қарорга келди шекилли, илкис бошини мен томонга бурди
—Сизни унутолмаяпман. Кўргим келадиган бўлиб қолди, Ширин! Энди нима қиламан?
Индамай бошимни эгдим. Аслида, ўзим ҳам шу ҳолатда эдим. Машинасидан тушгим келмас, ундан бир дақиқа айрилгим келмасди.
Ўша куни анча гаплашиб ўтирдик.
Исми Ёсир, исломий оилада туғилиб ўсган, ота-онасининг кенжаси, ёши йигирма тўққизда экан.
Ўша куни биринчи марта ишга бир соат кечикиб бордим.
Биз бир-биримизнинг телефон рақамларимизни олдик.
Ёмғир тинган, осмонда яна қуёш жилмайиб турар, ўз ҳазилидан уялган булутлар тум-тарақай қочиб кетганди...

Яна бор

Феруза Салходжаева

@ijod_sehri21

https://t.me/ijod_sehri21

Ёсир

Ширин ҳикояси

1-қисм

Дераза ортидан қорларнинг эриб сувга айланаётганини билдириб тушаётган томчилар зарби юрагимга келиб урилаётгандек. Тиқ, чиқ, тақ... Тақ, чиқ, туқ...
Бетартиб овозлар. Юрагимнинг зарбидек.
Қиш тугаб қолса керак. Одатда февралнинг ўртасидан баҳор бошланарди. Ҳадемай бойчечак очилади. Кейин бинафшалар офтобга юз тутади. Қорлар буткул эриб, яшил майсалар кўкка бўй чўза бошлайди. Ям-яшил. Ёсирнинг соқолидек бир текис. Нима деяпман. Шарманда! Кўзимни юмсам, у кўринса, нима қилай? Юрсам, турсам уни ўйласам. Бу ишқ мени девона қилмаса эди. Шамоллаб қолганим ёмон бўлди. Балки ишхонага келгандир. Мени излагандир. Э, йўғе, шундай ўктам, кўркам, бойвачча, спортчи йигит мендек қизни назарига илармиди?
Ҳаммаси нимадан бошланди ўзи?

Реклама агентлигига ишга кирганимга икки йил бўлади. Мижозлар билан ишлайман. Реклама умидида кирган одамни имкон қадар ушлаб қолишим керак. Вазифам —шу! Маошим яхши. Кийим-кечагимга ҳам, еб-ичишимизга ҳам етади.
Отам бизни ташлаб кетганда тўрт ёшда бўлган эканман. Эсимда қолгани бошимни силаб уйдан чиқиб кетаётган бўйлари баланд одам. Йиғлаб, қўлига тушган нарсани улоқтириб, чинқириб, ўзини ерга отиб додлаб қолган онам!
Шу, баробар, онамнинг кулганини сира кўрмадим. Мудом қовоғи уюлган, мудом норози.
Дадамни бошқа кўрмадим. Йўқ, бир марта мактабга келгандилар. Ўқитувчим билан узоқ гаплашдилар, кейин муаллимам қўлимдан етаклаб отамнинг олдига олиб чиқди.
—Даданг келди, Ширин.
Эгилиб юзимдан ўпди эркак. Қучмоқчи бўлди, ўзимни тортдим. Шу одамни деб онам ҳар кеч кўз ёш тўкарди ахир. Аммо сезганим, дадам бўйлари баланд, ўктам одам эди.
Отам қўлимга пул тутқазди, кўп пул. Сумкамга солдим. Кейин ойимга бердим.
—Дадам келди,-дедим. Онам калтаклади, пулларни олиб қўйди.
—Бошқа кўришмайсан! —деди. Эртасига ўқитувчимга ҳам шу гапни айтди.
—Отаси келса, кўрсатманг!
Дадамни бошқа кўрмадим.
Тўққизинчи синфни битириб, коллежда ўқидим. Кейин ишга кирдим. Шифохонанинг қабул бўлимида, дўконда сотувчилик қилдим. Мана энди ишимни топдим. Ҳозир бироз бетобман. Шамоллаб қолдим. Икки кундан буён ўраниб ётибман, аммо эртага, албатта, ишга чиқаман.
Ишимни соғиндим... Ва яна уни кўргим келаётганди.

Ўша куни иш куни тугашига бир соат қолганда ҳужжатларимни тартибга солиб, кетиш учун ҳозирлик кўраётган эдим. Бунақа пайтда мижозлар кам бўлади, ёки, умуман бўлмайди. Ҳамма жойни тартибга келтириб, гулларга сув қуйдим.
Кейин пардоз қутимни очдим. Миттигина кўзгуда шундоқ ҳам узун киприкларимга ишлов бердим, юзимга енгилгина упа суртдим, бўлди. Қошларим ўзи терилгандек ингичка.
—Ассалому алайкум, мумкинми?
Эркак кишининг овозини эшитибоқ, қутичамни ёпдим. Ўрнимдан туриб, касбимга хос назокат билан салом бердим.
—Ассалому алайкум, хизмат?
Йигит кулиб келарди. У шу қадар ўктам, шу қадар келишган эдики, беихтиёр вужудимга титроқ турди. Сочлари чиройли тарашланган,  соқоли ҳам ўзига хўп ярашганди.
—Яхшимисиз? Чарчаб қолмадингизми?
—Раҳмат, эшитаман,-дедим ўзимни расмий оҳангда тутиб.
—Янги ресторан очаётгандим, реклама қилдирмоқчиман...

Биз шундай танишдик. У ҳар куни кела бошлади. Баъзан таом келтирар, баъзан ширинликлар, баъзан шарбатлар, аммо қуруқ келмасди. Ишимиз битганининг охирги куни гулдаста келтирди.
"Шайх гуллари" дея  миттигина қоғозча қистирилган гулдаста бениҳоя ҳашамдор, кўркам, бетакрор, улкан эди. У эшикдан кирди-ю тўғри мен томонга кела бошлади.
Гулларни узатганида бошқа қизларнинг ичи ёниб кетганини аниқ сездим. Оҳ, бу гулларнинг ифориниии. Ана, ҳалиям турибди. Бир ҳафта бўлса ҳам янгидек!
Ойим қаердан келганига қизиқди
Кейин
—Гул дўконни реклама қиляпсизларми?-деб  қолдилар. Менга ҳам шуниси маъқул эди. Бош силкиб қўя қолдим.

Эрталаб ўрнимдан турар эканман, қандайдир ҳаяжонда эдим. Бутун вужудимда аввал сира бошимдан кечирмаган ҳиссиёт кезиб юрарди, шунданми тез оёққа турдим.
Ишга чиқишим билан қизлар қий-чувни бошлаб юбордилар.
—Сен бир касал бўлмагин экан,-деди қақажон Замира қучоқлаб кўришаркан.
—Шуни айт, кимларни изига зор қилмади-я, бу қиз

Давоми бор

Феруза Салходжаева

@ijod_sehri21

https://t.me/ijod_sehri21

Излаганим

19—қисм

Фирдавснинг ишлари юришиб кетди. Беш йил ичида иккита шахсий дўконига эга бўлган йигит Мустафонинг ишончини тамомила оқлади. Отаси учун ҳар ой нафақа ажратадиган бўлди. Одинанинг таъсирими, дадаси ҳам қандайдир ўзгарган, энди Фирдавс бориб қолса, гаплашиб ўтирадиган бўлиб қолган, ҳатто невараларини эркалаб қўярди. Мадина унга иккита қорақош, бодомвовоқ, дўмбоққина ўғиллар ҳадя этди.
Ҳилола Маликага қарсиллатиб, карнайлатиб, сурнайлатиб бешик олиб борди. Кўнгли истаган аёллар билан кириб борди қизининг уйига.
Фирдавс бомдоддан сўнг ухламайди. Ҳозир ҳам тонг саҳардан ишга отланаркан ошхонада нонушта ҳозирлаб уни кутиб ўтирган онасининг олдига чиқди. Ҳилола тўлиша бошлаган гавдасига ярашмаган чаққонлик билан тухум қовурар, баравар равишда дастурхонга пишлоқ, яхна гўштларни кесиб жойларди. Тепадан тушиб келаётган Интизор қайнонасига салом бериш жараёнида кўзини қисиб қўйди

Фирдавс қаҳва ҳўплай туриб, Интизор келтирган ликопчанинг тувоғига ишора қилди.
—Нима бу?
—Очинг! Кулиб турарди аёл. У иккита туғиб, янаям очилиб кетганди.
Фирдавс қопқоқни очди
"Сиз учинчи бор ота бўласиз" деган қоғоз ва миттигина болалар оёқ кийими бор эди.
Фирдавс бир лаҳза сукут қилиб, тилга кирди
—Машааллоҳ!
Сўнг ўрнидан туриб аввал онасининг, сўнг аёлининг пешонасидан ўпди.
— Энди ўзингни эҳтиёт қил. Қийналиб қолмайсанми? —деди.
—Ўзим ёлғиз бўлдим. Боллаларим кўп бўлишини орзу қилганман! —деди қиз кулиб.
Интизор бир-бирига қуйиб қўйгандек ўхшаб кетадиган қорақош, оппоққина ўғилларини бир хил кийинтириб, машинасида боғчага олиб кетди, Фирдавс ишга!
Ҳилола эса дугонасига қўнғироқ қилди.
—Мадинахоним, бир кўришмаймизми? Сизга зўр янгилигим бор! Қаерга олиб борай, ўзим меҳмон қиламан!

Тугади
Ҳикоя ҳаётий воқеалар асосида ёзилди. Сабр билан ўқиганингиз, биз билан бирга эканингиз учун, ташаккур!

Феруза Салходжаева

@ijod_sehri21

https://t.me/ijod_sehri21

Излаганим

18-қисм

Ҳилола собиқ турмуш ўртоғининг уйланганига зарра қадар ачинмади. Аслида, у эрига бир умр кўнгил қўя олмаган, фақат қўрқув остида яшаган экан. Занжири узилган қулдек озод эди аёл. Кишанлари ечилиб, энди нафас ола бошлаган, озодлик таъмини тотиб кўрган бандидек бахтиёр бўлиб, сира ортига қайтгиси келмасди. Деразадан ташқарига тикилганча кўз ёшларини тўхтата олмас, ўтган кунларини ўйлаб, ўпкаси тўлиб келаверарди.
Қизини турмушга бераётганда ҳеч қандай йиғин қилишига рухсат бермаган эри, қизини узатиб борадиган аёллар рўйхатини ҳам ўзи тузиб берганди. Ваҳоланки ота бўлиб, тўйга бир сўм пул қўшмаганди. Аёл ўтмишини қўйиб юборолмас, ҳар эсласа йиғлагиси келаверарди. Оғир жисмоний меҳнат, ҳатто йўлкира, ё тушлик учун ўзи топган пулдан ишлата олмаганлиги,, бунинг устига босим остида яшаш аёлни абгор қилган, тушларида эрини кўрса қўрқар, туриб ўша золимдан қутулганига шукур қиларди.

У бўлажак қудаларининг ўзаро муносабатини кузатар экан, "Демак ҳамма турмуш ҳам азоб дегани эмас экан, бахтли яшаётган оилалар ҳам бор экан," деган тушунчага келарди. Ҳозир эса ўзининг бир пайтлар ўта андишали бўлганини, эри эса уни қўрқоқ деб ўйлаганини ва бунинг натижасида аёлини истаган ҳолга солганини тушуниб қолди.
Мадина билан қалинлашиб кетган Ҳилола ҳаёт завқли эканини ҳам у орқали ҳис қилди. Бўлажак қудаси ҳали театрга билет олган, ҳали концертга... Бир кун японча сушига таклиф қилса, бир кун уйғур ресторанига олиб борар, бошқа куни турк қаҳвасини ичгиси келиб қолса, ҳар куни бир кўнгилочар жойга бормаса, кўнгли тўлмасди.
Бугун эса иккиси "Бувимникида" деб номланган рус емакхонасида ўтирар эканлар, Ҳилола шунчаки янгилик айтгандек гап бошлади
—Фирдавснинг отаси ўзидан йигирма ёш кичик аёлга уйланди,
-деди маромига етказиб пиширилган каром шўрвадан бир қошиқ ичаркан.
Сўнг давом этди.
—Чаққонгина экан.
—Ҳилола опа! Нималар деяпсиз! Эриз уйланса-ю, сиз бемалол гапиришингизни қаранг. Қийналмаяпсизми? Қизғанмайсизми?
Ҳилола индамай шўрва ичди, сўнг бир қарорга келди, шекилли, аёлнинг кўзига тик боқди.
—Худойим ўша золимдан мени қутқарганига шукур! Қутулганимга шукур! Алҳамдулиллаҳ! —деди.
—Мен чидолмасдим, бориб бир тепиб ҳайдаб чиқарардим.
Ҳилола бу аёл билан ўзининг ўртасидаги фарқни солиштириб бергиси келмади. Бошига тушмаган одам, барибир, тушунмайди, ҳис қилмайди ҳам...

Тўй куни яқинлашди. Янги таъмирдан чиққан уй қимматбаҳо буюмлар билан жиҳозланди.
Ҳилола учун алоҳида иккита хона ажратилди. Бири ётоқхона, бириси намозхона.
Тўйга Фирдавснинг отаси Одина билан кириб келди. Ажаб эркак ҳам, аёл ҳам бахтиёр эди. Бир умр тўшакдан турмаган эркак, тўйхона олдида қудаси билан бирга меҳмонларни кутиб оларди.
Мадина билан Ҳилола бир хил либос кийдилар, бир хил пардоз қилдилар. Аёллар бир-бирига ўхшаб қолган, фақат бири озғин, иккинчиси дўмбоққина эди.
Ҳилола ҳамма яқинларини меҳмонга чақирди. Тантаналар саройи одам билан тўлганди.
Эшикдан келин-куёв кўринди. Оппоқ паранжида кириб келган Интизор эгилиб салом қилар экан Ҳилоланинг кўзидан ёш чиқиб кетди. Шу кунгача келин бошқа миллат экан, келин нўғой экан, ўрис экан деётганлар тилини тишлаб қолди. Саломи гўзал эди унинг. Одоби, ибоси, ҳусни гўзал эди келинчакнинг. Фирдавснинг ғамлари ариб, юзига қувонч югурган, ўктам қиёфада ҳамманинг ҳавасини келтириб турарди.
Муҳаббат шодиёнаси эди бу! Бахт тантанаси эди!
Ҳилола билан Мадина столлар оралаб меҳмонларга лутф қилар эканлар, барчанинг ҳаваси келарди...

Ёшлар тўйдан кейин чет элга жўнаб кетди. Мадина билан Ҳилола "Оқтош" сиҳатгоҳига йўл олдилар.

Давоми бор

Феруза Салходжаева

@ijod_sehri21
https://t.me/ijod_sehri21

بِسْـــــــــــمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِـــــــــــيم
24.12.24y.23.Jumodus soniy.1446y
Seshanba. Toshkent vaqti bilan.
Sollallohu 'alayka yaa Rosulalloh!
                                                   
06:21  TONG Saharlik tugashi.

06:50  BOMDOD.

07:47  QUYOSH.

12:28  PESHIN.

15:18  ASR.

17:02  SHOM   Iftorlik vaqti.

18:22 XUFTON.


Masjidlarda jamoat namoziga takbir turli xil vaqtlarda tushiriladi.

  @Namoz_vaqti

Эртага ёпиқ каналда "Ёсир" нинг сўнгги қисмлари жойланади, иншааллоҳ...

Аъзо бўлишни истаганлар @Salxodjayeva_bot га мурожаат қилинг.

Излаганим

17—қисм

—Агар ростан уй олган бўлсанг, энди мени уйлантириб қўй. Соғлом, хизматимга ярайдиганидан топ. Ўзинг эса ҳар ойда рўзғоримни қилиб берасан, шунда кечираман!
Отаси бирдан шижоатга тўлиб кетди.
—Анави алвасти келинойинг бир коса овқатини заҳар билан берадиган бўлганди. Жонимдан тўйдирди, ярамас, қани, нарсаларимни йиғиштир, машина чақир, елкамни чуқури кўрсин шу уйни! Ҳали уйланиб олай, ҳовлидан меросимни ажратиб оламан!
Фирдавс хуфтонгача отасини янги уйга кўчириб, жойлаб бўлди. Кечки таомини хозирлаб, дамлаган чойидан бир пиёла қуйиб узатаркан, кетишга ижозат сўради.
—Майли бор, лекин менга битта маҳрам топ. Ёш, чаққон, соғлом бўлсин!
Ҳилола ўғли келганда энди хавотирга тушаётган, бетоқат бўлаётган эди. Ўғли айтган янгиликдан оғзи очилиб қолди.
—Бунча ҳам омадли бўлмаса бу отанг.
Кейин овқат иситди. Кичкинагина ошхонада иккиси анча вақт жим қолдилар.
—Ойи, дадам уйланмоқчилар
—Вой, уйлана қолсина. Қайси шўрпешона тегар экан унга.
—Билмасам, лекин, астойдил ҳаракатга тушганлар.
—Бир эмас, тўртта хотинни ҳам эплайди отанг ётган жойида. Кейин ўз гапи ўзига таъсир қилиб, роса кулди.
Онасининг янгиликни бу қадар оддий қабул қилганидан енгил тортган Фирдавс волидасининг елкасидан қучди.
—Сизни ўзим Маккага олиб бораман. Аёлнинн кўзида ёш айланди. У собиқ турмуш ўртоғидан батамом қутулганига бир қувонса, ўғлининг қарғишдан қутулганига бир хурсанд бўларди.

Мустафо ўша дўконни Фирдавснинг ўзига батамом топширди.
Ёшларга ҳам алоҳида уй совға қилди. Ҳижолатда турган йигитни эса яна ўзи қутқарди
—Менинг бор-йўғи бир дона фарзандим бор. Кўзимнинг оқу қораси. Бу ёруғ оламга келиб топган ягона шодлигим. Сен уни хафа қилмасанг, кўзидан бир томчи ёш оқизмасанг бўлди. Топган бор давлатим эса сизларники!

Фирдавс Мустафо тимсолида ҳақиқий ота сиймосини кўрарди. Ўзининг жароҳатлар билан кечган болалигини эслагиси келмас, аммо отасининг тавқи лаънатидан  ҳам қутулгиси келарди.
Яна Интизор ёрдамга келди.
—Отамни уйлантиришим керак,-деди у, —аммо ким ҳам қари, касалванд одамга тегарди.
—Вой, уйи бўлса, тегадиган одам топилади. Юринг, бир жойга обораман сизни.
Интизор йигитни уйи яқинидаги бозорчага бошлади.
Бир четда стул қўйиб ўтирган аёлнинг олдига бошлади. Салом берди
—Вой, яхшимисиз? Мадина опам жўнатдиларми? Йиғин қиляпсизларми? Аёлнинг кўзлари қаттиққина, ўзи қотмадан келган, ғайрати ёғилиб турарди.
—Одина опа, сизга бошқа таклифимиз бор.
Четроққа чиқайлик.
Одина етимликда катта бўлган, акаси ва янгасининг зулмидан қочиб, узоқ вилоятдан Тошкентга келиб қолганди.
У йигитнинг минг истиҳола билан  отаси ҳақида айтган гапларини,  умуман, унга берган таклифини ўйлаб ҳам ўтирмади.
—Майли, тегаман. Фақат қонуний бўлади, ҳаммаси. Хизматини ҳам қиламан. Ўз уйим бўлса, бўлгани! Ошхоналарда ётиб юриш жонимга тегди...
Интизор аёлни уйига олиб кетди.
Унга янги уст-бош, зарур буюмлар сотиб олиб берди. Ҳаммомга киргизиб юборди. Сочларини ўз сартарошида тартибга келтирди. Пардоз қилдирди. Бир пасда ёшариб, чиройли бўлиб қолди Одина. Ўзи бор йўғи ўттиз бешга кирганди жувон.

Фирдавс отасининг олдига Одинани бошлаб борди.
Эркак мамнун бош ирғади, хатто ўрнидан туриб, аёлга илтифот қилди.
Никоҳ ўқилди. Одина бир пасда ишга тушиб кетди. Уйларни тозалаб, ош дамлади. Отасининг бахтиёрлигидан кўнгли тўлган йигит кеч тушиб қолганда онасининг олдига ошиқди....

Давоми бор

Феруза Салходжаева

@ijod_sehri21

https://t.me/ijod_sehri21

Кечиккан пост

Бу постни анча аввал ёзишим керак эди.

12 йилдан бери турли соҳаларда ишлаб кўрдим - асосан журналистика, аммо ичида бошқа ҳар турли "қора" ва оқ ишлар бор. Жисмонан чарчаган ёки руҳан эзган ишлар бўлган, лекин иккиси бирда бўлмаган ҳеч. Уларнинг орасида энг қийини - ўқитувчилик бўлди! Айтишингиз мумкин, педагогик маҳорат, туғма педагог бўлиб туғилиш, замонга мослашиш керак" каби гапларни. Лекин ҳамма гап бундамас. Бунда бўлса, қани?! Битта ўқитувчи ўз устида ишлагани билан муаммо ҳал бўп қолса.
Таълим тизимида муаммолар ко"п, баҳолашда муаммолар ко"п, қадриятлар парчаланиб ,ўрнига қонун ишласин деган замондамиз - ишламаётган қонунларимизда муаммолар кўп - шу сабаб маъсулият туйғуси толиби илмларда камайиб кетган. Хай, майли булар ўз йўлига. Ҳатто шулар тўғирланганда ҳам ўқитувчилик энг оғир касб бо"либ қолаверади. Ишонинг, болаларни ўқитиш, қизиқтириш, баҳолаш - тўғри йўналтириш - бор куч ва энергиянгизни олади. Ҳам жисмонан, ҳам руҳан. О"зингиз учун яшамай қўясиз. Шунақа оғир касб экан ўқитувчилик!

Бу тизимга қайтиш ниятим йўқ, аммо ўзимгаям, сизгаям гапим шуки, нима учундир курашмоқчи бўлсангиз, ўқитувчи учун курашинг! Ким энг баланд ойликка  муносиб дейишса - ўқитувчи деб айтинг! Мамлакат, жамият кимни кўп қадрлаши керак дейишса, ўқитувчини деб айтинг!

Мен бир йиллик тажрибамдан шу хулосани олдим ! Ва ниҳоят тушиндим бекорга ўқитувчи ва шифокор мамлакат ва жамиятнинг энг қадрли одами бўлиши керак деб айтилмаслигини! Ва ниҳоят меҳнати ўта кичик кўринадиган, кам қадрланадиган,  давраларда довруқ солмайдиган бу одамлар энг оғир , энг муҳим ишни қилаётаганини! Тан олайлик, қолганларимизникида кўпроқ шахсий манфаат устун. Ўқитувчи сарфлайдиган энергия эса ўша шахсий манфаат - пулдан минг карра кўпроқ келади.  Биз ўқитувчилар соҳасида ниманидир нотўғри қиляпмиз. На подкаст, на кўрсатув, на тармоқларда улар ҳақида гапирмаяпмиз! Биз энг керакли одамларни кўздан пана қилганмиз - асосан танқид ёғдирамиз! Шу танқидчиларимиз ҳам ўқитувчининг бир кунлик ишига дош бермай дод деб кетишини тушиндим! Билмадим, ҳозир ичимда энг кўп шу соҳа ходимларига ҳурмат ва ҳамдардлик бор!

Жамият ва давлат ўқитувчи билан мулоқотга очилиши керак - бўлмаса о"зимизни ўзимиз алдаймиз.

Тилланисо Нурёғду

Шоира

https://t.me/ijod_sehri21

Вақт топиб эшитганлардан Аллоҳ рози бўлсин