Анчадан бери Мадинанинг кул телефонини текширмай куйган Мустафо уша «бир нарса» нима эканини билишга карор килди.
Йигит Нилуфарни узокдан курди-ю, дарров таниди. Киз расмдагидан хам хушруй, баланд буйли, нигохида катъийлик чакнаб турарди. Мустафо факат бир нарсага — тез-тез кул телефонига караб куяётган кизнинг холатини тушунолмай халак.
— Айтгандай, Мадинанинг телефонини нега сурадинг?
— Бир нарсани билиб колдим, менимча, сиз хам билишингиз шарт! — деди Нилуфар ундан кузини узмай.
— Тушунмадим…
Шу пайт яна уша таниш овоз эшитилди. Телефонга хабар келганди. Бирок Мадинанинг телефонига. Мустафо дарров хабарни очди. Очди-ю, шу он кузлари катта-катта очилиб кетди.
— Тинчликми? — деди киз.
— Жим тур! — бакирди Мустафо газабдан кизариб.
Мустафо телефон экранига узок тикилиб, «Салом, Мадина. Мустафо ишга кетдими?» деган хабардан ларзага тушар, энг дахшатлиси, бу хабар якин дусти Жавлоннинг ракамидан юборилганди. Зора, адашаётган булсам, деган уйда Мустафо титраётган бармоклари билан хабар келган сахифадаги суратга каради. Адашиши мумкин эмас, Жавлон экран ортида кулиб турибди. «Минг лаънат!» дея куллари мушт булиб тугилган Мустафонинг тишлари такиллар, кузи тез-тез пирпирарди. Нилуфар эркакнинг узгараётган холатини сокинлик билан кузатарди. Йигит даст урнидан турди-да, Нилуфарга лом-мим хам демай машинаси томон шошилди.
— Аламли эканми?!
Мустафо такка тухтади. Ортига угирилса, киз жилмайиб турибди.
— Нимаси кулгили?!
— Энг якин дустинг билан умр йулдошингни ушлаб олиш-да! — деди киз хамон жилмаяркан.
— С-сен буни…
— Нафакат дустинг, хар кандай бегона билан бундай иш…
Киз бошини сарак-сарак килди-да, урнидан туриб, йигитга якинлаша бошлади. Ва жуда якин келиб, Мустафонинг кузларига тик бокди.
— Шунчаки гаплашиб туриш деган вазият йук. Бу хиёнат! Хар кандай «шунчаки»ларнинг бари хиёнат!
Мустафо титраб кетди. Худди танаси буйлаб бир гала хашарот юраётгандай сесканди.
«Нега жахлим чикяпти? Ахир мен хам хотинимга нисбатан айнан шу ишни килдим-ку. Йук, уни сог куймайман. Барибир, иккаловини хам сог куймайман. Аммо бу мегажин булаётган вокеаларни каердан биляпти?!»
Хаёллари чалкашиб кетган йигит хозир буларни мулохаза киладиган ахволда эмас. Мустафо бир нарсани, уйга тезрок бориб, рафикасини бирёклик килишни уйларди. Нилуфарга хеч нарса демай, такрор машинаси тамон угирилганди хамки, каршисида пайдо булган дустини курди ва жазавага тушиб, унга ташланди.
— Узингизни босинг, Мустафо! — уртага тушди киз.
Энди эркак кулмас, аксинча, нихоятда жиддий эди.
— Коч йулимдан, буни улдираман! Хотинимга СМС ёзишни курсатиб куяман унга!
— Мен ёздим хабарни! — бакирди Нилуфар ва чунтагидан Жавлоннинг кул телефонини чикарди. — Биз Жавлон билан келишиб, атай уюштирдик буни! Фарзанди билан андармон дугонамга хиёнат килмаслигингиз учун. Бу иш шу ерда колади, аммо энди аклингизни йигинг! Хиёнат канчалик ёмон хиссиёт эканини сиз хам англадингиз!
— Н-нима?!
Мустафо Нилуфарнинг кулидаги телефон чиндан Жавлонники эканига ишонч хосил килгач, ховуридан тушди.
— Нилуфарга хабар йуллаган кунингдаёк бу хакда менга айтган. Биз у билан бир жойда ишлаймиз ва сени тарбиялаб куймокчи эдик, холос! — деди Жавлон дустининг елкасига кулини куйиб.
Мустафо бироз жим тургач, Жавлоннинг кул телефонидан рафикасининг ракамини учириб ташлади, сунг Жавлон ва Нилуфарга бир караб олди-ю, индамай машинасига утирди. Йигит йул буйи факат «Худога шукр» дея узига-узи пичирларди. Уйига кирганида гудакнинг йигиси эшитилар, атроф бироз бесаранжом, рафикаси эса боласини овутиш билан овора.
— Бер менга, — деди Мустафо углини кулига оларкан, сунг Мадинани хам кучди ва ажиб бир хотиржамликни хис этди. Энди унинг учун хаммаси узгарганди...
@ibratli_sozlar
Йигит Нилуфарни узокдан курди-ю, дарров таниди. Киз расмдагидан хам хушруй, баланд буйли, нигохида катъийлик чакнаб турарди. Мустафо факат бир нарсага — тез-тез кул телефонига караб куяётган кизнинг холатини тушунолмай халак.
— Айтгандай, Мадинанинг телефонини нега сурадинг?
— Бир нарсани билиб колдим, менимча, сиз хам билишингиз шарт! — деди Нилуфар ундан кузини узмай.
— Тушунмадим…
Шу пайт яна уша таниш овоз эшитилди. Телефонга хабар келганди. Бирок Мадинанинг телефонига. Мустафо дарров хабарни очди. Очди-ю, шу он кузлари катта-катта очилиб кетди.
— Тинчликми? — деди киз.
— Жим тур! — бакирди Мустафо газабдан кизариб.
Мустафо телефон экранига узок тикилиб, «Салом, Мадина. Мустафо ишга кетдими?» деган хабардан ларзага тушар, энг дахшатлиси, бу хабар якин дусти Жавлоннинг ракамидан юборилганди. Зора, адашаётган булсам, деган уйда Мустафо титраётган бармоклари билан хабар келган сахифадаги суратга каради. Адашиши мумкин эмас, Жавлон экран ортида кулиб турибди. «Минг лаънат!» дея куллари мушт булиб тугилган Мустафонинг тишлари такиллар, кузи тез-тез пирпирарди. Нилуфар эркакнинг узгараётган холатини сокинлик билан кузатарди. Йигит даст урнидан турди-да, Нилуфарга лом-мим хам демай машинаси томон шошилди.
— Аламли эканми?!
Мустафо такка тухтади. Ортига угирилса, киз жилмайиб турибди.
— Нимаси кулгили?!
— Энг якин дустинг билан умр йулдошингни ушлаб олиш-да! — деди киз хамон жилмаяркан.
— С-сен буни…
— Нафакат дустинг, хар кандай бегона билан бундай иш…
Киз бошини сарак-сарак килди-да, урнидан туриб, йигитга якинлаша бошлади. Ва жуда якин келиб, Мустафонинг кузларига тик бокди.
— Шунчаки гаплашиб туриш деган вазият йук. Бу хиёнат! Хар кандай «шунчаки»ларнинг бари хиёнат!
Мустафо титраб кетди. Худди танаси буйлаб бир гала хашарот юраётгандай сесканди.
«Нега жахлим чикяпти? Ахир мен хам хотинимга нисбатан айнан шу ишни килдим-ку. Йук, уни сог куймайман. Барибир, иккаловини хам сог куймайман. Аммо бу мегажин булаётган вокеаларни каердан биляпти?!»
Хаёллари чалкашиб кетган йигит хозир буларни мулохаза киладиган ахволда эмас. Мустафо бир нарсани, уйга тезрок бориб, рафикасини бирёклик килишни уйларди. Нилуфарга хеч нарса демай, такрор машинаси тамон угирилганди хамки, каршисида пайдо булган дустини курди ва жазавага тушиб, унга ташланди.
— Узингизни босинг, Мустафо! — уртага тушди киз.
Энди эркак кулмас, аксинча, нихоятда жиддий эди.
— Коч йулимдан, буни улдираман! Хотинимга СМС ёзишни курсатиб куяман унга!
— Мен ёздим хабарни! — бакирди Нилуфар ва чунтагидан Жавлоннинг кул телефонини чикарди. — Биз Жавлон билан келишиб, атай уюштирдик буни! Фарзанди билан андармон дугонамга хиёнат килмаслигингиз учун. Бу иш шу ерда колади, аммо энди аклингизни йигинг! Хиёнат канчалик ёмон хиссиёт эканини сиз хам англадингиз!
— Н-нима?!
Мустафо Нилуфарнинг кулидаги телефон чиндан Жавлонники эканига ишонч хосил килгач, ховуридан тушди.
— Нилуфарга хабар йуллаган кунингдаёк бу хакда менга айтган. Биз у билан бир жойда ишлаймиз ва сени тарбиялаб куймокчи эдик, холос! — деди Жавлон дустининг елкасига кулини куйиб.
Мустафо бироз жим тургач, Жавлоннинг кул телефонидан рафикасининг ракамини учириб ташлади, сунг Жавлон ва Нилуфарга бир караб олди-ю, индамай машинасига утирди. Йигит йул буйи факат «Худога шукр» дея узига-узи пичирларди. Уйига кирганида гудакнинг йигиси эшитилар, атроф бироз бесаранжом, рафикаси эса боласини овутиш билан овора.
— Бер менга, — деди Мустафо углини кулига оларкан, сунг Мадинани хам кучди ва ажиб бир хотиржамликни хис этди. Энди унинг учун хаммаси узгарганди...
@ibratli_sozlar