эди. Ўзлари билан гуруҳда бирга келган эркакларнинг кўпи билан апоқ-чапоқ бўлиб олгани Гавҳарнинг ёқмаса-да,” Менга нима? Билганини қилсин”,-деб унинг бошқалар билан муносабатига аралашмасди.Валянинг ҳам у билан деярли иши йўқ эди. Икки аёлнинг суҳбати салом-алик ва иш юзасидан умумий гаплар билан чегараланар эди. Бухорода туғилиб ўсган Валентина ўзбек ва тожик тилларини бинойидек тушунар ва гаплаша оларди.
Жўрабек билан гаплашиб,болаларининг доимо хафа ҳолатда юришганини эшитган Гавҳарнинг баттар кайфияти бузилди. Худди шу пайт одатдагидек қаергадир отланган Валентина қулфни шарақлатиб очганча, хонага кириб келди. Ошхона,ваннахона,кичик меҳмонхона ва ётоқ жойидан иборат мўъжазгина тутар жойлари Гавҳарга жуда маъқул эди.Бу ердаги супермаркетлардан жаҳоннинг турли мамлакатларидан келтирилган маҳсулотларни сотиб олиб,исталган таомни пишириб ейиш мумкин эди.Лекин заводда икки маҳал овқат берилгани сабаб бундай қилишга унча эҳтиёж йўқ эди. Гавҳар ўзини нохуш хаёллардан чалғитиш мақсадида,ошхонага кирди. Ўзича нимадир пишириб егиси келди.Ким биландир телефонда гаплашиб ўтирган Валентина унга норози бир нигоҳ ташлади-да,ошхонадан чиқиб кетди. Аммо орадан беш дақиқа ўтар-ўтмас,қайтиб кирди.
-Ҳа,нима бўлди сенга? Ким биландир уришиб қолдингми?-сўради у музлатгични очиб,тоза сув оларкан.-Нега кайфиятинг йўқ?
Тўлиб тургани учунми,бирдан Гавҳарнинг киприкларига ёш қалқди.
-Эрим ҳалигача мени Кореяга келганимдан норози.
-Худога шукур қилсин, ўша ношуд эринг. Сени яхшилаб таъминлаб қўйганида овора бўлиб бегона юртларда юрмасдинг,-Валя шундай деб тинимсиз чақираётган телефонини овозини ўчирди-да,Гавҳарга қараб қошини учириб қўйди.-Шу сабаб йиғлаб ўтирибсанми? Ундан кўра юр мен билан.Биз икки-учта аёл Сокчхо шаҳарчасига кетяпмиз. У ерда Чончо кўлини кўрамиз,балиқ еймиз.
Гавҳар ўйланиб турди-да,” Ҳозир кийиниб олай”,деганча ётоқхонага кириб кетди.” Нима учун бормаслигим керак?-ўйлади у ўзича.-Вақт ва шароит борида мен ҳам ҳордиқ чиқаришга,кайфиятимни кўтаришга ҳаққим бор-ку”.
Соғинч
Жўрабек хотинини соғинаётган эди. Ахир оз эмас,кўп эмас йигирма йил бирга яшашди-я. Жўрабекнинг эсига Гавҳарни биринчи марта кўргани тушди. Ўшанда эндигина ҳарбий хизматдан қайтган пайтлари эди.Бир куни эрталаб дўкондан иссиқ нон олиб келиш учун уйдан чиққан Жўрабекнинг кўзи ўзидан сал олдинроқда кетаётган,узун сочли бир қизга кўзи тушди. Йигит сездирмай кўз қири билан уни кузатаркан,бирдан юраги “жиз” этиб кетди.Қизнинг бўйи ўртачадан сал баланд,оппоққина бўлиб,мовий кўзлари порлаб турарди.
DAVOMI ERTAGA 19:30 DA
LIKE VA REAKSIYAGA QARAB
Жўрабек билан гаплашиб,болаларининг доимо хафа ҳолатда юришганини эшитган Гавҳарнинг баттар кайфияти бузилди. Худди шу пайт одатдагидек қаергадир отланган Валентина қулфни шарақлатиб очганча, хонага кириб келди. Ошхона,ваннахона,кичик меҳмонхона ва ётоқ жойидан иборат мўъжазгина тутар жойлари Гавҳарга жуда маъқул эди.Бу ердаги супермаркетлардан жаҳоннинг турли мамлакатларидан келтирилган маҳсулотларни сотиб олиб,исталган таомни пишириб ейиш мумкин эди.Лекин заводда икки маҳал овқат берилгани сабаб бундай қилишга унча эҳтиёж йўқ эди. Гавҳар ўзини нохуш хаёллардан чалғитиш мақсадида,ошхонага кирди. Ўзича нимадир пишириб егиси келди.Ким биландир телефонда гаплашиб ўтирган Валентина унга норози бир нигоҳ ташлади-да,ошхонадан чиқиб кетди. Аммо орадан беш дақиқа ўтар-ўтмас,қайтиб кирди.
-Ҳа,нима бўлди сенга? Ким биландир уришиб қолдингми?-сўради у музлатгични очиб,тоза сув оларкан.-Нега кайфиятинг йўқ?
Тўлиб тургани учунми,бирдан Гавҳарнинг киприкларига ёш қалқди.
-Эрим ҳалигача мени Кореяга келганимдан норози.
-Худога шукур қилсин, ўша ношуд эринг. Сени яхшилаб таъминлаб қўйганида овора бўлиб бегона юртларда юрмасдинг,-Валя шундай деб тинимсиз чақираётган телефонини овозини ўчирди-да,Гавҳарга қараб қошини учириб қўйди.-Шу сабаб йиғлаб ўтирибсанми? Ундан кўра юр мен билан.Биз икки-учта аёл Сокчхо шаҳарчасига кетяпмиз. У ерда Чончо кўлини кўрамиз,балиқ еймиз.
Гавҳар ўйланиб турди-да,” Ҳозир кийиниб олай”,деганча ётоқхонага кириб кетди.” Нима учун бормаслигим керак?-ўйлади у ўзича.-Вақт ва шароит борида мен ҳам ҳордиқ чиқаришга,кайфиятимни кўтаришга ҳаққим бор-ку”.
Соғинч
Жўрабек хотинини соғинаётган эди. Ахир оз эмас,кўп эмас йигирма йил бирга яшашди-я. Жўрабекнинг эсига Гавҳарни биринчи марта кўргани тушди. Ўшанда эндигина ҳарбий хизматдан қайтган пайтлари эди.Бир куни эрталаб дўкондан иссиқ нон олиб келиш учун уйдан чиққан Жўрабекнинг кўзи ўзидан сал олдинроқда кетаётган,узун сочли бир қизга кўзи тушди. Йигит сездирмай кўз қири билан уни кузатаркан,бирдан юраги “жиз” этиб кетди.Қизнинг бўйи ўртачадан сал баланд,оппоққина бўлиб,мовий кўзлари порлаб турарди.
DAVOMI ERTAGA 19:30 DA
LIKE VA REAKSIYAGA QARAB