Lekin, afsuski biz tanamiz va hislarimizdan shunchalik uzoqdaligimizdan bu rohatlarni sezolmaydigan darajaga keldik va bolaga berish — yumush va ogʻirlik darajasiga tushib qoldi. Natijada, “bola ham endi bizga bersin, biz beraveramizmi faqat”-degan ongsiz kutuvlarimizni bolaga sutimiz bilan qoʻshib beradigan boʻldik.

Bola bolaligidan shartsiz sevilmas ekan, u endi sevishni katta boʻlganda yo oʻrganadi, rizqi boʻlsa — terapiya oladi va hkz., yo oʻrganmaydi. Sevolmasdan, kasalligini ham tan olmasdan — va eng achinarlisi tabiiy, fitratiga monand, halol usulda lazzatlanolmasdan hayot kechiradi.

Eh, muhabbatsizlik…

2/2

@globalstudentt