НEЪМАТМансур уйга келган меҳмонга бир пиёла чой қуйиб узатди. Ташқарида дорга ёйиб қўйилган болаларнинг иштон-йўргакларига кўзи тушиб, ғаши келди. Меҳмон келишини билиб, йиғиштириб қўймаганига хотинидан жахли чиқди. «Меҳмоннинг олдида ҳижолатли бўлдида» — деб ўйлади атрофга разм солар экан.
Ичкарида чақалоқ йиғлади. Ёнида ухлаб ётган бошқаси қўрқиб уйғониб кетди шекилли у ҳам қўшилишиб йиғлашга тушди.
Мансур эшик томонга қараб ўдағайлади.
— Овозини бирпас ўчир, Сожида!
Ичкаридан бешикнинг ғичирлаган oғир тебраниши эшитилди.
Мансур меҳмон олдида сал ҳижолат тортган бўлдида, нондан синдирди.
— Шу денг, келинингизнинг қиз туғавериши ҳам ҳиққилдоғимга келди, — деди у меҳмоннинг бўш пиёласига қўлини чўзаркан. — Дардим ичимда, бу дунёда ўғил кўрсам, давомчим бўлса дейман...
Фарзанд нималигини билмай юрган меҳмон кўзларини олиб қочди.
Шаҳзод Эргашалиев@dil_gaplari