DASTYOR INFO/RASMIY

Артур фоний дунёга ўтиш эшиги олдида тураркан, қайтмасликка аҳд қилди. У тантиқ ёш боладай эшикдан ўзини олиб қочарди.- “Мен типирчилаб деворга оёғимни тираб олгандим. Лекин бирдан мени қандайдир куч бўшлиқ томон отиб юборганини ҳис қилдим. Мен кўзимни очдим ва рўпарамда хамшираларни кўрдим. Мен икки ҳафтадан ортиқроқ кома холатида бўлдим.”

Артур Форднинг хикоясидан қандай хулосага келсак бўлади? Рух бу машина хайдовчиси, яъни танамизнинг харакатлантирувчиси. Ҳайдовчи ўз машинасининг саломатлигидан хабардор бўлиши лозим. Токи у ажратилган умр йўлини босиб ўтсин ва топширилган вазифасини адо этсин. Барчамизни вазифамиз эса бу – СЕВИШНИ ўрганиш. “Ўз яқинингни, ўзингни севгандай сев.”

Ёмон одам бахтли бўлмайди. Чунки у доим бошқаларни кўролмайди, қизғанчиқ ва бахтсиздир. Унинг учун ҳамма нарса ҳамиша оз туюлади. Яхши одамга эса бахтли бўлиши учун кўп нарса керак эмас.

Тоҳир Тўлқин таржимаси.

« Умр бизга ижарага берилган»

Артур Форд “У” дунёга бориб келиб “Ўлимдан кейинги ҳаёт” ҳақида хикоя ёзди. (Форд А. "Жизнь после смерти". Восток и Запад о жизни после смерти. - СПб. Лениздат, 1993г. ) Бу ҳолатга у касал ётганида тушганди. Врачлар уни ўлишига ишонишган бўлишсада, касбларига содиқ қолиб ҳаётга қайтаришга астойдил ҳаракат қилишдан чарчашмади.
Улар унинг яқинларига Артур келияпган тунгача ўлиб қолишини ҳам айтишади. Бу пайтда касал чала ўлик бўлиб ташқаридаги овозларни эшитиб ётарди.
- “Унга укол қилинг, унга ёрдам беринг” Форд ўз китобида қўйидагиларни ёзияпди: “мен вазиятни тушингандайман аммо бу ҳолатимдан ҳечам қўрқмаяпган эдим. Мени қизиқтирган нарса, ўлгунимча қанча вақт ўтиши эди”Форд бирдан ўзини ҳавода муаллаҳ турганини ҳис қила бошлади. У кроват устида сузиб юрарди. У ўзини танасини кўрди-ку, бироқ танасига унчалик қизиқмади. Уни ҳотиржамлик ҳисси эгаллаб, вақтнинг чегараси йўқ бўшлиққа тушиб қолганди. Мана у ўзига келди ва Форд бўшлиқ оралаб учиб кетаётганини ҳис қила бошлади. Артур ўз танасида эмасди лекин у ўзи эди.
Артурми ёки унинг рухими, тоғлар орасидаги ям-яшил водийни кўрди. Водий шундайин чиройли ранг-баранг эди-ки, уни сўз билан таърифлаб бўлмасди. Артур томонга эса ҳаётда ўлиб кетган деб юрган барча таниш-билишлари яқинлашишарди. Улар уни жуда қувноқ ҳолда кутиб олишди. Улар Артур кўриши керак бўлган барча нарсаларни кўрсатишди.
Буни қаранг-ки “У” томонда ҳам ҳамма қандайдир сирли ишлар билан банд бўлиб жуда бахтли кўринишарди. Буни қўйидагича тушинтириш мумкин, бу дунёда “У” ердагидай вақт оралиғи йўқ. Яъни “У” дунёда ҲОЗИР бор. ҲОЗИР-ки, жуда бахтиёр дамлар. Ўтмиш ёки келажак бор. Тинчлик бахт – шу ерда ва ҳозир МЕН ҲОЗИР ШУ ЕРДАМАН деган ҳиссиёт қамрови, уша қамров агар бу дунё ўлчови билан ўлчанса жуда кўп вақтни ташкил қилиши мумкин. Бизнинг бир нафасимиз Улар учун бир умрдай.
Мана Артур “кўзни кўр қиладиган даражадаги оппоқ бино” рўпарасида турибди. У бино ичкарисига кириб, айтилганини қилиб катта кутиш залида туриб қолди, - “мени ишим бўйича шу қарор қабул қилинмагунча, - дейди у, - мен катта эшик тирқичидан узун стол четида ўтириб мен ҳақимда гапиришаяпган икки кишига кўзим тушди. Менда гуноҳкорлик ҳисси уйғониб ҳаётим давомидаги хотираларимни варақлай бошладим...”
Эркакнинг айтишича унинг ҳаёт достони унчали ёқимли эмас эди, қолаверса столда ўтирганлар ҳам шундай фикрга боришлари мумкин эди. Аммо Артурни бошқа нарса қизиқтирияпганди, уша икки киши бу дунёда гуноҳ деб билинган нарсаларга аҳамият бермаётгандилар. Уларни эътиборини тортган нарса “менинг аҳамиятим, аҳмоқлигим, ўзимни яхши кўришим ва мендаги ўзбилармончиликнинг пайдо бўлиши.”
балки берилган кучни беҳудага сарфлаш маъносида гап кетарди. Қилинган савобли ишлар ва беҳуда ишлар тарозу паллаларига қўйилди. “Хакамлар бутун ҳаётнинг асил йўналишини аниқлашга ҳаракат қилишарди.Уларни хукми шундан иборат бўлди-ки, мен ҳали нима учун яратилган бўлсам ҳали уша ишни ниҳоясига етказмаганман.”

Муаллифнинг айтишича, ҳаётда уни ва барчамизни мақсадимиз бор ва унга етишишимиз керак. Бизга умрни ўз мақсадимизга етиша олишимиз учун ижарага берилган. Бироқ биз бу фоний дунёга кела солиб, дунёвий кераксиз нарсаларга илашиб кетамиз-ки, нега бу дунёга келганимизни, асосий мақсад ва мажбуриятларимизни унитамиз. Артурда эса, “хакам”ларни гапларига қараганда, ўзининг режаси бўлган ва уни ҳали амалга оширмаган.

Кўринишдан биз бу дунёга келишдан олдин қандайдир вазифа оламиз ва бу ерда бажаришимиз керак бўлади. Худди синовни бажаришдек. Бу тақдиримизга ёзилган синов. Шунинг учун ҳам биз тақдирдан қочиб қутилиб бўлмайди деймиз. Бу дунёдан дарс оламиз, тажриба ортирамиз. Агар тақдиримизга ёзилганларимизни бут бажармасак яна ва яна бу дунёга қайтаверамиз.
“Улар мени ортга ерга қайтаришмоқчи”,- ўйладим мен. - ростини айтсам бу менга ёқмади. Улар менга ўз танамга қайтишим кераклигини айтишганда, ўзим билан ўзим курашишимга тўғри келди. Мен уша холдан тойган касалхонада қолдирган касал жисмимга қайтишни истамасдим.”

"Бугунги ақлим бўлганида - кечаги хатони қилмас эдим. Кечаги хатони қилмаганимда - бугунги ақлим бўлмас эди."
"Хато қилишдан қўрқиб, бир ишга қўл урмаслик - энг катта хатодир".