Охирги пайтларда дўконларга кириш ёки нарса сотиб олиш миқдорини кескин туширдим.
Ўтган йили сентябрь ойида француз момом Клауди вафот этди. У ҳақда аввал ёзгандим.
Клауди оиласининг ёлғиз фарзанди, ўзи ҳам турмуш қурмай ёлғиз ўтгани сабаб: унинг ҳеч кими йўқ эди. Дафн ва бошқа маъракаларни танишимиз ўз бўйнига олди. Маъракалардан сўнгра иккимиз уйни бўшатишга тушдик. Ким нима ёқтирса ўзига олиши мумкинлиги, қолганларини эса эски бозорда сотишга келишдик. Клаудининг кийим кечакларини саралаб туриб ҳайратландим. Кийимлар деярли 20-30 йил аввал олинган, аммо на охори тўкилган, на шакли бузилган. Албатта барчасининг эмас, аммо аксарияти юқори сифатга эга.
Уларни кўргач истар истамас ўз нарсаларимни тафтиш қила бошладим:
- Кийимларим сифатлими?
- Нимага мен ҳафтада ҳеч бўлмаса бир дўконга бораман?
- Нима оламан мен шунча?
- Олаётганда кийим сифатига қарайманми?
- Олаётган кийимларга эҳтиёжим ҳақиқатан борми?
- Олган кийимимни ўртача қанча вақт кияман?
Кузатувим: ашаддий истеъмолчи эканимни кўрсатди.
Йўқлигу, қаҳатчиликдан келганмиз, бутун қиш битта оёқ кийимни аяб кийган, кўчага кийиладиган битта кўйлак, бир иссиқ кийим билан катта бўлган кўпчилигимиз. Бир неча йил кияди деб олинган узун кўйлагу, нимчаларчи, ёдингиздами?
Бугунги кунга келиб бу тўкинликка кўникмаган ақлимиз - эҳтиёж бўлмасада нималардир олгиси келаверади. Унинг устига “психолог”лар депрессияни ўзингизни хурсанд қилиб енгинг, дейди.
Кундан кун харидни енгиллатаётган турли гуруҳу, программаларни айтмайсизми? Хуллас, қаерга қарама: сотиб ол, сотиб ол, сотиб ол. Бу матоҳларни ишлаб чиқаришичи? Матосидан тортиб, тикиб, истеъмолчига етиб келгунча – озмунча энергия сарф бўладими? Экологияга таъсиричи – у ишлаган фабрикалар, ташиган автотранспортлар... ахлатга отилган кийим кечаклар...ва яна кўўп ножўя томонлари...
- Бўлмайди, Мадин, дедим ўзимга. Олсанг сифатли нарса ол, бу бир. Тўртта ўрнига битта сифатлисини ол, икки.
Хумори тутсачи... деб ўйлагандим. Ё ҳар тугул пишиб етилдим, шекилли: на хумор тутди, на бошқа, ўша кундан эътиборан оддий озиқ овқат дўконига ҳам кам чиқадиган бўлдим.
Аммо куни кеча уйга бир китоб жавони сотиб олдим. Локин: иккинчи қўлдан. Яъни ишлатилган ва кўчаётгани сабабли сотилаётган экан.
- 10 йил бўлди ишлатаётганимизга, 100 еврога бервораман - деди сотувчи йигит. Кўриниши туппа тузук, ҳали яна узоқ йиллар хизмат қилиб берадиган жавон экан. Кеча уйда болалар билан бирга қурдик. Уйимизга ярашди ҳам шекилли, ҳар на китобу, майда чуйдалар бир саришта бўлиб қолди.
Билмадим, менга немисга яқин юрганимни таъсирими ёки ёш катталашган сари киши ўз ҳаракатларини тафтиш қилиб анча мунча кераксиз нарсалардан воз кечишни ўрганадими, хуллас... бу кўникмам ҳозирча ҳамёнга фойда бўлмоқда.
Ўтган йили сентябрь ойида француз момом Клауди вафот этди. У ҳақда аввал ёзгандим.
Клауди оиласининг ёлғиз фарзанди, ўзи ҳам турмуш қурмай ёлғиз ўтгани сабаб: унинг ҳеч кими йўқ эди. Дафн ва бошқа маъракаларни танишимиз ўз бўйнига олди. Маъракалардан сўнгра иккимиз уйни бўшатишга тушдик. Ким нима ёқтирса ўзига олиши мумкинлиги, қолганларини эса эски бозорда сотишга келишдик. Клаудининг кийим кечакларини саралаб туриб ҳайратландим. Кийимлар деярли 20-30 йил аввал олинган, аммо на охори тўкилган, на шакли бузилган. Албатта барчасининг эмас, аммо аксарияти юқори сифатга эга.
Уларни кўргач истар истамас ўз нарсаларимни тафтиш қила бошладим:
- Кийимларим сифатлими?
- Нимага мен ҳафтада ҳеч бўлмаса бир дўконга бораман?
- Нима оламан мен шунча?
- Олаётганда кийим сифатига қарайманми?
- Олаётган кийимларга эҳтиёжим ҳақиқатан борми?
- Олган кийимимни ўртача қанча вақт кияман?
Кузатувим: ашаддий истеъмолчи эканимни кўрсатди.
Йўқлигу, қаҳатчиликдан келганмиз, бутун қиш битта оёқ кийимни аяб кийган, кўчага кийиладиган битта кўйлак, бир иссиқ кийим билан катта бўлган кўпчилигимиз. Бир неча йил кияди деб олинган узун кўйлагу, нимчаларчи, ёдингиздами?
Бугунги кунга келиб бу тўкинликка кўникмаган ақлимиз - эҳтиёж бўлмасада нималардир олгиси келаверади. Унинг устига “психолог”лар депрессияни ўзингизни хурсанд қилиб енгинг, дейди.
Кундан кун харидни енгиллатаётган турли гуруҳу, программаларни айтмайсизми? Хуллас, қаерга қарама: сотиб ол, сотиб ол, сотиб ол. Бу матоҳларни ишлаб чиқаришичи? Матосидан тортиб, тикиб, истеъмолчига етиб келгунча – озмунча энергия сарф бўладими? Экологияга таъсиричи – у ишлаган фабрикалар, ташиган автотранспортлар... ахлатга отилган кийим кечаклар...ва яна кўўп ножўя томонлари...
- Бўлмайди, Мадин, дедим ўзимга. Олсанг сифатли нарса ол, бу бир. Тўртта ўрнига битта сифатлисини ол, икки.
Хумори тутсачи... деб ўйлагандим. Ё ҳар тугул пишиб етилдим, шекилли: на хумор тутди, на бошқа, ўша кундан эътиборан оддий озиқ овқат дўконига ҳам кам чиқадиган бўлдим.
Аммо куни кеча уйга бир китоб жавони сотиб олдим. Локин: иккинчи қўлдан. Яъни ишлатилган ва кўчаётгани сабабли сотилаётган экан.
- 10 йил бўлди ишлатаётганимизга, 100 еврога бервораман - деди сотувчи йигит. Кўриниши туппа тузук, ҳали яна узоқ йиллар хизмат қилиб берадиган жавон экан. Кеча уйда болалар билан бирга қурдик. Уйимизга ярашди ҳам шекилли, ҳар на китобу, майда чуйдалар бир саришта бўлиб қолди.
Билмадим, менга немисга яқин юрганимни таъсирими ёки ёш катталашган сари киши ўз ҳаракатларини тафтиш қилиб анча мунча кераксиз нарсалардан воз кечишни ўрганадими, хуллас... бу кўникмам ҳозирча ҳамёнга фойда бўлмоқда.