📚BIZNING KUTUBXONA📚

Куёвининг жавобидан йиғлаган қайнота

   Марв шаҳри қозиси, қизининг бўйи етиб қолганини сезиб, унга мос куёв қидира бошлади.
   Ҳар куни эшигини совчилар тақиллатиб  келар, лекин қози жаноблари шошилмасди. Чунки сўраб келганларнинг ҳеч қайси бири у кишининг дидга мос тушмасди.
   Кунларнинг бирида қози туш кўради. Тушида қизини “Муборак” деган ғуломига никоҳлаб бериши айтилади.
   Лекин буни ҳам пайсалга солиб юради. Туш ҳам қайта-қайта кўрилавергач, ғуломини зимдан кузата бошлайди. Бир оз вақт ўтиб унинг солиҳ инсон эканига, хайрли куёв бўлишига ишонч ҳосил қилганидан кейин бу фикрини ёру дўстларига, яқинларига маълум қилади. Айримлари бой-у бадавлат, янада муносиброқ оилалар борлигини билдириб, бу аҳдга рози бўлмаган эса-да, қози қарорида қатъий туради.
   Шундай қилиб, қози қизининг ҳам розилигини олиб, ёшларнинг бошини қовуштириб қўяди.
  
Никоҳдан кейин бир ой ўтиб, қози қизидан хабар олиш ниятида унинг уйига боради. Қизи отасининг келганидан хурсанд бўлади, бироқ кичкина муаммо борлигини маълум қилиб: “Отажон, куёвингиз жуда ҳам яхши. Аммо ҳалигача рўмолимини бошимдан олгани йўқ, никоҳимиздан буён мендан узоқ юради. Сабабини била олмадим: едиради, ичиради, жуда ҳам меҳрибон, фақат қўлини қўлимга теккизмайди”, дейди.
   Қози бу гапдан ҳайрон бўлиб куёвини чақириб, секингина бунинг сабабини сўрайди ва куёвининг жавобини эшитганидан сўнг йиғлаб юборади. Кўзининг нури қизини ўзи истаган одамга узатганига севиниб шукрлар келтиради.

   Куёв одоб сақлаган ҳолда қайнотасига бундай дейди: “Отажон, сиз катта шаҳар қозисисиз. Олдингизда турли одам келиб-кетади, уйингизга ҳам турли ҳадялар юборишади. Аллоҳ таолонинг менга берган омонати ва ҳадяси бўлган қизингиз ўша шубҳали нарсалардан еб қўйгандир деб андиша қилдим. Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг танадаги ҳаром луқма таъсири фақат қирқ кунда кетиши ҳақидаги сўзларини ўрганган эдим. Ҳурматга сазовор аёлимни қирқ кун пешона терим билан топган ҳалол луқма билан боқишни хоҳладим, токи Аллоҳ насиб этиб, туғилажак фарзандларимиз ҳам солиҳлардан бўлсин”.

ХАДИС

“Анас розияллоҳу анҳу айтадилар: “Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга: “Эй Аллоҳнинг Расули, мени дуоси қабул бўладиганлардан қилиб қўйинг”, дедим. У зот: “Эй Анас, касбингни пок қилгин, дуоинг қабул бўлур. Чунки бир одам оғзига бир луқма ҳаромни солса, қирқ кунгача дуоси ижобат бўлмайди”, дедилар” (📚Имом Бухорий, Имом Муслим, Имом Термизий ва Имом Насоий ривоятлари)

Азизларим! Сизгаям шу мирзо йигитга ўхшаган куёвлар насиб қилсин! Роббим ўғил билан сийлаган бўлса, ўғиллариз шу йигитга ўхшасин, дея ҳикоямни тугатдим.

ҚАБРГА КЎМИЛГАН КОВУШ

Андижон вилоятида бир неча кун олдин бир аёл ҳаммани олдида эски ковушини олиб, қабристонга кўмиб келди. Бу ҳолатни кузатган қўни-қўшнилар ва яқинлари ундан нега бундай қилганини сўрашди, аммо у жавоб беришни истамади.

Бироз вақт ўтиб, аёл вафот этди. Ортидан эса уч кун ўтиб эри ҳам вафот этди. Бу сирли ўлимлардан ҳайратга тушган маҳалладошлар маҳаллий имомга мурожаат қилишди. Имом қабристонга бориб, яқинда дафн қилинган ковуш кўмилган ерни текширишларини маслаҳат берди.

Одамлар қабристонга бориб, ковуш кўмилган жойни очганларида, ҳайратдан лол қолишди. Ковуш ичида бир хат бор эди…

Хатни очиб ўқишганда, ҳамманинг кўзларига ёш келди. Унда шундай сўзлар битилган эди:

“Ҳар гал шу ковушга қараганимда, қалбим ўртанади. Аллоҳ мени 10 та ўғил билан сийлади. Мен уларни қорнимда кўтардим, туғдим, эмиздим, ўстирдим. Улар учун уйқусиз тунлар кечирдим, оч қолган кунларим бўлди. Оёқларимда куч қолмаса ҳам, уларни боқиш учун ҳаракат қилдим. Аммо шу 10 та фарзандим улғайиб, ўз ҳаётини йўлга қўйгач, менга ҳатто битта янги ковуш ҳам олиб беролмади…”

Кўз ёшлари билан ёзилган бу хатда она шундай давом этган эди:

“Фарзандлар оналарининг оёқлари нима учун оғришини биладиларми?”

Атрофдагилар жим эшитишарди. Хатда она шундай давом этганди:

• Аллоҳ таоло онанинг бачадонидаги суюқликни ҳаддан ташқари шўр қилиб қўйган, шунинг учун ҳомила вазнсиз ҳолатда бўлади.
• У доим суюқликнинг юқори қисмида бўлиб, озуқа киндиги орқали она танасидан олади.
• Агар она яхши овқатланмаса, ҳомила озуқанинг етишмаслигини она танасидан қоплайди.
• Натижада она суяклари ва тишларидан кальций ажралиб, болага ўтади.
• Шунинг учун кўп оналар ёши ўтиши билан тишларидан ажралади, тизза ва оёқларида оғриқ пайдо бўлади.

“Агар фарзанд онасининг тиззалари ёки оёқлари нима учун оғриётганини билганида, у фақат ўзини ўйлаш эмас, балки онасини рози қилиш ҳақида ҳам бош қотирган бўлар эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бежиз: ‘Жаннат оналар оёғи остидадур’ демаганлар.”

Она хатнинг охирида шундай деб ёзган эди:

“Мен бу ковушни энди қайта кўришни истамайман. Чунки у менинг на ранжимни, на севгимни, на интиқлик билан кутган меҳримни ҳис этадиган фарзандларим йўқлигини кўрсатади… Шу сабабли, уни қабристонга кўмиб келдим.”

Бу хатни ўқиган одамлар жим туришди. Ҳеч ким бир оғиз сўз айта олмади. Она умри давомида фарзандларига бор муҳаббатини берган, аммо қарилик чоғида улардан эътибор топмаган эди.

Фарзандлар баъзан оналарининг қийинчиликларини, уларга бўлган қарздорликларини унутиб қўядилар. Она ҳаққи энг улуғ ҳақдир. Уни англаган инсон бахтлидир.

Аллоҳ таоло бизларни тарбия қилган ва ҳозир ҳам биз учун қайғураётган ота-оналаримизнинг умрига барака берсин! Вафот этганларига раҳмати ва мағфирати билан мукофотласин!