💌 dadamga yuborilmagan maktublarim..
osmon qadar hurmatimni ikki barmoq orasida tutgan qalam bilan oppoq qog'oz bag'riga jo qilishga harakat qilaman.
bugun, nihoyat bugun ichi to'lib ketib muhabbati jo'shib yoki quvonchdan yuragi hapqirib ketsa-da, gapirolmay faqatgina yoningizda o'tirib, televizor tomosha qilish uchun pinjingizga tiqilib oladigan, shu yoshga to'lib ham dilidagisini tiliga chiqarolmagan "momo" qizingiz xat yozmoqda..
bilaman sizning oldingizda ko'zlaringizga qarab yaxshi ko'rishimni aytolmayman ammo birinchi muhabbatimga sababchim sizsiz va dunyoda meni sevishni birinchi siz boshlab bergansiz. biz doim: "dadang ayttilar, dadang kelib qoladi, dadangni ruxsatisiz mumkin emas.." degan go'zal tarbiya bilan ulg'aydik va bu sizni yanada ko'proq yaxshi ko'rishimizga sabab bo'lgan.
yaxshi ko'rishimni aytolmasligim: bu nima? nima ekan a? andishami, qo'rqoqlikmi, xijolatmi, hurmat va yo cheksiz muhabbat belgisizmi.. onam 9 oy jismlarida ko'tarib, dunyoga keltirgan bo'lsalarda, ilk so'zim "da-da" bo'lgan ekan, mehribonim oq sut bersalar-da tomirimda sizning qoningiz oqmoqda..
esimda: o'sha jajji qizaloqlikligim, qish kunlari sevimli ko'k маскюч mashinangizda maktabga siz bilan birga ketganlarim, yo'lda qor ko'pligidan yurolmay, mashinadan tushib, sen ro'lni boshqarib tur' deb uning orqasidan itarib yurg'izganlariz. akam-ukam, men birgalikda sariq kasal bo'lib qolganimizda sizning kelishingizni eshikdan intirozlik bilan kutganlarimiz. o'shanda bizga bonka-bonka tabbiy sharbat olib kelar edingiz: "ko'p-ko'p suyuqlik ichsalaring otdek bo'lib ketasizlar" deb bizni yupatganlariz. kech tushishi bilan yo'lga qarar edik, uzoqdan, mashinangiz ovozidan kelayotganingizni bilib, quvonchdan sakraganlarim, barcha-barchasi unutilmas xotiralar, kechagidek yodimda..
men sizga hech ham yaxshi ko'rishimni aytolmaganman. siz ham aytmagansiz. ammo ikkimiz ham xatti-harakatlarimiz orqali buni isbotlar, bir-birimizni yaxshi ko'rishimizni bildirar edik. sizsiz uyimiz, davramiz fayzga to'lmaydi. uyda ekanligingizni bilsam haligacha uzoqda bo'lsam ham hotirjam tortaman, ko'nglim to'q bo'ladi. bu muhabbat bo'lmay nima bo'lsin?!
sizning joningiz og'risa, biror narsa bo'lgudek bo'lsa men o'zimni yo'qotib qo'yaman, mening jonim ikki karra og'riydi. qish kunlari edi, hamma nimagadir havotirda, men sababini sira tushunolmas edim. siz uyga juda kech qayttingiz, bilsam: baxtsiz hodisa sodir bo'lgan, bir ahvolda keldingiz lekin shunda ham "men yaxshiman, qizim qo'rqma, havotir olma" degansiz. o'sha tun men jajji qizingiz kechasi bo'yi Ollohga yig'lab duo qilib chiqqanman. eslasam hali-hanuz ichimdan titrayman. shukurki sog'-salomatsiz..
meni oʻqitgan, oʻqishimga sharoit qilib bergan, menga erkinlik bergan, qiziqishlarim, xohishlarimni hurmat qilgan, “mening qizim oʻqiyapti” deb faxrlangan, “oʻqi, qizim, oʻqi” deb menga shijoat bergan dadam borligingizga cheksiz hamd aytaman.
dadajon, ixlosingiz, bergan halol luqmangiz, pok koʻngilingiz, birovga yomonlik sogʻinmasligingiz, odamlarga doim yaxshilikni ravo koʻrishingiz va eng asosiysi bizni oʻqitganingiz uchun rahmat!
hali siz oʻqitgan farzandlaringiz — qizingiz ikki dunyoda yuzingizni yorugʻ qiladi, oxiratda boshingizga toj kiydiradi, har doim sizga faxr boʻladi, insha'allah.
onajon-dadajon sizlar farzandlaringizga eng buyuk, eng qimmatli hech kim tortib ololmaydigan, tarbiya, odob va ilmlarni o’rgatdingiz va o’rgatib kelmoqdasizlar. ikkingiz bu hayotdagi asl murabbiylarimiz, ustozimizsizlar. Olloh ikki dunyo yaxshiliklari bilan mukofotlasin va ularni sababchisini, biz- farzandlaringiz orqali bersin sizlarga.
men ilk marta siz tomoningizdan sevilganman. sizning muhabbatingiz esa menga yetib ortadi. men, hattoki, sizga dadajon deb murojaat ham qilolmaganman. ammo hozir sizni shunday chaqirgim kelyapti: dadajon, dadajonim..
sizni cheksiz borliq qadar yaxshi ko'raman, yakka-yu yagona, erka qizingizdan..🥹
