Asteroid B-612

Ko‘pchilik odamlar o‘z muammolarini hal qilish uchun juft izlaydi. Ular soddalik bilan sevgi munosabatlari ularni zerikish, g‘am-g‘ussa va hayotdagi ma’no yo‘qligidan qutqaradi deb o‘ylashadi. Ular hayotlaridagi bo‘shliqni turmush o‘rtog‘i to‘ldirishiga umid qilishadi. Bu qanday qo‘pol xato! O‘zimizga shunday umidlar bilan juft tanlaganimizda, oxir-oqibat kutganlarimizni oqlamagan insonga nisbatan nafratdan qochib qutula olmaymiz. Keyin-chi? Keyin biz navbatdagi sherikni izlaymiz, undan so‘ng boshqasini, keyin yana va yana... Yoki qolgan umrimizni yolg‘izlikda, shafqatsiz taqdirdan nolib o‘tkazishga qaror qilamiz. Buning oldini olish uchun kimdir buni biz uchun qilishini kutmasdan, o‘z hayotimiz bilan shug‘ullanishimiz kerak.

Hech narsadan qo‘rqma, hech qachon qo‘rqma va g‘am chekma. Faqat senda tavba-tazarru kamayib qolmasin - shunda Xudo barcha gunohlaringni kechiradi. Yer yuzida shunday gunoh yo‘qki, Parvardigor chin dildan tavba qilgan bandani kechirmagan bo‘lsa. Odam bolasi Xudoning cheksiz muhabbatini tugatadigan darajada katta gunoh qilishga qodir emas. Yoki Xudoning muhabbatidan ustun keladigan gunoh bormi o‘zi? Faqat to‘xtovsiz tavba-tazarru qilish haqida qayg‘ur, qo‘rquvni esa butunlay haydab yubor. Ishonginki, Xudo seni o‘zing o‘ylaganingdan ham ko‘proq sevadi, hatto gunohlaringga qaramay sevadi. Osmonda o‘nta solih kishidan ko‘ra, bitta tavba qiluvchining shodligi ko‘proq, deb allaqachon aytilgan. Boraqol, qo‘rqma.

"Uzoq, juda uzoq vaqt - bolaligimdan beri, o‘zimni eslay olgan paytimdan boshlab - meni sevishlarini xohlayman, deb o‘ylardim. Endi bilaman va hammaga aytaman: menga sevgi emas, tushunish kerak. Men uchun tushunish - muhabbatdir. Siz muhabbat deb ataydigan narsalarni (fidoyilik, sadoqat, rashk) esa boshqalar uchun, boshqa kishi uchun saqlang - menga bularning keragi yo‘q. Men faqat bahor kunida mendan ko‘ra qayin daraxtini afzal ko‘radigan odamni seva olaman. Bu mening hayot falsafam. Men yengillik, erkinlik, tushunishni istayman - hech kimni ushlab turmaslikni va hech kim meni ushlab turmasligini! Butun hayotim - o‘z qalbim bilan, yashayotgan shahrim bilan, yo‘l chetidagi daraxt bilan, havo bilan bo‘lgan muhabbat qissasidir. Va men cheksiz baxtiyorman."

Inson qalbining eng ulug‘ sirlaridan biri shuki, baxt va iztirob yonma-yon yuradi. Biz quvonchga intilamiz, biroq og‘riqdan cho‘chimiz va bu bizni hayotning to‘liqligidan mahrum etadi. Chinakam voyaga yetish uchun ikkalasini ham qabul qilish jasorati talab etiladi: agar nurga erishmoqchi bo‘lsak, soyadan qochib qutula olmaymiz. Yaxlit bo‘lish uchun o‘z qo‘rquvlarimiz, ehtiroslarimiz va eng teran istaklarimizni tan olishimiz lozim, chunki aynan ular qalbimizni ochib beradigan kuchni bizga ato etadi.

Men butun umr baxtli bo‘lganimning sababini tushundim.

Bir paytlar butun dunyoni o‘zgartira olmasligimni angladim, lekin atrofimdagi uch metrli doirada bemalol o‘zgarish qilolishimni tushundim. Shu tariqa men har doim markazda, baxt ichida, do‘stlar davrasida va quvonch bilan yashadim.

Inson hamma narsani teskari qiladi. Katta bo‘lishga shoshiladi-yu, keyin o‘tgan bolaligini qo‘msab xo‘rsinadi. Sog‘ligini pul uchun sarf etadi va darrov pulni sog‘ligini tiklashga sarflaydi.
Kelajak haqida shunchalik sabrsizlik bilan o‘ylaydiki, bugunni e’tiborsiz qoldiradi, shuning uchun uning buguni ham, kelajagi ham yo‘q.
Go‘yo hech qachon o‘lmaydigan odamdek yashaydi va umuman yashamagandek jon beradi.

Odamlar tashqaridan dushman topib, uni o‘z muammolarida ayblashni juda yaxshi ko‘rishadi. Insonning faqat oltita dushmani bor: bular hirs, g‘azab, hasad, xudbinlik, takabburlik, xomxayol. Agar sen bu dushmanlarni yuragingning ichida yengsang, boshqa hech qanday tashqi dushmaning bo‘lmaydi. Sen o‘z illatlaringni yengganingdan keyin atrofingda faqat do‘stlaring borligini ko‘rasan.