“O’zgartirdim o’zimni, atrofim yoqmaganda”9-sinfda yaxshiroq tushundim, muhit va atrofimdagi insonlar maniki emasligini. Boshida, aybni atrofimdagilarni hammasiga to’nkadim.
“Mani atrofimdagilar bunaqaligini uchun man shunaqaman”
“Mani muhitimda bunaqa narsa yo’qligi uchun shunaqaman”
“Mani qarindosh-urug’imda bunaqasi yo’qligi uchun shunaqaman”
Ehtimol bu haqiqat. Boshqalarda ko’rgan imkoniyat/yutuqlarni atrofimdagilarda ko’rmaganim uchun ularni ayblagandurman. Ingliz tilida “victim mindset” tushunchasi bor. O’zingizni bechoraga, boshqalarni aybdorga chiqarish va siz hech nima qila olmayman deyishingiz “victim mindset” deyiladi.
Deylik, sizni do’stlariz boshqa odam, siz boshqa. Sizni oilangiz, ba’zida hatto ota-onangiz boshqa dunyo, siz boshqasiz. Aksar holatda bu narsa inson ruhiyatini cho’ktirib qo’yadi. Aslida sizni tushunishmayotgani, siz hohlagandek fikrlashmayotgani sizni aybingiz emas. Ularniki ham emas.
Nima qilish kerak? Qabul qilish kerak. Davom etish kerak. Bir aytdingiz, foydasi tegmadi. Ikki aytdingiz, o’xshamadi. 3-4 martda aytsangiz ham sizni tushunishmaydi. Qabul qiling. Inson o’zi tushunib yetmasa, siz tushuntirishingiz foydasiz.
Konsta aka ham ehtimol shunga “O’zgartirdim o’zimni, atrofim yoqmaganda” deb aytgandirlar. Atrofizdagilar boshqa olamligi uchun depressiyaga tushishingizga arzimaydi. O’zingiz o’zgaring. Ularni o’z holiga qo’ying. O’zlari tushunib yetmasa, foydasiz.
#fikrlar
@Asal_Alimjanova
