#repost
Mening hayotim — mening oʻyinim!
Sudxoʻrlik bilan shugʻullanayotgan kishilarni koʻraman. Koʻzimni oldida xor boʻlgan. Baribir ishini tashlamagan.
Kredit olib, yigʻlaganlarni koʻrdim. Vaqt oʻtishi bilan yana bankda yurganiga guvohi boʻldim.
Qimor oʻynab, uyini yutqazgan amakini eshitdim. Hozir ham oʻynab yurgan emish.
Bu turdagi insonlarni koʻrib, meni savollar qiynab kelgan:
— Nega baʼzi kattalar 60 yoshga chiqsada aqli kirmaydi?
— Yosh bolalar kabi xato qiladi?
— Nega xatolarini qayta-qayta takrorlayveradi?
Nassim Taleb kitoblarini oʻqib, ayrim sabablarini topdim:
1. Ularning hayotida “qutqaruvchi” rolidagi yaqinlari boʻladi.
Masalan, agar ular qimor oʻynab katta pul yutqazib qoʻysa — “qutqaruvchi” rolidagi ota-onasi, akasi, doʻsti, amakisi va shunga oʻxshagan oʻzicha “mujik” qutqaruvchilar ular qilgan xatolarni yopib ketadi.
Natijada, bu kishilar oʻz qilmishlari zararini oʻz tanalarida his qilmaydi. Xulosa ololmaydi.
2. Ular aybni doimo oʻzgalardan qidiradi:
— Nega pora olding?
— Koʻryapsanku davlat bergan oylik hech narsaga yetmaydi.
— Nega kredit olding?
— Bitta menmas hamma olyaptiku!
Oqibatda, “men shundoq ham yaxshi odamman, oʻzgarishimga hojat yoʻq. Boshqalar oʻzgarsin”, degan fikrlashda boʻladi. Va xatolarini bir umr qaytaraveradi.
Qanday xulosa olamiz?
Inson oʻz xatolari zararini birinchi navbatda oʻzi koʻrsin!
• Oʻgʻrilik qilgan bolani “mehribon” oilasi emas, oʻzi qilmishiga javob bersin
• Giyohvandlikka qadam qoʻyayotgan oʻsmirning qilmishlarini “bosdi-bosdi” qilish emas, joyida jazolash kerak
• Kredit olib, qarzga botgan inson qarzini oʻzi toʻlasin
• Oʻqishga dangasalik qilib kirolmagan bola, ota-ona yordamisiz yana tayyorlansin
“Har bir inson oʻz ahmoqligi toʻlovini oʻzi toʻlasin, aks holda uni hech qachon aqli kirmaydi” Toni Montana
Ustoz_kundaligi
@aminovblogi