Inson qanchalik ko’p vaqt vatanidan tashqarida o’tqazsa shunchalik ko’p o’zligini tan oladi degan bir fikr keldi bugun. Ohirgi bir yarim yildan beri O’zbekistondan uzoqda koproq vaqt o’tqazaman va shu vaqt davomida mening o’zbek tiliga, O’zbekiston tarixiga, O’zbekiston hududida tug’ilgan buyuk ulamolar hayoti va ijodiga qiziqishim va hurmatim oshdi. Hammamiz bilamiz hozirgi yurtimizdagi “trendlar” sof o’zbek tilida gaplashishni rag’batlantirmaydi. Ingliz yoki rus tilida gaplashishni manfa’tliroq yoki “zamonaviyroq” deb bilamiz. Lekin fikrimcha inson o’zini kundalik suhbatlarini rus va ingliz tillari bilan cheklab qo’ymasligi lozim. To’g’ri, siz ingliz tilini yorvoradigan darajada zo’r gaplashishingiz mumkin lekin huddi o’sha fikrlaringizni o’zbek tilida ravon yetqazib bilmasangiz sizning fikrlaringizni kuchi sustlashadi. Ya’ni siz bitta, aytaylik, tarixiy hodisani qanchalik ahamiyatliligini boshqalarga yetqazmoqchi bo’lsangiz va buni ravon yetqazib berolmasangiz unda sizni tinglayotgan inson uni ahamiyatini to’liq tushinishga qiynalishi mumkin. Shuning uchun o’ylaymanki yosh avlodimiz o’zbek tilida ham zo’r gapirishga urunishi kerak. Albatta men hech qanqasiga bu majburiy deb aytmoqchi emasman. Faqatgina shu oliygohlarda tahsil olayotgan yoshlarimiz o’zbek tilida ravon o’z fikrlarini yetqazib bilsa yurtimiz tarraqiyotiga nur ustiga a’lo nur bo’lardi. Ya’ni sifatli fikrlar almashnuvi faqatgina ingliz yoki rus tilini biladigan insonlar orasida cheklanib qolmasdi va sifatli fikrlarni oddiy aholiga yetib borishi osonlashardi chunki til to’sqinlari olib tashlanardi. Hozirda har yurtimga qaytganimda iloji bo’lsa koproq o’zbek tilida gaplashishga harakat qilaman va o’z fikrini sof ravon o’zbek tilida yetqazib biladigan insonlar bilan suhbatlashishga urunaman va ularga havasim keladi.