Репост из: Bobil kutubxonasi
* * *
Ая,
мен негадир ичиколмадим,
ҳокистар узандим сендан нарига.
бугун қўрқув титроқ сувратин чизар
нафасимнинг шаффоф деворларига.
Бир йўл кўринади,
сенга бормас йўл,
дилимнинг чилпарчин деразасидан.
Уйғониб кетаман кузги боғларда
ёдинг-ла тўкилган барглар сасидан.
Кўзимда музлади қуёш сийрати,
оят дарёлари тўлдилар оҳга.
Оғриқлар тирилди –
нажот бергил деб
фақат сенга боргум,
фақат Аллоҳга...
Улоқиб юрибман олис кунларнинг
рўмолинг каби кенг тарафларида.
Ая, кўр,
умримнинг либоси – иймон,
лек таним осийлик ҳадафларида.
Ботинимда қўпар зангор васваса,
билмайсан...
бу зулмат – иблис саждаси.
Ва яна билмайсан,
бу кенглик – зиндон,
мен ҳамон қўмсарман меҳринг қафасин.
Кун келиб узгайман беҳол, бемажол,
умиднинг занг босган занжирларини.
Синдиргум кўксимга ботмоқ истаган
дунёнинг нигоҳий ханжарларини.
Кетарман, келарман...
йўлим – айлана,
борлигим – борлиққа йўналган ўчим.
Бемеҳр демагин, чарчадим, ая –
сени соғинмоққа етмайди кучим.
Мирзоҳид Музаффар
Ая,
мен негадир ичиколмадим,
ҳокистар узандим сендан нарига.
бугун қўрқув титроқ сувратин чизар
нафасимнинг шаффоф деворларига.
Бир йўл кўринади,
сенга бормас йўл,
дилимнинг чилпарчин деразасидан.
Уйғониб кетаман кузги боғларда
ёдинг-ла тўкилган барглар сасидан.
Кўзимда музлади қуёш сийрати,
оят дарёлари тўлдилар оҳга.
Оғриқлар тирилди –
нажот бергил деб
фақат сенга боргум,
фақат Аллоҳга...
Улоқиб юрибман олис кунларнинг
рўмолинг каби кенг тарафларида.
Ая, кўр,
умримнинг либоси – иймон,
лек таним осийлик ҳадафларида.
Ботинимда қўпар зангор васваса,
билмайсан...
бу зулмат – иблис саждаси.
Ва яна билмайсан,
бу кенглик – зиндон,
мен ҳамон қўмсарман меҳринг қафасин.
Кун келиб узгайман беҳол, бемажол,
умиднинг занг босган занжирларини.
Синдиргум кўксимга ботмоқ истаган
дунёнинг нигоҳий ханжарларини.
Кетарман, келарман...
йўлим – айлана,
борлигим – борлиққа йўналган ўчим.
Бемеҳр демагин, чарчадим, ая –
сени соғинмоққа етмайди кучим.
Мирзоҳид Музаффар