...
Sharqning ham buzilmas odatlari bor,
Hindlar udumiga qilamiz amal.
Chordana quramiz mehmon va mezbon
Kamalakrang gilam uzra bemalol.
Poygakda yechilgan xil-xil poyafzal, Mening nazarimda o’zi bir dunyo.
Har biri o’zida mehnat va go’zal
Eli tuprog’ini keltirgan go’yo.
Ajib Hindistonning mohir, mirishkor
Kosibin san’atin qilib namoyish
Hindlar sandallari tizilgan qator. (Sandal daraxtidan yasalgan emish).
Juda soz! Albatta kiyib birini
Safarga do’stlar-la men ham chiqaman.
Har qo’lga tutqazib xalqim mehrini,
Buyuk Hindistonni yayov kezaman!
Xitoyning bejirim, Bog’dodning puxta
Oyoq kiyimlari turar yonma-yon.
Qarayman, Seylon bor va boshqa juftda
Eron kosibining san’ati ayon.
Mo’g’ulcha etiklar Panjob kashfiga
Ertak so’zlaganday egilib turar...
Ko’zlar quvonadi inson ishiga,
Shod etar tuprog’-u, mehnat va hunar.
So’ngra tevarakka sezdirmay sekin
Men ham tuflimga tashladim ko’zim.
Yomon emas, Ahmad, mohir, kamtarin
Vatandosh, ishingga olqish o’qidim.
Bilaman, sening ham bunda do’sting bor,
Balki Bombeyda u, balki Kashmirda.
Qayerda bo’lmasin xuddi sen misol Yashaydi davrada yangragan she’rda!
Chodir ichi gavjum, ko’zlar muntazir,
Mikrofon oldida davr sohibi:
Kumushday sochida jilvalanar nur,
Ko’zida yoshlikning so’nmas yolqini.
Nelarni ko’rmadi bu ko’zlar? Yurtda
Ko’z yoshi daryoday oqqanin eslar.
Iroda va umid toblanib o’tda,
Qari haqsizlikni yoqqanin eslar.
Endi Hindistonning ustida oftob,
Shuning-chun yosh, dadil, munavvar boqar,
Bizni she’r bahsiga qiladi xitob,
Qo’shiq yuraklardan daryoday oqar.
Go’zal tarjimondir zangori oqshom,
Har yurak hamdam.
Bizning mushoira etadi davom,
Do’stim, kel sen ham!
Mana, musiqaday, sevgiday mayin
Davraga kiradi Panjob bulbuli.
Nafis satrlari yoniq o’tdayin,
Jasur jaranglaydi onalik dili.
She’r o’qiydi Nepal, Vetnam, Xitoy,
Rus, tojik o’qiydi she’rini sarbast.
Qora alangaday soqolli singxlar,
Qorday oq libosli bengallar, hindlar.
Zavqidan tebranib naq to’lqinli soy,
Tinglardi hayajon og’ushida mast.
Qo’shiq-chi? Goh kurash, goh qiz sevgisi.
Goh ko’kdan non kutib ko’r bo’lgan nigoh,
Goh go’dak kulgusi, goh banan isi,
Surmali ko’zlarning nozi bo’lib goh,
Goh bo’g’iq haqiqat dod, hayqirig’i,
Gohi yulduz kabi yiroq, yorqin baxt.
Qullikka sanchilgan g’azabning tig’i,
Goh erk tantanasi bergan adolat
Osiyo, Afrika kartasi bo’lib,
Hayot alamiga, baxtiga to’lib,
Kirib kelar edi dildan dillarga.
Yellar misralarni dillardan yulib
Million yo’llar bilan butun ellarga
Ketardi go’yo bir samimiy sayyoh,
Yolqin qanotida do’stlik va mehr.
Go’yo sharqliklarning baxtiga guvoh,
G’arbni chorlar edi davraga she’r.
@Zulfiyaxonim_haqida_sherlari
Sharqning ham buzilmas odatlari bor,
Hindlar udumiga qilamiz amal.
Chordana quramiz mehmon va mezbon
Kamalakrang gilam uzra bemalol.
Poygakda yechilgan xil-xil poyafzal, Mening nazarimda o’zi bir dunyo.
Har biri o’zida mehnat va go’zal
Eli tuprog’ini keltirgan go’yo.
Ajib Hindistonning mohir, mirishkor
Kosibin san’atin qilib namoyish
Hindlar sandallari tizilgan qator. (Sandal daraxtidan yasalgan emish).
Juda soz! Albatta kiyib birini
Safarga do’stlar-la men ham chiqaman.
Har qo’lga tutqazib xalqim mehrini,
Buyuk Hindistonni yayov kezaman!
Xitoyning bejirim, Bog’dodning puxta
Oyoq kiyimlari turar yonma-yon.
Qarayman, Seylon bor va boshqa juftda
Eron kosibining san’ati ayon.
Mo’g’ulcha etiklar Panjob kashfiga
Ertak so’zlaganday egilib turar...
Ko’zlar quvonadi inson ishiga,
Shod etar tuprog’-u, mehnat va hunar.
So’ngra tevarakka sezdirmay sekin
Men ham tuflimga tashladim ko’zim.
Yomon emas, Ahmad, mohir, kamtarin
Vatandosh, ishingga olqish o’qidim.
Bilaman, sening ham bunda do’sting bor,
Balki Bombeyda u, balki Kashmirda.
Qayerda bo’lmasin xuddi sen misol Yashaydi davrada yangragan she’rda!
Chodir ichi gavjum, ko’zlar muntazir,
Mikrofon oldida davr sohibi:
Kumushday sochida jilvalanar nur,
Ko’zida yoshlikning so’nmas yolqini.
Nelarni ko’rmadi bu ko’zlar? Yurtda
Ko’z yoshi daryoday oqqanin eslar.
Iroda va umid toblanib o’tda,
Qari haqsizlikni yoqqanin eslar.
Endi Hindistonning ustida oftob,
Shuning-chun yosh, dadil, munavvar boqar,
Bizni she’r bahsiga qiladi xitob,
Qo’shiq yuraklardan daryoday oqar.
Go’zal tarjimondir zangori oqshom,
Har yurak hamdam.
Bizning mushoira etadi davom,
Do’stim, kel sen ham!
Mana, musiqaday, sevgiday mayin
Davraga kiradi Panjob bulbuli.
Nafis satrlari yoniq o’tdayin,
Jasur jaranglaydi onalik dili.
She’r o’qiydi Nepal, Vetnam, Xitoy,
Rus, tojik o’qiydi she’rini sarbast.
Qora alangaday soqolli singxlar,
Qorday oq libosli bengallar, hindlar.
Zavqidan tebranib naq to’lqinli soy,
Tinglardi hayajon og’ushida mast.
Qo’shiq-chi? Goh kurash, goh qiz sevgisi.
Goh ko’kdan non kutib ko’r bo’lgan nigoh,
Goh go’dak kulgusi, goh banan isi,
Surmali ko’zlarning nozi bo’lib goh,
Goh bo’g’iq haqiqat dod, hayqirig’i,
Gohi yulduz kabi yiroq, yorqin baxt.
Qullikka sanchilgan g’azabning tig’i,
Goh erk tantanasi bergan adolat
Osiyo, Afrika kartasi bo’lib,
Hayot alamiga, baxtiga to’lib,
Kirib kelar edi dildan dillarga.
Yellar misralarni dillardan yulib
Million yo’llar bilan butun ellarga
Ketardi go’yo bir samimiy sayyoh,
Yolqin qanotida do’stlik va mehr.
Go’yo sharqliklarning baxtiga guvoh,
G’arbni chorlar edi davraga she’r.
@Zulfiyaxonim_haqida_sherlari