UDDABURON AYOLLAR

Эри олиб келган пиё­ла­даги чойни ичдида, худди қоп-қора бўшлиққа учиб кета­ёт­гандай бўлди. Эрталаб, эрталаб кўзини очганида эса эри билан бир неча маротаба уйларига келган Бадрид­дин­нинг қучоғида ётганини кўрди. Эри ўшанда уни Жиззахдаги фирма раҳбари деб таниш­тирган эди. Лобар жонҳолатда қичқириб, ўрнидан турмоқчи бўлганида, хонага Турсунбек кириб келди. Бу орада кўзини очган Бад­риддин Турсунбекка қараб кўз қисдида, шошилмай ки­йимини кийиб, нариги хонага чиқиб кетди.
– Бу нима қилганингиз. Сиз ҳам эркакмисиз? Сизда ор-номус, эркаклик ғурури бор­ми ўзи?
– Лобар жазаваси тутиб эрининг қўлидан чиқишга уринар, юзига келиб тушаётган тарсакиларни ҳам сезмас эди.
– Ўчир овозингни, мен нима десам шуни қиласан. Ор, номус, ғурур эмиш. Шу билан қор­нинг тўядими, ё устинг бут бўла­дими? Оғзингдан нима чиқса муҳайё қиламан, ўзидан-ўзи келадими бу пуллар! Нима бўпти, Бадриддин ака сени ёқтириб қолибди. Ҳеч жойинг камайгани йўқку, Турсунбек бирдан тинчиб қолган хотинига тикилди.
– Тушун, ҳамма иш ҳам осонликча битмайди, Худо ҳам сен­дан ҳаракат деган экан. Мен­га озгина ёрдам берсанг, берибсанда, энди катта иш битади…
Эрининг мулойим гапиришлари Лобарнинг қулоғига кир­мас, миясида фақат бир нарса, тезроқ мана шу ҳаром бўлган тўшакдан тургиси, ифлос қафасга айланган уйи­дан қочиб кетгиси келар, ўзининг танасидан ўзи жирканиб, ҳаттоки ундан ҳам қу­тилгиси келар эди.
Хотинининг тинчланганини кўрган Турсунбек, унинг ерда сочилиб ётган кийимларини олдида, Лобарнинг олдига ташлади.
– Кийиниб ол, кечқурун уйга меҳмон келади. Бозор қили­шим керак. Унгача жой тай­ёрлаб қўй, дедида чиқиб кетди. Бироздан сўнг қўшни хонада унинг Бадриддинга бир нималар деб гапиргани, сўнг ҳовлида машина овози эшитилди. Эрининг кетганига ишонч ҳосил қилган Лобар тезда кийиндида, каравотчасида пи­шиллаб ухлаб ётган Самандарни кийинтириб, йўлга отланди…
Мана азизларим,амал ва бойлик туфайли уз жуфти халолини бегона эркакларга кушган бир жирканч, ифлос эркакнинг килмишлари хакидаги хаётий вокеани укидингиз.. Кани айтингларчи... шу хам эркакми?
Муаллиф ?
#ҳикоя
🌸☘️🌸☘️🌸☘️🌸☘️🌸☘️🌸☘️
｡ﾟﾟ･｡･ﾟﾟ｡
ﾟ。реакция қолдиринг💕
　ﾟ･｡･
Улашинг, Кузатинг ва Яқинларингизни таклиф қилинг 🔜 Фойдали канал ➖⬇️

┄┄┅┅✿🍃❀🌺❀🍃✿┅┅┄
@UDDABURON_AYOLLAR
┄┄┅┅✿🍃❀🌺❀🍃✿┅┅┄
@SARAMASLAHATLAR

Бирдан Самандар ёдига тушиб, туриб ўтирганида ёнида тескари қараб бегона эркак ётганлигини кўриб, қўрққанидан бақириб юборди. Унинг овозидан уйғонган эркак эса апил-тапил ўрнидан турдида, эшик орқасида ғойиб бўлди. Лобар жойида қотиб ўтирар, нима қилишини билмай тинмай эрини чақирар эди.Ётоққа югуриб кирган Турсунбек хотинини қучоқладида, тинчлантиришга уринди.
– Нима бўлди, жоним, нимадан қўрқдинг?
– Ҳозир… ҳозир… шу ерда…
– Кимни кўрдинг?
Лобар қалтираб, қўли билан тўшакка ишора қилди:
– Шу ердан бегона одам чиқиб кетди...
– Қўйсангчи, бўлиши мумкин эмас. Боягина олдингдан ўзим туриб кетувдим. Кеча кўп ичиб қўйиб, энди жанжал қилишингни қара?!
– Йўқ, йўқ! Рост айтаяпман, шу ерда бегона эркак ётувди, қўрққанимдан бақиргандим, қочиб чиқиб кетди.
Турсунбек бирдан жиддийлашди.
– Хўш нима бўлибди, бир марта бегона эркак билан ётсанг-ётибсанда, бирор жойинг камайиб қолдими?
Лобар эрига даҳшат тўла кўзлари билан қаради.
–Сизни нима деяпсиз?
– Шу уй-жой, янги лавозим, ишхонадан берилган машина ўз-ўзидан бўлаяпти, деб ўйлаяпсанми? Олсанг бир марта директор бованинг кўнглини олибсан, нима бўпти? Керак бўлса бу ишни ҳар куни қиласан! Лобар эрига бир зум қараб турдида, сўнг Ифлос дея унинг юзига шапалоқ урди.Хотинининг ўзига қўл кўтаришини кутмаган Турсунбек кўзларида ғазаб учқунлари алан­галанди. Аммо ўзини босиб олдида, яна қўл кўтаришга чоғланган хотинини қўлини қайирди. Унинг юзига юзини яқинлаштириб, шивирлади:
– Бу гап иккимизнинг орамизда қолсин, биров билса сўйиб ташлайман. Лобар бирдан бўшашиб, ўзини ёстиққа ташладида, ала­мини кўз ёшидан олди. Шу кундан сўнг хотинининг миқ этмай, одамови бўлиб қолганини кўрган Турсунбек, онасига телефон қи­либ, келини бетоблигини, бир-икки кун уйда оғир иш қил­дир­май юриб туришини тайинладида, якшанба куни Лобар­ни ўғилчаси билан Жиззахга элтиб қўйди. Қўйсин опа ҳар қан­ча уринмасин, келинининг сўлғин юзи, маъюс кўзларида яши­ринган дард-аламни қува олмади Эри билан масла­ҳат­ла­шиб, уни ўзининг уйига ўйнаб келиш учун юборди.
– Ёш нарса, ота-онасини соғингандир, деб қизингизни ўзим олиб келдим. Бир-икки кун уйда бўлсин, опа-сингиллариникига борсин. Нимагадир қизингиз маъюс, шунча гапга солсам ҳам гапирмайди, балки сизга дилини ёрар, деди Қўйсиной опа қудасига термулиб.
– Ажаб қипсиз, қудажон. Қизим ўзи жуда тортинчоқ, кел­га­нида ётиб кет десам ҳам, сўрамаганман деб ҳеч унамайди. Кўп сиқилманг, опаларини соғингандир,
– Бувиражаб опа ўғринча қизига кўз ташлади. Лобар дастурхоннинг попугини ўйнаб, ерга тикилганича хаёл сурарди. Кечқурун қизи билан гаплашишга кирган Бувиражаб опа бўлиб ўтган воқеани билиб, бошидан ҳуши учди. Лобарнинг энди у уйга қайтиб бормайман, эрим билан ажрашаман, деган гаплари онаизорни ўйлантириб қўйди. Юрак ютиб, эри билан маслаҳатлашишга қарор қилди. Соли ота воқеани эшитиб, узоқ сукутга толди.
– Қудаларнинг бу гапдан хабари борми?
– Билмадим, йўқ шекилли, бўлмаса қудам мунчалик куйиб-пишмас эдилар.
– Бўлмаса, қизингга айт бу гапни сенга айтибди, бошқа ҳеч ким билмасин, ҳатто опа­ларига ҳам айтмасин. Биласан, одамлар ҳозир оғзи билан юрадиган бўлиб кетишган, қи­зингни ўзи шарманда бўлади. Ундан кўра бир-икки кун шу ерда юрсинда, кейин эри­никига борсин. Вақт топиб Турсунбек билан ўзим гаплашаман. Орадан уч ой ўтди. Турсунбекни бу орада Жиззах вилояти туманларининг бирига вакил қилиб тайинлашди. Яна тақдир чархпалаги бошқатдан айлана бошлади. Яна янги жой, янги уй ташвиши. Янги жамоа, янги танишлар...
Янги жойга кўчиб келишганидан мамнун Лобарнинг ҳам кўзларидаги маъюслик йўқолди. Вилоятда барча қўни-кушнилар унга таъна қилаётгандай қарашаётгандек туюларди, назарида. Бундан баттар сиқилар, шу­нинг учун бирорта қўшниникига ҳам чиқмай қўйган эди. Энди ҳамма хавотирлари ор­қада қолди. Аммо яна унинг бахтига кўз тегди.Бунинг асосий сабабчиси эса яна ўша қачонлардир жонидан ортиқ севган, юзини қора, қалбини тилка-пора қилган Турсунбек эди. Ўша куни боши қаттиқ оғриб, шамоллашнинг илк аломат­ла­рини сезган Лобар кечга томон эридан Самандардан кўз-қулоқ бўлиб туришни илтимос қилди.
Давоми 21:29 да

📝РАЗОЛАТ... (ёхуд амал ва бойлик учун уз жуфти халолини шарманда килган эр киссаси)

Лобар бугун бахтли эди. Унинг қалбини тўлдирган ҳиссиёт­лар юзида акс этар, ке­лин­лик кўйлагида у янада очилиб кетган эди. Ўзига ҳам ҳавас, ҳам ҳасад билан қараётган дугоналарига тикилиб ҳузурланар эди. Аллоҳ бир берса қўшқўллаб беради, деганлари рост бўлса керак, келин бўлиб тушган уйида ҳам уни еру-кўкка ишонишмас эди. Эри Турсунбек оилада ягона фарзанд бўлгани учунми, қайнонаси келинини ўз фарзандидан аъло кўрар, унинг кўнглига қараб, бирор бир ишига монелик қилмас эди. Ўзининг ҳусни, одоби, уятчанлиги билан дугона­лари ичида алоҳида ажралиб турувчи Лобар ҳам ку­йинчак қайнонасию, бир нима десанг зўрға ҳа ёки йўқ дейдиган оғир, вазмин қай­­­нотасининг кўнглини олишга ҳаракат қила бош­лади. Шу тарзда осойишта, бахтли кун­ларининг кети узилмайдигандай эди назарида.
Аммо… Аммо Турсунбекнинг иши орқага кета бошлади-ю, оиладаги тотувликка ҳам дарз кетган­дай бўлди. Эрининг дарғазаб, бў­­лар-бўлмасга жаҳли чиқиб, бақирадиган, сўкинадиган одатини Лобар ҳеч ҳам ҳазм қи­лолмасада, дардини ичига ютарди. Турсунбекни янги лавозимга ўтказиб, вакил сифатида фирманинг Сир­дарё вилоятидаги филиалига ишга юбо­ришди. Ёшлари бир жойга бориб қолган қайнонаси би­­лан қай­нотасини кўзи қиймай, Лобар эри билан кетишга рози бўлмади.
– Ахир дадамлар билан аямларнинг иссиқ-совуғидан ким хабар олади, ўзингиз тез-тез келиб турарсиз, деди у эрининг қистовига жавобан.Шу гаплардан сўнг Турсунбек ҳам индамади. Аввалига тез-тез келиб турадиган Тур­сун­бекнинг сўнгги пайтлари турли хил баҳонаю, сабаблар кўрсатиб, уйга келмас­лигидан хаво­тирга тушган қайнонаси, эндиликда келинини ўғлининг олдига боришига ундай бошлади.
– Болам, ўзингиз кўрдингиз, ўтган ой келганида аҳволи бир тарзда эди. Уйда аёл бўл­гани яхши. Турсунбек ягона фар­зан­димиз, бизни қўйинг, уни иссиқ-совуғига қаранг. Ҳа­ли ўзим­нинг куч-қувватим бор. Дадангизга қарашга ярайман. Сиз, энди келса, Турсунбек билан Сирдарёга бирга кетинг, шундагина кўнглим тинчийди.Қайнонасининг кўз ёш­ла­рини кўриб, Лобар тоқат қилолмади. Рози бўлди. Салкам бир ой деганида уйга келган Тур­сунбек қўққисдан хотинининг сиз билан кетаманга тушиб қолганига ажаблансада, ич-ичидан қувонди.
Янги жой, янги уй, янги одамлар. Табиатан тортинчоқ Лобар анча пайтгача қўшни­ларига қўшила олмай юрди. Бунинг устига бўйида бўлиб, ҳомиладорлик унда анча оғир кечди. Шифокор тавсияси билан тез-тез касалхонада ётар, бунинг устига оёқлари ҳам шишиб, уй ичида зўрға юрар эди. Касалхонада сақ­ла­нишдан чиққандан сўнг иккинчи куни Турсунбекнинг лавозими кўтарилганлигини ювиш учун ҳамкасблари йиғилишди.
Дид билан безатилган дастурхон атрофида ўтиришган хамкасабалар янги директор ўринбосарини табриклашар, директорнинг ўзи эса, онда-сонда чой олиб кираётган Ло­бар­дан кўзини узмас эди. Лобар Турсунбекнинг қистови билан бир оз дастурхон бошида ўтирдида, ўзига тикилган кўзлардан қочиб, ўрнидан турди. Орадан икки ҳафта ўтди. Жажжи Самандар дунёга келди. Энди Лобарнинг ташвишлари кўпайган, шундай бўлсада она­лик меҳри унинг ҳуснига янада ҳусн қўшган эди. Турсунбек ҳам бутунлай ўзгарган. Иложи борича, уйдан кўчага чиқмай ўтир­ган хотинини сал бўлсада кўнглини ёзиш учун, уни ўзи билан зиёфатларга олиб боришга ҳаракат қиларди. Бу гал ҳам Лобар истар-истамас Самандарни дугонадай бўлиб қолган қўшни аёлга қолдириб, истамайгина эри билан меҳмон­дорчиликка жўнади.
Турсунбек акасининг ай­ти­шича, бу сафар Лобарни шахсан директор бованинг ўзлари таклиф қилган эканлар, агарда у бор­маса Турсунбекдан қаттиқ хафа бўлар­миш. Эркакларга алоҳида, аёлларга алоҳида хона­ларга жой қилин­ганлигини кўриб, Лобарнинг кўнгли тинчиди. Ўзини эркин тутиб ўтирди. Бир-икки марта директорнинг ўзи кириб, зўрлаб ичирган бир неча қадаҳ коньякни айтмаса, деярли ичмади. Аммо умрида оғзига спиртли ичимлик олмаган Лобар учун шунинг ўзи кифоя бўлди. У уйларига қандай етиб келганларини ҳам, кейин нима бўл­га­нини ҳам эслай олмайди. Фақатгина кўзини очганида, ўзининг тўшагида ётганлигини кў­риб енгил тортди.
Давоми 20:58 да

#Ҳикоя

“Синган қанотлар”

🔅Бир пайтлар қишлоқда Зулфия исмли аёл яшаган. У бешта болани тарбиялаган, уй хўжалиги ишлари билан шуғулланган, лекин ўз орзулари ҳақида ҳеч кимга гапирмасди. Ҳар куни эрталаб туриб, болаларини мактабга кузатар, ўчоқ ёқар, даладаги юмушларни бажарарди. У ҳаётини тинч кечадиган оддий кунлар деб ҳисобларди, бироқ юрагининг туб-тубида ўзини қандайдир “йўқотган” каби сезарди.

➡️Бир куни Зулфия кечқурун эски китоб жавонларини титкилаётганида мактабда олган мукофотларини кўриб қолди. Эски бир дафтар орасида у ҳар доим ёзган шеърларини топиб олди. Кунларнинг бирида шеърларини катта китоб қилиб чиқаришни орзу қилган пайтлари бор эди. Аммо ҳаёт, оилавий масъулиятлар уни бу орзуларидан узоқлаштирган эди.

➡️Ўша оқшом Зулфия ойнага қараб, ўзидан сўради:
— Наҳотки, менинг борлиғим фақат уй ишлари ва болаларнинг ҳаёти учун хизмат қилиш билан чекландими? Бу ишлар муҳим, лекин ичимда шеърлар тўлқинланар экан, нега бу овозни ўчиришим керак?

🔢 ўша кундан бошлаб кечалари ухламай, ёзишни бошлади. Ҳар куни бир-икки шеър ёзар, лекин бу ҳақида ҳеч кимга айтмасди. У бу орзуси фақат унга тегишли эканини ҳис қилди. Вақт ўтгани сайин, Зулфия ўз ёзганларини танишларига ўқитиб, қўллаб-қувватлаш оларди. Бир куни у ўз шеърларини бир газета муҳарририга юборди. Ҳаяжон билан жавоб кутди.

Бир неча ҳафта ўтгач, газетанинг биринчи саҳифасида Зулфия ёзган шеър чиқди. У кунларни ҳали ҳам яхши эслайди: болалари ёнига югуриб келиб, газета кўрсатишди.
— Ойи, бу сизнинг исмингизми? Сиз ёзганмисиз?

Зулфия бошида уялгандай бўлса-да, кейин ҳис қилди: бу она бўлиш ёки шоир бўлиш ўртасидаги танлов эмас эди. Бу, аслида, ўзлигини унутмаслик ҳақида эди. У аёлларнинг қўш роль ўйнаши мумкинлигини кўрсата олганидан бахтиёр эди.

Бугун Зулфия таниқли шоира, қишлоқда ўнлаб аёлларга ўз орзулари устида ишлашга мотиватсия берувчи семинарлар ўтказади. У аёлларга бир гапни такрорлашни яхши кўради:
— Қанотингиз синиб кетди деб ўйламанг. Сизнинг учишингиз учун кучингиз ичингизда бор. Фақат қўрқманг ва ўша кучни уйғотинг. Аёллар учун тўсиқлар кўп бўлиши мумкин, лекин биз ҳар доим янги йўллар топа оламиз!

Хулоса

Аёлнинг кучи унинг ичидаги орзуларда яширин. Оилага хизмат қилиш муҳим, аммо ўз орзуларини унутиш – бу ички овозни ўлдиришдир. Ҳаёт оғир бўлса-да, ҳаракат қилинг, орзуларингизни қувиб етинг. Чунки фақат сизнинг овозингиз дунёни гўзал қилади.

Улашинг, Кузатинг ва Яқинларингизни таклиф қилинг 🔜  Фойдали канал ➖⬇️

┄┄┅┅✿🍃❀🌺❀🍃✿┅┅┄
@Uddaburon_ayollar
┄┄┅┅✿🍃❀🌺❀🍃✿┅┅┄
@Saramaslahatlar