Naqadar uzundir, og'irdir bu yo'l,
Dalalar yastanib yotar ko'k kabi.
Tig'lar xotiramni osmon - cheki yo'q,
Tizginsiz bu shiddat kenglik asabi.
Bu kenglikda o'ylar meni g'ijimlar,
Ul ko'z qofiyasin sudrab keladir.
Qancha qochsang, shuncha qilgay hujumlar,
O'q singari xotiramni tiladir.
Tegramda zich havo - ona Turkiston,
Yorgay tomirimni ko'r hayajonim.
Bu maydon ichinda men to'kmagan qon,
Mening uni deya ayagan jonim.
Yana yiroqlarga chorlaydi moziy,
Vatan tushunchasi kelar yetaklab
Ayrilgan, xo'rlangan ulus ovozin.
Shoiring beshigi aytar ertaklar.
Yassaviy maqbari mung'aymish mag'rur.
Tovushga aylandi har bir g'isht rangi.
"Dunyo mening deganlar.." Nido kelur.
"Karkas qushdek.." Qadim so'zlar jarangi.
"Yolg'on da'vo qilganlar.." So'zlar shoir,
"Oqni qaro qilganlar.." Ayting, kimlar?!
Maqbara boshimga yiqilar hozir,
Yana tovush: "Harom yegan hokimlar.."
Parchin-parchin bo'ldi yodim simlari,
Simlar - ko'zlarimga mil tortgan chizgu.
O'tgan ulug'larni eslayman barin,
Xotirot mozori - Turkiston mangu.
Kecha sodiq o'g'ling o'tdi dunyodan,
Saxiy inson edi, u shoir edi.
Sanchilib yashaydi bir umr yodda,
Ketayotib men yig'lab bo'ldim dedi.
Yig'la endi, ko'zim, sen-da yig'lab ol,
To'ysin ko'z yoshingga bu turkiy sitam.
To'ysin, Vatan yodi chidar bemalol,
O, sabr daraxti, qutlug' Turkiston.
Naqadar uzundir, og'irdir bu yo'l..
Rauf Parfi, 1981-yil
Iymon Asiri kitobidan. @Tingla_Hayot