***
Ҳаёт – тушунмаган фалсафам менинг,
Умр – кундаликка ўхшаган дафтар.
Дунё – кипригимда қотиб қолган мунг,
Ажал – руҳ кўкида ёввойи каптар.

Осмон – оламларга сиғмас вужудим,
Қуёш – ёниб турган юрагим менинг.
Иймон – олам аро менинг бор-будим,
Бардош – ерга тегмас курагим менинг.

Шеърим – нафасимнинг тиргаги – ҳаво,
Қалам – оқ қоғозда титраган кўнглим.
Адолат – сувлари қуриган дарё,
Ҳақиқат – юраги қонаган синглим.

Орзу – осмонларга сиғмаган оққуш,
Армон – орзуларнинг синган қаноти,
Бахт – мен кўролмаган гўзал-гўзал туш,
Дард – шоир одамнинг яна бир оти.

Шодлик – тор кулбамнинг эрка меҳмони,
Алам – юрагимни забт этган мезбон.
Поклик – умримнинг гоҳ ожиз томони,
Шуҳрат – томиримда оқолмаган қон.

Ҳижрон – орамизни бузган ёсуман,
Севги – мен рангини англолмаган гул,
Рашк – ишқим кўкини қоплаган туман,
Висол – мен бошини тополмаган йўл.

2000 йил

© Беҳзод Фазлиддин @Behzod_Fazliddin

#Онамнинг_кўнглига_кетамиз китобидан.