«ШАРҚ ЮЛДУЗИ» журнали

***
Сен мени қайғуга кўмгайсан,
Ва узоқ хаёлга чўмгайсан,
Кетарсан, кўнарсан бу ғамга,
Аммоки видога кўнмайсан…

Бу тушлар шундай баддуодир,
Таъбирдан олма ҳеч хавотир,
Биласан, келмоғинг хатодир,
Англайсан, хатога кўнмайсан…

Умримга татиган сафосан,
Сўнггида хайри бор жафосан,
Таъқиққа ошиққан Ҳаввосан,
Бул Одам Атога кўнмайсан…

Дард қилар кунларим давомат,
Кўзларда яшнайди маломат,
Бу Ишқни айларсан мудом рад,
Сен нега Худога кўнмайсан?!

Таниқли шоир Абдунаби Бойқўзи ижодининг катта қисмини қамраб олган
“Чўли ироғим” китобида ўқирман руҳиятини мувозанатдан чиқариб, кўнглига
ҳузур бағишлайдиган шеърий битиклар анча кўп. Қофияли ҳар қандай тизма
шеър бўлавермагани каби ҳар қандай шеър ҳам ўқувчига таъсир қилавермайди.
Кўнгилдан чиққан сатрларгина киши кўнглида из қолдиради. Муаллифнинг кўнгил
изҳори бўлмиш мўъжазгина “Неки ёздим” шеърида шоир ижодининг кредоси
ифодаланган дейиш мумкин:

Неки ёздим,
Кўнглимни ёздим,
Кўнгилларни кўнглимга ёздим.
Кел, кўнглингни ўқи кўнглимдан,
Неки бўлса кўнгилдан ёздим.

Ўзгалар кўнглини кўнглига жойлаб олган шоирнинг кўнглидан тўкилган
сатрларда шеърхоннинг кўнгил манзараси акс этади.

Даволовчи шифокорим – ёши улуғ профессор билан суҳбатимиз мен
ҳали жарроҳлик столида ётган вақтимдаёқ бошланиб кетди, у менга кўрган
кечирганларини сўзлаб берди.
Унинг маҳорати ва тажрибаси жарроҳлик амалиётини шу қадар хотиржам,
деярли оғриқсиз ўтказишга имкон берди, биз бемалол суҳбатлашардик.– Сиз менинг тиббиёт, аниқроғи, жарроҳлик соҳасига қандай келганимни
сўраяпсизми? – деди у менинг саволимга жавобан. – Футбол орқали келиб
қолганман.– Футбол орқали? Шунақасиям бўларканми?– Ҳа, айнан шунақа бўлган.
Орадан бироз ўтиб, палатадага чиққанимда у ҳикоясини давом эттирди.
“Ўсмирлигимда футбол жону-дилим эди.

* * *
Дунё бунча ғирром берди қийматинг
Ва ҳеч инсоф билан боқмади ҳаёт
Тунда ойдек ёлғиз ва шоир эдинг,
Тонг чой қўйдинг, ерга боғлади ҳаёт.
Демак, ой шуъласи кетди заминдан,

Олов мисраларни лабингдан юлдинг.
Бу ҳиссиз оламга боқдинг-у зимдан,
Сўнг ўзингга беишқ қисмат буюрдинг!
Мен ўтлиғ руҳингни севардим фақат

Кўзёшинг шеър бўлиб томгани учун,
Ва энди ҳеч қачон қилмасман шафқат
Қалбинг осмонлардан тонгани учун!
Ахир ойдек ёлғиз ва шоир эдинг…

Itlar ta’rifi

Tozi it bu – ovga bop,
Laycha misli qo‘ng‘iroq.
Sirtlon tursa xirillab,
Etni tutar qaltiroq.
Bo‘ribosar tog‘larbop,
Ovcharka qidiruvga.
Iting bo‘lsa qopog‘on,
Bas kelar o‘g‘ri, yovga.

Singilcham

Alla aytar singilcham,
Qo‘g‘irchog‘in erkalab. – Uxlab qolgin gulg‘uncham,
Erta turgin ertalab.

Alla sehri shunday zo‘r,
Singilcham ko‘p zavq olar.
Qo‘g‘irchog‘iga aytib,
O‘zi ham uxlab qolar.

Qandimni choy yeb qo‘ydi

Oyi, menga qand bering,
Ichayin choyga solib.
Hozirgina berdim-ku,
Qayga ketdi u, Tolib?

Bergan o‘sha qandingiz
Ustidan quyuvdim choy,
Qandimni u yeb qo‘ydi,
Endi nima qildim, voy!

Шотландиялик ашаддий бир пиёниста эди у. Сув қўшилмаган ўткир вискини
шарбатдай симирар, соат олтидан бошлаб, ухлайдиган вақти – тунги ўн иккигача
ичгани ичган эди. Уйқуга, кўпи билан беш соат вақт ажратар, сутканинг қолган ўн
тўққиз соатида жимгина, бамайлихотир ўтириб, арақхўрлик қиларди. Мен Оолонг
оролида бўлиб турган икки ой ичида уни бирор марта ҳам ҳушёр ҳолда учратмадим.
Шунчалар оз ухлардики, ҳушини йиғиб олишга улгурмасди. Бу қадар батартиб ва
интизомли пиёнистани сира кўрмаганман.