#тавбаи_насуҳ
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
229-қисм.
Ўтириб-ўтириб хаёлига қанақа жой келса "бунда мантиқ борми, йўқми?" деб ўтирмай мушоҳада қилиб кўраверди:
“Кимдир ўқитгани олиб кетдимикан-а? Йўғ-ей, Иёзбек бировникига бормаса керак! Ахир касбимни ташладим деганди-ку... “
Охири хаёлига ферма келди:
“Куни кеча бориб келди. Балки яна ўша ёққа кетгандир?!”
Давлат ўзи бир неча марта хабар олиш ва ишни бошқариш мақсадида бўзчининг моккисидек қатнаган фермага йўл олди.
Борса, у ерда тўпалон! Афшар хоним ишга олган бир аёлни акаси келиб роса қиёмат жанжал қиляпти. Давлатнинг ўзи ҳам иккита сингилга ака, аммо умрида бунақа жоҳил акани кўрган эмас. Эркакнинг ўз синглисига қилаётган ҳақоратли муомаласи собиқ эшик оғасининг зумда қонини қизитиб юборди.
"Икки марта эр кўрган бўлса ва иккаласида ҳам тақдири келишмаган бўлса, бу нима, унинг айбими? Сен қанақа эркаксан! Битта синглингга акалик қилолмаяпсанми?"
Орага тушиб энди аканинг ҳовурини босиб қўймоқчи эди, Қобил амаки “қўйинг, Давлатбек сиз бу ишларга аралашманг. Ака билан сингил — эт билан тирноқ, яна ўзлари уришиб, ўзлари битишиб кетаверишади” дея тирсагидан тортиб, четга олиб ўтиб кетди. Пича ғазабдан совиш учун бўрдоқиларни юриб кузатди.
“Иёзбекни уч кун олдин кўргандик!” дейишди фермадагилар. Ўша бўйи қайтиб келмабди. Ҳамма ёқни кўздан кечиргандек бўлиб секин изига қайтди.
Чиқса, жанжалкаш ака аллақачон уйига кетиб, синглиси ферма ташқарисидаги букри тол панасида йиғлаб ўтирган экан.
“Қиз болагаям қийин-да! Сингил зотини мунглиғ, кўнгли синиқ эканлигини ҳамма акалар ҳам тушунавермайди...”
Ўйлана-ўйлана боя ўзи келган машинага чиқиб ўтирди:
“Худо у номардга инсоф берсин!”
🍃
Кун тиккага келганда Афшар хонимга Иёзнинг масжидда эканлигининг хабари келди.
—Кечаси билан масжидда қолибдими? Хайрият топилибди...
Кийим алмаштириб ўтирмади. Бошидаги рўмолини бир сидра ечиб, бошқатдан ўради-ю тўғри масжидга қараб жўнади.
Борса, ўғли ичкаридаги хужраларнинг бирида паришонхотир одамга ўхшаб ўтирибди. Хаёли-хуши ўзида эмас. Оғзининг қийшайгани ўша-ўша, аммо кўзи сал гардишига тўғриланиб қолгандай. Афшар хоним суйиниб кетди.
—Майли, батамом тузалгунча шу ерда бўлақолсин... Уни кўриб эзилиб кетяпман: болагинамнинг жони қийналиб кетди.
Фақат... Кимдир кўз-қулоқ бўлиб турса яхши эди. Тутқаноғи бор. Баъзан шу дарди хуруж қилганда жуда ёмон аҳволга тушади. "Ўлиб қолмасайди!" деб қўрқаман.
Сиздан ўтиниб сўрайман, боламни ўша пайтда ёлғиз қолдирманг! Шу битта-ю битта ўғлимдан бошқа менинг ҳеч кимим йўқ.
Абдулмажид қори хонимнинг юзига қарамай вазмин ва сокин овозда таскин берган киши бўлди:
—Ҳавотир олманг! Аввало Аллоҳ ҳеч бир бандасини ёлғиз қолдирмайди. Шунга ишонишимиз керак.
Бир мўмин-мусулмон банда — диндош биродари ҳақига унинг мушкули осон бўлишини сўраб қандай дуо қилса, мен ҳам худди шундай дуо қиламан.
Шифо Аллоҳдандир! Умримизни қанча битиб қўйганини фақатгина Ўзи билади. Сиз эса кўнглингизни чўктирманг!
Оналар дуоси бешак ижобат бўлади дейишади, ўғлингизни дуо қилинг! Бу ёғига хайрли ишлар учун яшасин!
🍃
—Дунёдаги бутун инсоният борки хато ва гуноҳ ичидадир! Ҳамма гуноҳ қилади.
Аммо гуноҳкорларнинг энг афзали — қилган гуноҳи учун тавба қилганлардир!
Гуноҳ қилдикми, ортидан дарров тавба қилишимиз керак. Чунки инсон — сувга тушгани учун эмас, сувдан чиқолмагани учун унга ғарқ бўлади.
Тавба бу Аллоҳга қайтиш! Унинг тўрт аркони бор.
Биринчиси: ҳозир устида турган гуноҳни тарк этиш! Қалби ва жисми ила Аллоҳга юзланиш...
Ҳазрати Одамнинг удуми шу: ким гуноҳ қилгач, тавба қилса у Инсондир! Ким гуноҳда маҳкам туриб олса, у Шайтон...
Иккинчи аркон: қилган гуноҳларига доим надоматда бўлиш. Ҳар эслаганда маҳзун тортиб, истиғфор айтиб такрор ва такрор кечиришини сўраш.
Одам Ато Жаннатдан хайдалгач узоқ вақт бошини ердан кўтармай юрди. Бу ҳар бир бандага ибрат!
Учинчиси: Гуноҳга бошқа қайтмасликка жидду-жаҳд қилиш, қатъий туриш.
(Давоми бор)
@Qalbgavhar
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
229-қисм.
Ўтириб-ўтириб хаёлига қанақа жой келса "бунда мантиқ борми, йўқми?" деб ўтирмай мушоҳада қилиб кўраверди:
“Кимдир ўқитгани олиб кетдимикан-а? Йўғ-ей, Иёзбек бировникига бормаса керак! Ахир касбимни ташладим деганди-ку... “
Охири хаёлига ферма келди:
“Куни кеча бориб келди. Балки яна ўша ёққа кетгандир?!”
Давлат ўзи бир неча марта хабар олиш ва ишни бошқариш мақсадида бўзчининг моккисидек қатнаган фермага йўл олди.
Борса, у ерда тўпалон! Афшар хоним ишга олган бир аёлни акаси келиб роса қиёмат жанжал қиляпти. Давлатнинг ўзи ҳам иккита сингилга ака, аммо умрида бунақа жоҳил акани кўрган эмас. Эркакнинг ўз синглисига қилаётган ҳақоратли муомаласи собиқ эшик оғасининг зумда қонини қизитиб юборди.
"Икки марта эр кўрган бўлса ва иккаласида ҳам тақдири келишмаган бўлса, бу нима, унинг айбими? Сен қанақа эркаксан! Битта синглингга акалик қилолмаяпсанми?"
Орага тушиб энди аканинг ҳовурини босиб қўймоқчи эди, Қобил амаки “қўйинг, Давлатбек сиз бу ишларга аралашманг. Ака билан сингил — эт билан тирноқ, яна ўзлари уришиб, ўзлари битишиб кетаверишади” дея тирсагидан тортиб, четга олиб ўтиб кетди. Пича ғазабдан совиш учун бўрдоқиларни юриб кузатди.
“Иёзбекни уч кун олдин кўргандик!” дейишди фермадагилар. Ўша бўйи қайтиб келмабди. Ҳамма ёқни кўздан кечиргандек бўлиб секин изига қайтди.
Чиқса, жанжалкаш ака аллақачон уйига кетиб, синглиси ферма ташқарисидаги букри тол панасида йиғлаб ўтирган экан.
“Қиз болагаям қийин-да! Сингил зотини мунглиғ, кўнгли синиқ эканлигини ҳамма акалар ҳам тушунавермайди...”
Ўйлана-ўйлана боя ўзи келган машинага чиқиб ўтирди:
“Худо у номардга инсоф берсин!”
🍃
Кун тиккага келганда Афшар хонимга Иёзнинг масжидда эканлигининг хабари келди.
—Кечаси билан масжидда қолибдими? Хайрият топилибди...
Кийим алмаштириб ўтирмади. Бошидаги рўмолини бир сидра ечиб, бошқатдан ўради-ю тўғри масжидга қараб жўнади.
Борса, ўғли ичкаридаги хужраларнинг бирида паришонхотир одамга ўхшаб ўтирибди. Хаёли-хуши ўзида эмас. Оғзининг қийшайгани ўша-ўша, аммо кўзи сал гардишига тўғриланиб қолгандай. Афшар хоним суйиниб кетди.
—Майли, батамом тузалгунча шу ерда бўлақолсин... Уни кўриб эзилиб кетяпман: болагинамнинг жони қийналиб кетди.
Фақат... Кимдир кўз-қулоқ бўлиб турса яхши эди. Тутқаноғи бор. Баъзан шу дарди хуруж қилганда жуда ёмон аҳволга тушади. "Ўлиб қолмасайди!" деб қўрқаман.
Сиздан ўтиниб сўрайман, боламни ўша пайтда ёлғиз қолдирманг! Шу битта-ю битта ўғлимдан бошқа менинг ҳеч кимим йўқ.
Абдулмажид қори хонимнинг юзига қарамай вазмин ва сокин овозда таскин берган киши бўлди:
—Ҳавотир олманг! Аввало Аллоҳ ҳеч бир бандасини ёлғиз қолдирмайди. Шунга ишонишимиз керак.
Бир мўмин-мусулмон банда — диндош биродари ҳақига унинг мушкули осон бўлишини сўраб қандай дуо қилса, мен ҳам худди шундай дуо қиламан.
Шифо Аллоҳдандир! Умримизни қанча битиб қўйганини фақатгина Ўзи билади. Сиз эса кўнглингизни чўктирманг!
Оналар дуоси бешак ижобат бўлади дейишади, ўғлингизни дуо қилинг! Бу ёғига хайрли ишлар учун яшасин!
🍃
—Дунёдаги бутун инсоният борки хато ва гуноҳ ичидадир! Ҳамма гуноҳ қилади.
Аммо гуноҳкорларнинг энг афзали — қилган гуноҳи учун тавба қилганлардир!
Гуноҳ қилдикми, ортидан дарров тавба қилишимиз керак. Чунки инсон — сувга тушгани учун эмас, сувдан чиқолмагани учун унга ғарқ бўлади.
Тавба бу Аллоҳга қайтиш! Унинг тўрт аркони бор.
Биринчиси: ҳозир устида турган гуноҳни тарк этиш! Қалби ва жисми ила Аллоҳга юзланиш...
Ҳазрати Одамнинг удуми шу: ким гуноҳ қилгач, тавба қилса у Инсондир! Ким гуноҳда маҳкам туриб олса, у Шайтон...
Иккинчи аркон: қилган гуноҳларига доим надоматда бўлиш. Ҳар эслаганда маҳзун тортиб, истиғфор айтиб такрор ва такрор кечиришини сўраш.
Одам Ато Жаннатдан хайдалгач узоқ вақт бошини ердан кўтармай юрди. Бу ҳар бир бандага ибрат!
Учинчиси: Гуноҳга бошқа қайтмасликка жидду-жаҳд қилиш, қатъий туриш.
(Давоми бор)
@Qalbgavhar