🌿 SO‘LMAGAN GUL...
Kichik dilxiralik katta ko‘ngilsiyohlikka aylanib, tortishdilar, bir-birlariga ko‘ngil og‘ritadigan so‘zlar so‘zlab, vaziyatni isloh qilish mumkin bo‘lmaydigan darajaga keltirdilar. So‘ng bir-birlariga ajrashish haqida gap-so‘z ham tashlab qo‘yishdi.
— Ajrashish da’vosini sen ochgin!- dedi erkak.
— Hammasini siz boshladingizmi, o‘zingiz ochavering ajrashish da’vosini ham!- deya jerkidi ayol.
Biri “O‘n besh kundan keyin ajrashamiz” deya davom etdi so‘zlarida, ikkinchisi “bolaning imtihonlari bor. Imtihonlariga ta’sir qilmasin. Bir oydan keyin ajrashamiz” deya turib oldi.
Hatto shu ajrashish borasida ham bir-birlarini tushuna olmadilar.
Turmush qurgan kunlari ekib, o‘stirgan birga parvarish qilgan gullari bor edi. Ikkovlari ham bu gulni yaxshi ko‘rishardi. Tortishayotganlarida ko‘zlari shu gulga qadaldi. Turmush qurganlaridan beri ilk bor bu gulga mahzun tikilayotgandilar. Turmushlaridek u ham qiymatini yo‘qotgan edi.
— O‘z holiga qo‘yamiz. Gulimiz qachon so‘lsa o‘sha kuni ajrashamiz!- dedi ayol. Erkak ham xuddi shu gaplarni kutayotgandek “mayli” dedi…
Oradan bir kun, uch kun, besh kun, bir hafta o‘tdi ham gul negadir so‘lay demadi. Qanday qilib sug‘orilmaydigan, parvarish qilinmaydigan gul so‘lmasligi mumkin?
Bir kecha bolalari suv ichish uchun uyg‘ongandi, otasi qo‘lida suv idishi bilan gul atrofida kuymalanayotganini ko‘rib:
— Kechikdingiz, dadajon! Sizdan oldin onam uyg‘onib gulni sug‘ordilar. Sizlar bir-biringizni shunchalik yaxshi ko‘rar ekansizlar, bu gul aslo so‘lmaydi!
©️Suat O‘ZGE
Tarjimon: Umida Adizova
Kichik dilxiralik katta ko‘ngilsiyohlikka aylanib, tortishdilar, bir-birlariga ko‘ngil og‘ritadigan so‘zlar so‘zlab, vaziyatni isloh qilish mumkin bo‘lmaydigan darajaga keltirdilar. So‘ng bir-birlariga ajrashish haqida gap-so‘z ham tashlab qo‘yishdi.
— Ajrashish da’vosini sen ochgin!- dedi erkak.
— Hammasini siz boshladingizmi, o‘zingiz ochavering ajrashish da’vosini ham!- deya jerkidi ayol.
Biri “O‘n besh kundan keyin ajrashamiz” deya davom etdi so‘zlarida, ikkinchisi “bolaning imtihonlari bor. Imtihonlariga ta’sir qilmasin. Bir oydan keyin ajrashamiz” deya turib oldi.
Hatto shu ajrashish borasida ham bir-birlarini tushuna olmadilar.
Turmush qurgan kunlari ekib, o‘stirgan birga parvarish qilgan gullari bor edi. Ikkovlari ham bu gulni yaxshi ko‘rishardi. Tortishayotganlarida ko‘zlari shu gulga qadaldi. Turmush qurganlaridan beri ilk bor bu gulga mahzun tikilayotgandilar. Turmushlaridek u ham qiymatini yo‘qotgan edi.
— O‘z holiga qo‘yamiz. Gulimiz qachon so‘lsa o‘sha kuni ajrashamiz!- dedi ayol. Erkak ham xuddi shu gaplarni kutayotgandek “mayli” dedi…
Oradan bir kun, uch kun, besh kun, bir hafta o‘tdi ham gul negadir so‘lay demadi. Qanday qilib sug‘orilmaydigan, parvarish qilinmaydigan gul so‘lmasligi mumkin?
Bir kecha bolalari suv ichish uchun uyg‘ongandi, otasi qo‘lida suv idishi bilan gul atrofida kuymalanayotganini ko‘rib:
— Kechikdingiz, dadajon! Sizdan oldin onam uyg‘onib gulni sug‘ordilar. Sizlar bir-biringizni shunchalik yaxshi ko‘rar ekansizlar, bu gul aslo so‘lmaydi!
©️Suat O‘ZGE
Tarjimon: Umida Adizova