Пигмалион эффекти.
Пигмалион эффекти тарихи антиқа ўхшатишдан келиб чиққан. Бу термин қадимги юнон афсонасидаги Пигмалион исмли ҳайкалтарошдан келиб чиққан бўлиб, у ўз яратган аёл ҳайкалига ошиқ бўлиб қолади ва уни ҳаётга қайтаришни орзу қилади. Афсонага кўра, унинг чуқур ишончи туфайли ҳайкал тирик аёлга айланади.
Психологияда бу тушунча 1960-йилларда социологлар Роберт Розентал ва Леонор Жейкобсоннинг тажрибаларидан сўнг шаклланган. Улар ўқитувчиларнинг ўқувчиларга бўлган кутилмалари натижасида ўқувчиларнинг академик натижаларига қандай таъсир кўрсатишини ўрганишган.
Қизиқ томони шундаки, социологлар синфдан беш нафар ўқувчини ажратиб олишган ва уларга зеҳни ўткир, билими зўр деб баҳо беришган, аслида ўқувчилар бошқа ўқувчилардан ҳеч нимаси билан фарқ қилмаган, лекин бир йилда ўша болаларнинг натижалари бошқаларникидан кескин фарқ қилишни бошлаган ва бориб-бориб улар ростан ҳам катта муваффақиятларга эришган инсонлар бўлишади.
Пигмалион эффекти — одамлар ўзларидан ёки бошқалардан кутган натижаларининг амалга ошиш эҳтимоли юқори бўлганини англатади. Бу эффектга кўра, бирор шахсга нисбатан юқори ёки паст умидлар билдирилганида, у одам шу кутилмаларга мос равишда ҳаракат қилади ва натижада айнан шу натижаларга эришиш эҳтимоли ортиши мумкин. Бу феномен педагогика ва бошқарув каби соҳаларда катта аҳамиятга эга бўлиб, ишонч ва умиднинг одамларнинг фаолиятига таъсирини тушунишда қўлланилади.
P.S. Дадамнинг бир гаплари бор: “Бир одамни бир ой бир жойда қамаб қўйиб унга ҳар куни “сен чўчқасан” деб айтсанг, 31-куни чўчқага ўхшаб овоз чиқаради. Буни қарангки, психологияда бу эффект ҳам бор экан, бу ҳақида кейинги постда ёзаман.
@ bektoshkhatamov
Пигмалион эффекти тарихи антиқа ўхшатишдан келиб чиққан. Бу термин қадимги юнон афсонасидаги Пигмалион исмли ҳайкалтарошдан келиб чиққан бўлиб, у ўз яратган аёл ҳайкалига ошиқ бўлиб қолади ва уни ҳаётга қайтаришни орзу қилади. Афсонага кўра, унинг чуқур ишончи туфайли ҳайкал тирик аёлга айланади.
Психологияда бу тушунча 1960-йилларда социологлар Роберт Розентал ва Леонор Жейкобсоннинг тажрибаларидан сўнг шаклланган. Улар ўқитувчиларнинг ўқувчиларга бўлган кутилмалари натижасида ўқувчиларнинг академик натижаларига қандай таъсир кўрсатишини ўрганишган.
Қизиқ томони шундаки, социологлар синфдан беш нафар ўқувчини ажратиб олишган ва уларга зеҳни ўткир, билими зўр деб баҳо беришган, аслида ўқувчилар бошқа ўқувчилардан ҳеч нимаси билан фарқ қилмаган, лекин бир йилда ўша болаларнинг натижалари бошқаларникидан кескин фарқ қилишни бошлаган ва бориб-бориб улар ростан ҳам катта муваффақиятларга эришган инсонлар бўлишади.
Пигмалион эффекти — одамлар ўзларидан ёки бошқалардан кутган натижаларининг амалга ошиш эҳтимоли юқори бўлганини англатади. Бу эффектга кўра, бирор шахсга нисбатан юқори ёки паст умидлар билдирилганида, у одам шу кутилмаларга мос равишда ҳаракат қилади ва натижада айнан шу натижаларга эришиш эҳтимоли ортиши мумкин. Бу феномен педагогика ва бошқарув каби соҳаларда катта аҳамиятга эга бўлиб, ишонч ва умиднинг одамларнинг фаолиятига таъсирини тушунишда қўлланилади.
P.S. Дадамнинг бир гаплари бор: “Бир одамни бир ой бир жойда қамаб қўйиб унга ҳар куни “сен чўчқасан” деб айтсанг, 31-куни чўчқага ўхшаб овоз чиқаради. Буни қарангки, психологияда бу эффект ҳам бор экан, бу ҳақида кейинги постда ёзаман.
@ bektoshkhatamov