БАҲОРДА БУЛБУЛ ҲАМ КУЙЛАГАН НАВО...

Эртакка айланар кўрганларимиз,
Ниҳол эди аввал бўй чўзган дарахт.
Биргаликда хаёл сурганлармиз,
Ўша ҳам бир замон бўлган экан бахт.

Эркалаб, ўргилиб юрган бу ҳаво,
Қачондир кўнглимиз кўтарган эди.
Баҳорда булбул ҳам куйлаган наво,
Қайси бир бутоқда ўтирган эди.

Болажон келдингми деган у овоз,
Онамнинг соғинчи, бир меҳри эди.
Отамнинг мадади бахш этди парвоз,
Дунёнинг мен билмас бир сеҳри эди.

Кенгликлар қўйнида нелар бермас юз,
Гоҳ ёмғир, қорига бўлдик-ку гувоҳ.,
Кўкламдан ёз ўтиб кутиб олди куз,
Гоҳида шод эдик, ғамда қолдик гоҳ.

Кимларни кузатдик тақдир экан деб,
Киприклар намланиб кўзга тўлди ёш.
Аслида ҳаёт ҳам шундаймикан деб,
Барига кўникиб юрибди бардош.

Кечаги қизалоқ бўй етган кўнгил,
Йигитча овози қолган дўриллаб.
Бир ёшга улғайиб ўтаётган йил,
Кимга бахш этган ишқ турибди гуллаб...

Намхуш ҳазонларда ажир бир ҳовур,
Офтоб юзин босар шомга қадар то.
Этагин тортқилаб кетгунича нур,
Унинг қучоғидан айрилмас ҳатто.

Боғларнинг бағрида шамол ҳувиллар,
Новдалар ялонғоч либосин ечган.
Туш кўриб тургандай бўлиб туюлар,
Фасллар умри ҳам шу ерда кечган...

Қачондир учрашдик дил амри билан,
Чаманзор, гулларнинг ифоридан маст.
Ҳаёт ҳам эртакка айланар экан,
Гоҳида ишониб, ишонгим келмас…

О, бунча шошқалоқ экансан, умр,
Борини айтишга улгурмайди тил.
Не бўлса бўлгани унга барибир,
Бизлардан сўрамай ўтиб кетар йил.

Эртакка айланар кўрганларимиз,
Ниҳол эди аввал бўй чўзган дарахт.
Биргаликда хаёл сурганлармиз,
Ўша ҳам бир замон бўлган экан бахт...

Ўша ҳам бир замон бўлган экан бахт…

© Ўткир Раҳмат

#Соғинч| @Otkir_Rahmat