- Кетяпсизми? - деб сўради у кўзларига ёш тўларкан.
- Ха . . . Мен бошқасини севиб қолдим! Сен жонимга тегдинг, болаларнинг бақир-чақири жонга тегди!
- Аммо бу сизнинг фарзандлариз! Улар хали мурғаккинаку! Қандай ташлаб кетасиз?
- Бўлди, тинч қўй мени! Сен гўзаллигингни хам йўқотдинг!
- Ахир кенжамизни туққанимдан кейин хали ўзимга келмадим. Буларни хаммаси ўткинчику . . .
- Мен кетаман дедимми, кетаман! - деб аёлини бир силтадида итариб юборди. Аёл йиқилди, боши деворга урилиб қаттиқ оғриқни хис қилди. Лекин йиғламади, томоғига келган аччиқни юта олди. Икки ёшли ўғли уйғониб кетиб, бу “манзара”ни кузатиб ўтирарди.
- Яхши, кетаверинг. Лекин бир нарсани унутманг. Биз хеч қачон сизни ёнингизга бормаймиз! Яшаб кетамиз! Кеттизми, ортга йўл йўқ! - деди хотиржамлик билан аёл. Кейин ичкари хонага кириб, беш ойлик кенжасини қўлига олди. Уччови уларни ташлаб кетаётган эр ва отанинг ортидан қараб қолишди . . .
- Ха, алло? Ха, кетаяпман. Хозир бораман! - деб такрорларди ўттиз ёшлардаги эркак телефонда, зинапоялардан шошганча тушиб бораркан . . .
Орадан беш йил ўтди.
- Эй, Худойим. Қанчалик жонимга тегди бу хотин! - деб ўйларди эркак, - яхшиси хиёбонга бориб бироз чалғиб келай, уйга боришга умуман оёғим тортмаяпти. У хиёбондаги ўриндиқда ўтирганда кўзи атрофда ўйнаб юрган болакайларга тушди. “Қизиқ, менинг ўғилларим хозир қандай экан-а? . . . Катта бўлиб қолишгандир . . . Аёлимчи, у қандай бўлган экан-а? Бирор марта қўнғироқ хам қилмади . . . Ахмоқ бўлган эканман . . .” ўтарди хаёлларидан. Ва кутилмаганда таниш сиймони кўрди.
- Эй, Худоим. Унинг ёнига қандай борсам экан-а? - асабийлаша бошлади эркак собиқ хотинига қараб. Аёл ортидан икки болакай онаси томон югуриб келаётганини кўриб эркак амаллаб сўз бошлади.
- Салом! - деди у.
- Салом . . . - жавоб берди аёл хайрон бўлиб.
- Сизларни кўрганимдан қандай қувонганимни билмайсан! Булар менинг ўғилларимми? Мени танишармикин? - Йўқ, энди бунинг ахамияти йўқ!
- Айтмоқчиманки . . .
- Сиз айтадиганиззи гапириб бўлгансиз, ўшанда . . . Бирдан болакайлар “дада!” деб қичқириб улар томон югуриб кела бошлашди. Ота бундай бахтга ишонолмай хаяжонланиб кетди. Лекин болалар унинг ёнгинасидан ўтиб кетиб ўзларини улар томон келаётган бошқа бир эркак қучоғига отишди. Улар биргалашиб яқинлашиб келдилар. Эркак аёлни юзидан ўпиб қўйиб, аёли ёнидаги бегона эркак билан кўришди.
- Азизам, ким бу?
- Шунчаки нотаниш. Энг яқин маганзин қаерда эканлигини сўраётганди. Майли, юра қолинглар уйга. Сомса пиширганман. Мазза қилиб еймиз. Улар узоқлаша бошлаганда собиқ эр ва ота изларига ғамгин термулиб қолди.
- Амаки, - ўгирилиб гапирди етти ёшдаги ўғли, - магазинни бурилишдан кейин топасиз . . . ! ! !
#qiziqarlihikoya #интереснаяистория
📲 Do'stlaringiz bilan ulashing 👇🏼
https://t.me/joinchat/AAAAAEyOaeCa2_Pbm53I1Q