#nazm
EL QATORIOlam yangi kunga ko‘rar tadorik,
Nonushtaga yeyman ichu yetimni.
So‘ng ishga shoshaman shu el qatori,
Sidirib tashlayman har tong betimni.
Ichi tor haydovchi so‘kinib jo‘nar,
Ko‘ksi qadoq yo‘lda bu arobani.
Ko‘rmayman, sezmayman shu el qatori
Gulzor deb o‘ylayman har xarobani.
Umr kutib turar, shoshilmaymiz-o!
Qanchalar yaxshi bu tambal qadamlar.
Jonning rohati-ku axir bu havo!
Bizlar tabiati injiq odamlar.
Shaqirlagan yong‘oq shovqiniga mast
Va alast qavmning etagin tutib,
Ortidan jimgina ergashib emas,
Va yoki bir umr muruvvat kutib,
Yashagim kelmas!
Ammo oq bayroqni ko‘tarib baland,
Saflarni to‘ldirdim shu el qatori.
Bu maydon ichinda bergunimcha pand,
Dushmanni kuldirdim shu el qatori.
Endi sizdan sira ayro emasman,
Suzib borayapman oqimingizda.
Boshimni uloqday ko‘pkari ichra
Bosib ketayapsiz taqimingizga.
Bas!
To‘xtang!
Shu yerda qoldiring meni,
Sha’ningizga ko‘p so‘z aytdim – kechiring!
Sizga el bo‘lmadim shu el qatori,
Shu el qatoridan nomim o‘chiring!
Biroq...
O‘chmadi yodimdan bolalik chog‘lar,
Purviqor qoyalar ustidagi qor.
Yo Rab, rahmim kelar shu el safida
Zanjir sudrab yurgan arslonlar bor.
©
Islomjon Qo'chqorovNukta