NamDU akademik litseyi

Sodiqlikning mukofoti

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qadimgi shaharlardan birida Halim ismli sodiq va halol dehqon yashar edi. U har kuni bog‘ida ishlab, oilasini boqish uchun tinimsiz mehnat qilardi. Halim juda samimiy, halol va mehnatsevar inson edi.

Bir kuni u dala chekkasida eski xazina yashirilgan joyni topib qoldi. Sandiqni ochsa, ichida oltin tangalar va qimmatbaho toshlar bor ekan! Halim avvaliga juda hayajonlandi, lekin keyin bu xazinani kimdir yo‘qotib qo‘ygan bo‘lishi mumkinligini o‘ylab qoldi. "Agar bu menga tegishli bo‘lmasa, demak, men uni egasiga qaytarishim kerak," deb o‘yladi u.

U xazinani olib, shahar hokimiga olib bordi va topilmani unga topshirdi. Hokim hayratda qoldi va:

— Halim, bu xazina senga tegishli emasligini qanday bilib turibsan? Axir, sen topding, demak, uni o‘zingga olsa ham bo‘lardi! — dedi.

Halim esa tabassum qilib javob berdi:

— Halol mehnatim bilan topmagan boylik men uchun halokat bo‘lishi mumkin. Agar men uni egasiga qaytarsam, qalbim tinch bo‘ladi.

Bu gap hokimning ko‘ngliga juda o‘tirdi. U shahar odamlari oldida Halimning halolligini maqtadi va unga mukofot sifatida katta yer maydoni sovg‘a qildi. Halim esa yanada ko‘proq mehnat qilib, oilasini baxtli va farovon hayot kechirishini ta’minladi.

Bu voqea butun shaharga yoyildi va odamlar Halimning halolligi va sodiqligidan o‘rnak olishdi.

Xulosa: Halollik va sodiqlik insonni hamisha yuksaklikka yetkazadi.