Telegram-канал "ИЖОД ТАРАННУМИ" — @IJOD07

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 18:07

– Дадаси, кеча ярим кечаси ҳалиги ер ютгур хонамизга пусиб кирди. Мен сизни уйғотдим, турмадингиз. Қўрқиб кетдим. У пичоқ ўқталиб, товушимни чиқарсам, иккаламизни ҳам сўйишини айтди. Кейин бурним аралаш оғзимга аллақандай сассиқ, ҳўл дастрўмолни босди. Сўнгра нима бўлганини билмайман... – деди йиғидан ҳиқиллаб.
Нарсаларни қаерга беркитгандинг? Юр, қарайлик-чи, балки тополмагандир ё очолмагандир, – дедим ишончсиз оҳангда охирги умид билан.
Хотиним жавонни очганида... жавон бўм-бўш эди!
Дастурхон устида аллақандай қоғоз турарди. Уни қўлимга олиб, хотинимга тайинладим:
Тез, милицияга қўнғироқ қил! Уйимизни ўғрилаб кетишганини айт! Мен унгача у нималарни ёзганини ўқиб тураман! Имиллама, тез бўл!
Вой, сурбетлигини қаранг, а! Ҳали хат ҳам ёзибдими?
Гап сотмасдан, тезда қўнғироқ қил! Чоп!

Мен хатни ўқишга тутиндим.
“Мухтор ака! Ўрганган кўнгил ўртанса қўймас, деганлари рост экан. Сизни нарсаларингизни шип-шийдон қилиб кетиш ниятим йўқ эди. Аслида, чиндан ҳам бирорта уй топиб, эгасидан ижарага қўйишини сўраб, унга уйқу дори бериб, нарсаларини ўғирламоқчи бўлгандим. Шунинг учун аввалдан уйқу дори ва керакли нарсаларни қолган-қутган пулимга сотиб олгандим. Бахтимга сиз учрадингиз. Ошхонага чиққанингизда хотинингизга мени ўғри, деб ёмонлаганингиз қулоғимга чалинди. Бўрининг оғзи еса ҳам қон, емаса ҳам. Хотинингизга тиллаларингни яшир, деганингизни эшитиб, жаҳлим чиқди. Яхшилик қилиб, қорнимни тўйдирганингиз, уйингиздан жой берганингиз қаерда қолди-ю, ишончсизлик сабаб, мени ўғрига чиқарганингиз нимаси! Берган тузингизга рози бўлинг! Тилла тақинчоқлар ва пулларингиз бус-бутун, ёстиғингизнинг тагида. Ҳеч нарсангизни олганим йўқ. Омон бўлинг!”.
Хонага кириб, шоша-пиша ёстиғимни кўтардим. Хотинимнинг тилла узуги, зираклари, бўйнига иладиган занжири ва пуллар турганди.
– Хотин, тез кел! – дея қувонганимдан бақириб юбордим. Ҳовлиқиб югуриб кирган хотиним қимматбаҳо нарсаларни кўриб, йиғлаб юборди. – Йиғини қўйсанг-чи! Сана, текшир ҳаммаси жойидамикан?
У пулларни қўлига олиб, санади ва менга ажабланиб қаради.
Ҳа, нега анграясан? Гапир! Қанча кам?
– Кам эмас, қайтага кўп. Шунга ажабланаяпман. Жамғариб қўйган пулимизга беш юз минг сўм қўшилибди.
Шу топ эшик қўнғироғи устма-уст жиринглади!
Хотиним икки кафтини оғзига олиб борди.

Ҳойнаҳой, милиция! Боя милиция чақирувди-ку! Энди нима деймиз?
Мен эшикни очдим. Дарҳақиқат, иккита милиция кийимидаги йигит эшик ёнида туришарди.
Мумкинми? Сизларнинг уйингизда содир бўлдими ўғирлик? Қачон нарсаларингиз ўғирланганини билдингиз? Бир бошдан гапиринг-чи! – дея, ҳали оғиз жуфтлаб улгурмасимдан, мени кетма-кет саволларга кўмиб ташлади ходимлардан бири.
Уларга вазиятни тушунтиришдан аввал, қолдирилган хатни кўрсатиш маъқул, деб ўйладим.
Киринглар ичкарига, мен ҳозир, – дея, меҳмонхонага ўтдим.
Не кўз билан кўрайки... хат куйиб, қоп-қора кулга айланганди. Унинг кўзбойлоғичлиги, шу ерда ҳам найранг қилганини англаб, асабийлашганимдан, хо-холаганча кулиб юбордим.
Милиция ходимларидан бири бир менга, бир шеригига тикилиб:
Бечора... Жуда катта давлатидан айрилганга ўхшайди. Жинни бўлиб қолибди, шекилли, – деганини эшитиб, баттар кулдим!
Пулларимизни ўғирламабди. Умуман, ҳеч нарсамизга ўғри тегмабди, – деганимни эшитиб, баттар ҳайрати ошди.
– Сиз чиндан ҳам телба бўлиб қолганга ўхшайсиз! Унда бизни нега чақирдинглар? Ёлғон чақириқ учун жавобгарликка тортишим мумкинлигини биласизми?
Хотиним қорайган қоғозга қараб, гап нимадалигини фаҳмлади. У менга кўз қисиб, милиция ходимларига шивирлади:

Сизлар кетаверинглар. Эрим жинни бўлиб қолибди, мен жиннихонага қўнғироқ қиламан. Ана, қаранглар, туппа- тузук журналист ўзини ҳеч кулгидан тўхтата олмаяпти! Жинни одамни эса, жавобгарликка тортиб бўлмайди...
Милиционерлар бир-бирларига маънодор қараб олишгач, ниманидир тушунгандай индамай чиқиб кетишди. Хотиним уларни кузатиб қайтиб келганида мен ҳамон хо- холаб кулардим...
Музаффар МУҲАММАДНАЗАР.
https://t.me/IJOD07/

161 0 0 9

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 18:07

Вақт алламаҳал бўлиб қолганди. Официант билан ҳисоб- китоб қилгач, ҳамроҳимдан бу кеча қаерда тунашини сўрадим.
Очиғи, бирорта уйни ижарага оламан, деб ўйлагандим. Кейин ишга кирмоқчи эдим. Циркдан кейин уй қидирмоқчи эдим. Суҳбатимиз чўзилиб кетиб, кечга қолиб кетдим. Бунинг устига кайфим бор. Ким ҳам мендек маст одамни кечқурун уйига киритарди? Кўчада тунаб қолсам керак.
Мен учун вақт ажратган эски танишимни кўчада қолдиришга виждоним йўл қўймасди. Лекин уни уйга таклиф қилиш ёки қилмасликни ҳам билмай, иккиланаётгандим.
Майли, раҳмат сизга! Сизнинг марҳаматингиз билан бугун тўйиб овқатландим. Мени қўяверинг. Ўйламанг. Менга ишонмаётганингизни, уйингизга бир кечагагина меҳмон қилишдан чўчиётганингизни сезиб турибман. Лекин

билиб қўйинг, мен тузлиғимга тупурмайман. Ўғирлаган бўлсам, мутлақо нотаниш одамларникини ўғирлаганман. Буларни сизга айтмаслигим ҳам мумкин эди. Хайр. Яхши боринг.
Унинг мунғайиб қолганини кўриб, баттар ичим ачиди. “Ўзингга эҳтиёт бўл, қўшнингни ўғри тутма”, деганлар. Эҳтиёткорлик чораларини кўриб қўйсам, нима ҳам қила оларди? Қолаверса, ўзи ҳам еган тузлиғимга тупурмайман, деяпти-ку, деган фикрлар кўнглимдан ўтди.
Юринг уйга! Сизни бу аҳволда кўчага ташлаб кета олмайман. Бир кечага бизникида тунаб қоласиз. Фақат эртага бошқа ердан ижарага уй топасиз, келишдикми? – дедим унга.
Карим қувониб кетди:
Раҳмат, Мухтор ака! Яхшилигингизни ўла-ўлгунимча унутмайман!
Такси тўхтатиб, уйга етиб келгунимизча, йўлда ўғлим ухлаб қолди. Уни қўлимга кўтариб олиб, машинадан тушдим ва меҳмонни уйга бошлаб кирдим. Хотиним бизни пойлаб ўтирган экан.
− Дадажониси, яхши келдингизми? Овқатни иситиб келайми, боя оч кетгандингиз, – деди у ғамхўрлик билан.
Мен овқатланиб келганимизни айтдим. Меҳмондан ҳам мезбон сифатида сўраб қўймаслик ўзбекчиликка тўғри келмас, деган андишада сўрадим:
Сизнинг қорнингиз қалай? Овқатлангингиз келаётган бўлса, тортинманг, бехижолат айтаверинг.
− Қорним-ку тўқку-я, аммо аччиққина чой бўлса, йўқ демасдим. Малол келмаса, албатта. Бўлмаса, зарур эмас, – деди Карим тортиниб.

Ўзим ҳам юзта-юзтадан кейин бош оғриғини қолдириш ва кайфим тарқаши учун чой ичмоқчи бўлиб тургандим. Хотин, бир чойнак аччиққина чой дамла.
Чой дамлаб келингач, ошхонага ўтдим-да, секин хотинимга шивирладим:
Хотин, бу одам эски танишим, лекин айтиб қўяй, қўли эгри. Эҳтиёт бўл. Тилла-пиллаларингни юзада қолдирма, жавонга яшириб, қулфлаб қўй. Иложи бўлса, эрталабгача ухламасликка ҳаракат қилайлик. Ким билсин, тағин, телевизор ёки бошқа бирор қимматбаҳо нарсани ярим кечаси кўтариб кетмасин.
Ширинликларни ликопчага жойлаётган хотинимнинг ранги қув ўчиб кетди.
Вой, дадаси, тағин бизни бир бало қилиб кетмасин. Бунақа ўғрилар одамларнинг нарсасини ўғирлаб, ўзларини сўйиб кетишгани ҳақида кўп ёзишади. Бекор олиб келибсиз.
– Бўлди, бўлди, ваҳима қилаверма! Хотин зоти ўзи шу, пашшадан фил ясайди. Мен борман-ку, нимадан қўрқасан? – деб уни тинчитдим.
Меҳмонхонага кириб, Карим билан биргалашиб чой ичдик. Унга бошқа хонада жой тайёрлаб, ётишга ҳозирландик.
Чироқни ўчирдик, аммо мен ухламаслигим керак.
Хотинимни секин туртгандим, у шўрлик чўчиб кетди.
− Тсс! – бармоғимни лабимга теккиздим. – Қўрқма. Ухламаяпсанми?
Йўқ, дадаси.
Тиллаларингни қулфлаб қўйдингми?
Ҳа. Пулларниям қулфлаб қўйдим. Хотиржам бўлинг.
Ундай бўлса, яхши.

Шунча ухламасликка уринаман, аммо қовоқларим ўз- ўзидан оғирлашиб, юмилиб кетаверди.
...Бир маҳал кўзимни очсам... тонг ёришган! Хотиним ёнимда, юзида дастрўмол, қимирламай ётибди. Нафас олаётган-олмаётгани сезилмайди. Ўтакам ёрилгудек қўрқиб кетдим!
– Ҳой, хотин, тур! – дея елкасидан силкитдим.
Хотиним аранг кўзини очди-ю нимадир эсига тушгандек, кўзлари мошдек бўлиб кетди:
Вой! Дадаси! Ўғлимиз қани?
Юрагимни ваҳм босиб, югурганча ўғлим ётган хонага кирсам, у пишиллаб ухлаб ётарди. Карим ётган жойга қараб югурдим. У... йўқ эди. Хотиним йиғлади.

141 0 0 4

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 18:07

Мен эркакка ташландим ва унинг юз-кўзига аямай ура кетдим. Лобар қўққис чўчиганча уйғониб кетиб, қўрқувдан қичқириб юборди ва унга қўшилиб, қизимиз ҳам йиғлай бошлади. Эркак мендан кўра анча бақувват ва гавдали эди. Мен тинмай тушираётган зарбалардан бир зумда ўзига келиб, менга жавоб қайтарди. Аввало, ётган жойида, қорнимга тепиб, мени деворнинг у четига улоқтириб юборди ва кескин ҳаракатлар билан ўрнидан сапчиб туриб, кафтининг қирраси билан томоғимга ва бўйнимга кучли зарба билан урди. Камига қорнимга қаттиқ тепди. Сўнгра, сочимдан ушлаб олиб, бошимни деворга ура кетди. Кўз олдим қоронғулашиб, кўнглим озди, ҳамма ёғим кетма-кет аёвсиз тушаётган мушт ва тепкилардан қаттиқ оғрирди. Оғриқнинг зўридан инграб тўлғанганча, ерда чўзилиб ётардим. Эркакни Лобар келиб тўхтатмаганда, билмадим, охири нима бўларди.
Эркак истеҳзоли тиржайиб, менга пўписа қилди:
Ўв, дайди кўзбойлоғич, гапларимни диққат билан эшит! Лобар менинг маъшуқам эди. Лекин сенга ўхшаган бир ҳезалакни ўлдириб қўйиб, қамалиб кетгандим. Ҳозир кўрганларингни унут, бўлмаса, миянгни пачоқлаб қўяман, кейин ё хотирангдан айриласан, ё бўлмаса ақлдан озасан, тушундингми, хунаса?!
Хиёнаткор Лобар эса бир чеккада ғолибона, беписанд қиёфада, қўлларини икки белига тираганича, оғзининг таноби қочиб, илжайиб турарди.
Хуштори уйдан чиқиб кетгач, хотиним тепамга келиб, менсимаган оҳангда гап бошлади:

Сенга бир ҳақиқатни айтайми? Сенга доим қаҳва тайёрлаганимда, қорадори қўшардим. Сен ўзинг билмаган ва истамаган ҳолда гиёҳванд бўлиб қолгансан. Ўликдай сасиб ётганингда мен мазза қилиб маишат қилардим, билдингми? Нега бу гапларни қўрқмай айтаяпти, деб ҳайрон бўлаётгандирсан, а? Чунки, сени энди йўқ қиламан! Мени ушлаб олмаганингда, тинчгина масхарабозлигингни қилиб яшайверган бўлардинг.
Қизимнинг тинмай йиғлаётгани, Лобар унга аҳамият бермаётгани баттар асабимга тегарди. Ўрнимдан туришга ҳолим йўқ эди. Жисмоний зарблардан ҳам кўра, бу айтилган гаплар юракка урилган ханжардай оғирроқ эди.
Қизимизни эмиз, сен билан кейин гаплашаман, – дедим зўрға.
Лобар хо-холаб кулди:
Қизимиз дейсанми? Қанақасига бу сенинг қизинг бўлсин? Сен нафақат ўғри, киссавур, муттаҳамсан, балки банги ҳамсан! Боя гапимни тушунмадингми? Нашавандлардан бола туғилмайди. Эрлик бурчингни бажара олмай қолганингга қанча бўлганини бир эслаб кўр-чи?
Бу гапларга ортиқ дош беролмадим! Бор кучимни тўплаб, ўрнимдан ирғиганча сакраб турдим-у, уни ўласи қилиб саваладим ва “бу уйни энди елкамнинг чуқури кўрсин”, деганча, уйдан бош олиб, чиқиб кетдим. Бироқ ўша куни-ёқ милиция ходимлари томонидан ҳибсга олиндим.
Калтак еган Лобар милицияга қўнғироқ қилиб, ўғри, киссавурлигимни айтибди ва мен чиндан ҳам томошабинлардан ўмарган нарсаларим, жумладан, тилла тақинчоқларни дадилий ашё сифатида топширибди. Лекин унинг берганлари, йиққан бор бисотимнинг ўндан бири эди, холос. Буни тергов пайтидагина билдим. Қолганини ўзи қаергадир яширган. Яна у: “Эрим гиёҳванд, вос-вос бўлиб қолган, бўлар-бўлмасга рашк қилиб, мени ҳар кун уради,

хўрлайди. Кўзига уйда бегона эркак юргани кўринармиш. Бу галлюцинация, қорадорининг таъсири эканлигини ҳар қанча тушунтиришга уринсам ҳам, тушунмаяпти”, – дея нолиганча кўз ёш тўкиб, мен истеъмол қиладиган “қорадориларим”ни ҳам “яшириб қўйган жойимдан” топиб берибди.
Наркология экспертизаси ўтказилганда, қонимда гиёҳванд моддаси мавжудлиги ўз тасдиғини топди. Ўғрилик, гиёҳвандлик, қасддан тан жароҳати етказишда айбланиб ўн беш йилга озодликдан маҳрум қилиндим. Амнистияга тушиб, етти йил деганда, шу бугун озодликка чиқдим. Қамоқхонада бироз пул беришганди. Борар ерим бўлмагани туфайли мен неча йиллар мобайнида соғинганим, қадрдон циркка келгандим. У ерда сизни учратдим. Менинг қайғули қиссам шу, Мухтор ака...
Бир пайтлар ўзим мақтаб ёзган қаҳрамоним Карим Илёсовга жудаям ачиниб кетдим. Бечора... қанча азоб ва уқубатларни кўрибди.

118 0 0 4

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 18:07

Аммо... Кўп ўтмай, соддагина бўлиб кўринган, аслида эса маккора Лобар мени чув туширгани маълум бўлиб қолди. Ҳа... тўйимизнинг биринчи висол кечасидаёқ унинг бокира эмаслиги аён бўлди. Ғазабим қанчалик жўш урмасин, ҳаммасини ичимга ютишга мажбур бўлдим...
Турмуш қурганимиздан кейин унинг бошқа эркаклар билан кулишиб гаплашишлари энди менда рашк туйғусини уйғота бошлади. Худди атрофимдагилардан кўпчилиги унинг беҳаёлигини биладигандек, хотиним ҳам уларга қўшилиб, биргаликда устимдан мазах қилиб кулишаётгандек туюла бошлади менга. Унга бир-икки бор

бу хусусда гап очганимда, кетиб қолишини писанда қилгач, даромадим манбаидан ажралгим келмай, тишимни тишимга босишимга тўғри келди.
Ҳадемай, орадан бир йил ўтар-ўтмас, қизчалик бўлдик! Эндиликда у қизалоғимизга қараши керак эди. Шу туфайли, уни гастролларга бирга олиб кета олмасдим. У уйда чақалоқ билан ёлғиз қолганда, юрагимни шубҳа-гумонлар кемирар эди. Уйга чарчаб қайтганимда, у менга аччиққина қаҳва тайёрлаб берар, қаҳвани ичганимдан кейин уйқум қочиши ўрнига, негадир донг қотиб, ухлаб қолардим. Қаҳва, аслида, уйқуни қочиришини кейинчалик билиб олдим. Етимхонада ўсганим учун, авваллари қаҳва ичмаганим боис, унинг хусусиятидан бехабар эдим.
Кунларнинг бирида, Бухоро вилоятидаги гастролимиз одам гавжумлиги сабабли, уч-тўрт кунга чўзилиб кетадиган бўлиб қолди. Чипталар сотилиб бўлингани туфайли, хотинимга қўнғироқ қилиб, яна бир-икки кун Бухорода бўлишимни, хавотирланмаслигини айтдим. Кечга бориб, суякларим зирқираб оғриганча, пайларим, томирларим қаттиқ тортишиб қолди. Миямда эса, чидаб бўлмас даражада кучли санчиқ пайдо бўлди! Оғриқ қолдирадиган дорилардан анальгину баральгинлар ҳам наф бермади. Нима бўлаётганига тушунолмасдим. Оғриқларга зўрға чидаб, бир амаллаб уйга етиб келганимда, қўшни хотиннинг гапи ҳаммасидан ошиб тушиб, дардимга ўн чандон дард қўшди.
– Каримбой, хотинингизни тўғри йўлга солсангиз бўлмайдими? Қанақа эркаксиз? Йўқлигингизда, уйингизга ҳар хил эркаклар келиб, ярим кечагача магнитофонни варанглатиб қўйишадими-ей, тапир-тупир қилиб, билмадим, қувлашмачоқ ўйнашадими-ей, ўйинга тушишадими-ей. Ҳар ҳолда эркаксиз, ғурурингиз борми ўзи?!. Бор гапни очиқ айтганим учун мендан хафа бўлманг.

Эшикни калит билан очиб кирдим-у важоҳат билан хотиним ётган хонага кирдим. Иккаламиз қаттиқ жанжаллашиб кетдик. Мен ундан уйда бўлмаган пайтларим келиб-кетадиган эркаклар кимлигини сўраганимда, хотиним уввос солиб, йиғлашга тушди.
– Биламан, кимдир кўролмасдан, сизга мени ғийбат қилган. Эрим “Қаёққа боргандинг?”, демасин, қўни-қўшни гапирмасин, дея, уйдан остона ҳатлаб кўчага чиқмасам ҳам гап қиладиганлар топиларкан-да! Қўшнилар бизнинг яхши топиш-тутишимизга ҳасад қилишади, наҳотки шуни тушунмасангиз? Сиз миш-мишларга қулоқ солаверинг, қулоғингизга лағмон илдираверинг! Хотинингиз шаънини булғашса, мени ҳимоя қилиш ўрнига, индамай эшитаверинг. Камига мен билан жанжаллашинг! Тўй куни мени кечирганингиз учун сизга умрбод вафодор хотин бўлишга аҳд қилганман. Бундан сўнг биров билан юрсам Худо урсин, деб ичган қасамим ёдингиздами? Мен ёш эдим, алдандим, менга уйланаман деган йигит қамалиб кетди. Ишонинг, тўйимиздан кейин сизга хиёнат қилганим йўқ! Худо урсин агар ёлғон гапираётган бўлсам!
Хотинимнинг артистларга хос сохта кўз ёши тўлиб турган кўзларига ишонқирамай қарасам-да, исботим йўқлиги учун индолмадим.
Навбатдаги гастролимиз Хоразмда ўтказиладиган бўлди. Сайёр гуруҳимиз билан бирга боргандик. Айрим техник носозликлар сабабли томоша қолдирилди ва бизни таклиф қилган киши келишувимизга асосан, келишилган пулларни санаб бергач, ҳаммамизни бир танишининг тўйига таклиф қилди. Тўй бўлаётган хонадонда ҳам томоша кўрсатиб, пул ишлаб олишимиз мумкин эди. Гуруҳимизнинг бир қисми тўйга, қолганлар эса, шу жумладан мен ҳам, уйимизга жўнадик.

Уйга тонг саҳар, соат тўрт-тўрт яримларда етиб келиб, ичкарига кирганимда... не кўз билан кўрайки, ётоқхонадаги каравотда хотиним бегона эркакнинг қучоғида ётар, қизчамиз эса, бешикда ухларди. Лобар онадан туғилгандай, Момо Ҳавонинг “либоси”да ётганди.

119 0 0 5

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 18:07

Меҳмон қилмоқчиман сизни, Каримбек, ҳақини ўзим тўлайман, бу ёғидан хотирингиз жам бўлсин.
Ноқулай-да...
Ўзим ҳам тамадди қилиб олмоқчи эдим, барибир. Циркка кеч қолмай, деб ишдан шошиб чиқдим, овқатланишгаям фурсатим бўлмаганди. Баҳонада биргаликда қоринни тўйдирамиз.
Ресторанга кириб, жойлашиб ўтириб олганимиздан кейин, официант қиз олдимизга келтириб қўйган таомнома рўйхатига қараб қовурилган жўжа, ўн беш сих кабоб, бир шиша ароқ, яхна ичимлик буюртма қилдим.
Ота-боболаримиз айтган “Аввал таом, баъдаз калом” мақолига риоя қилиб, овқат чоғида ортиқча саволлар бергим келмади. Келтирилган таомларга ютоқиб тикилаётганидан меҳмонимнинг қорни очлиги, анчадан бери тансиқ овқат емагани сезилиб турарди.
Қани, тортинмай, бошланг, ҳужумни бошладик! – деб ҳазиллашиб, дастурхонга ундадим.
Карим Илёсов аввал бироз тортиниб турди-да, сўнг олдидаги таомларни иштаҳа билан ея бошлади. Стол устида турган ароқни олдим-да, қадаҳларга қуйдим.
− Қани, Каримбек, саломат бўлайлик! Шунинг учун, қани, бир олайлик-чи!
Шиша яримлагач, оч қоринга ичилган ароқ ўз таъсирини кўрсатди. Бир пайт қарасам, Каримнинг кўзлари жиққа ёш.
– Мен... мен.. етимчаман, ғирт етимчаман, ака! Ҳеч кимим йўқ! – дея кўкрагига муштлаб, ҳўнг-ҳўнг йиғлаб юборса бўладими!
Худо раҳмат қилгур Ҳожибой Тожибоевдан айримлар ичиб олса “Етимман”, деб йиғлашини эшитгандим-у, аммо

кўрмаганим учунми, Каримнинг бу ҳолатини кўриб, ноқулай аҳволга тушиб қолдим.
– Каримбек, ўзингизни босиб олинг! Атрофдагилар бизга қарашаяпти, – дедим уятдан ерга киргудек бўлиб.
Агар шу ҳол давом этса, официант билан ҳисоб-китоб қилиб, ўрнимдан туриб кетвораман, деб тургандим, йўқ, ҳайтовур, Карим қандай “лов” этиб ёнган бўлса, шундай “пов” этиб ўчди.
− Кечирасиз... Ўзимни бир лаҳза тутолмай қолдим. Бўлди... ўтиб кетди, кечиринг! Ака, яна бир қадаҳдан ичиб олайлик... Ваъдам эсимда, сизга бошимдан ўтказганларимни гапириб бераман.
Яна бир қадаҳни бўшатганимиздан кейин, Карим чиндан ҳам кўрган-кечирганларини бир бошдан гапира бошлади.
− Лобар билан вилоятга уюштирилган гастролдаги сафарларимизнинг бирида танишиб қолгандим. Таклифимга кўра, у мен ижодий раҳбар бўлган сайёр цирк гуруҳимизга қўшилди. Биргаликда ишлай бошладик. Мен ўша пайтлари жуда кўп пул тўплашни, қисқа фурсат ичида беҳад бойиб кетишни орзу қилардим. Шу орзуйимга етиши учун жон- жаҳдим билан ҳаракат қилардим. Назаримда, бой бўлиб олсам бас, ўз-ўзидан бахтли бўлиб қоладигандек эдим. Афсуски...
Хуллас, Лобар акробатик ўйинлари, шиша синиқлари устида ялангоёқ юришлари билан ҳаммани ўзига маҳлиё қилиб олганди. Вилоятларга сафарга борганимизда, анқайиб, оғзини ланг очиб қолган томошабинларга кўзбойлоғичлик санъатимни кўрсатардим. Томоша орасида эса кўзларини шамғалат қилиб, айримларининг чўнтакларини “тозалаб” қўярдим. Қарабсизки, кўз очиб- юмгунча анойиларнинг чўнтакларидаги пуллар, бармоқларидаги тилла узуклар, бўйинларидаги занжирлар

менинг чўнтагимга ўтиб қоларди. Лобарнинг мухлислари ва шайдолари кўплиги менга қўл келарди. Айниқса, содда довдирларнинг унга суқланиб тикилиб қолишлари айни муддао эди. Негаки, бундай пайтда улар ҳушёрликни унутиб, чалғиб қолардилар, менинг моҳир ва эпчил қўлларим ҳеч кимга билинтирмай, ўз ишини бажарарди. Бундан ўз мақсадим йўлида фойдаланишни ўйлаб қолдим. Ҳозир-ку унга яхшигина ҳақ тўлаб турибман. Аммо мендан кўра кўпроқ пул тўлайдигани топилиб қолса, қушча қўлдан учиб кетиши тайин эди. Бундан ташқари, унинг турмушга чиқиб кетиш эҳтимоли ҳам ниятларимни чиппакка чиқариши аниқ. Шунинг учун, ўйлай-ўйлай, унга уйланиб олишга аҳд қилдим. Шундай қилсамгина, кўзлаган режаларим тўла амалга ошарди. Бир қарорга келганимдан сўнг, узоқ ўйлаб ўтирмай, унга севги изҳор қилдим. Аслида, уни мутлақо севмасдим. Йигитлар билан ҳиринглашишлари, ўзини енгилтаклардек тутишидан жаҳлим чиқса-да, асосий даромадимиз манбаи бўлгани учун, унга қаттиқ гапиролмасдим. У ҳам кўп ноз қилиб ўтирмай, дарровгина рози бўлди. Мен уни осонгина лаққиллатганимдан ич- ичимдан роса суюндим! Ана энди пул деганлари, сиз бир пайтлар газетангизда таърифлагандек, “сеҳрли қўллар” воситасида оқиб келавериши турган гап эди.

116 0 0 4

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 18:07

#Ҳикоялар
КЎЗБОЙЛОҒИЧ

Ваъда бериб қўйганим учун, ўғилчамни циркка олиб бордим. Томоша кўриб ўтирганимизда, ёнимда ўтирган киши мен билан қуюқ саломлашиб қолди. Одоб юзасидан ҳол-аҳвол сўрашдим-у, очиғи, уни мутлақо танимаганим учун бироз ўнғайсизландим. Ўғлим эса саҳнадаги шерларга оғзи очилганча тикилиб ўтирарди.
Навбатдаги томошада кўзбойлоғичлик санъати бошланди. Чап томонимдаги ўриндиқда ўтирган бояги киши яна менга гапирди:
– Ҳа, буларнинг ҳамма сири менга маълум. Кўраяпсизми, кўзбойлоғичнинг ёрдамчиси беш метрча нарида шам кўтариб турибди. Фокусчи ҳозир кўзим билан шамни ёндираман, деяпти. Аслида, шамнинг пилигига махсус кимёвий суюқлик шимдирилган. Ёрдамчиса эса унинг ишораси билан иккинчи қўлидаги кимёвий кукунни сездирмай шам устидан сочгач, икки модда реакцияга киришади ва шам ёнади.
Ўнг тарафимдаги ўғлим унинг гапини эшитиб, бизга қараб юзланди:
Демак, буларнинг ҳаммаси ёлғон экан-да. Шунча одамларни алдашаркан-да!
Бунга жавобан билағон қўшним буларнинг бари томошабинларнинг нигоҳини чалғитиш, моҳирона уддабуронлик экани хусусида эринмай маъруза ўқий кетди.
Бирор нарса томоша қилаётганимда кимдир ёнимда вайсаб турса, ғашим келади. Шунинг учун қўшнимга юзландим-да, иложи борича хушмуомалалик билан гапиришга уриндим:

Томоша тугагунча жимгина ўтирсангиз, илтимос!
Унинг ташқи кўриниши афтодаҳол эди: кўзлари киртайган, юзлари ич-ичига ботиб, ёноқлари туртиб чиққан, юпунгина кийинган, соқоллари олинмаган.
– Мени танимадингиз, а?
– Йўқ, ўйлайманки, биз таниш эмасмиз. Сиз чамаси, мени ким биландир адаштирдингиз. Маъзур тутасиз!
У бошини сарак-сарак қилиб, мийиғида кулди:
Ҳечам адаштирганим йўқ. Хотирангиз ёмон экан. Мен бир маротаба кўрган одамимни ўн йилдан кейин ҳам танийман.
Энди, ҳарҳолда, хотирани мустаҳкамлаш ҳақида маъруза ўқимассиз, деб умид қиламан, – дедим унинг гапларини эшитишга тоқатим йўқлигини яширмасдан,.
Ҳа, қаёқдан била қолдингиз, мабодо телепат эмасмисиз? Ичимдагини бирпасда топа қолдингиз, а?! – деди у ҳам кесатиб.
Орага бир муддат жимлик чўккач, у яна гап бошлади:
– Бундан роппа-роса етти йил аввал мен ҳақимда газетангизга мақола ёзгандингиз, Мухтор ака. Илк танишувимиз эса ҳамкасбингиз Салим Сатторовнинг уйидаги суннат тўйида бўлганди. Сиз менинг кўзбойлоғичлик санъатимга қойил қолганингизни айтиб, мени таҳририятга чақиргандингиз.
Э, ҳа, энди эсладим! Ўшанда бу киши ялтироқ қора костюм кийиб олган, капалаксимон бўйинбоғ тақиб, бошига цилиндрсимон қалпоқни қўндириб олганди. Унинг гуруҳида акробатлик ўйинлари, оловли ҳалқалардан сакраб, синган шишалар устида ялангоёқ юришлари билан томошабинларнинг олқишига сазовор бўлган соҳибжамол аёл ҳам бор эди. Ўша кўзбойлоғич акробат жувонни бизга “хотиним” деб таништирганди. Ёпирай! У одам тўлачадан

келган одам эди-ку. Рўпарамдаги нусха эса қоқ суякнинг худди ўзгинаси! Наҳотки... шу одам бир пайтлар машҳур кўзбойлоғич сифатида донг таратган Карим Илёсов бўлса?!
Сиз...
Ҳа, худди ўша Карим Илёсовман! Ҳечқиси йўқ, ҳижолат бўлманг! Мени ҳозирги аҳволимда раҳматли туққан онам ҳам танимаган бўлармиди, эҳтимол.
− Аммо, кўнглингизга олманг-у, қандай қилиб...
Бундай аянчли аҳволга тушиб қолганимни билмоқчисиз, шундайми? Майли, томоша тугасин, сизга барчасини батафсил гапириб бераман.
У “гапим тамом” дегандек, мендан кўзини узиб, саҳнага қаради-да, негадир қовоғини уйиб олди. Боягина асабимга тегаётган одам энди менда ачиниш ҳиссини уйғотибгина қолмасдан, қизиқишимни ҳам орттирганди.
Ичимда “Сабрнинг таги сариқ олтин”, дедим-у талқон ютгандек жимгина ўтиравердим.
Ниҳоят, томоша тугаб, томошабинлар ўринларидан туришиб, цирк биносини тарк эта бошладилар. Мен қўшнимга саволомуз боқдим.
Кетдикми?
Ҳа, юринг. Фақат бирор жойга кириб, тамадди қилиб олсак. Бамайлихотир ўтирамиз ва бафуржа гаплашамиз.
Мен “тушунарли”, дегандек бош ирғаб, ўғлимни қўлидан етаклаганча, ташқарига йўналдим. Ҳамроҳим ортимдан эргашди. Шу яқин атрофдаги “Ҳилола” ресторанига таклиф қилдим, аммо Карим Илёсов бош чайқади.
Ҳозир ресторанларда ўтиришга қурбим етмайди. Бирорта оддийгина ошхонами, қаҳвахонагами кира қолайлик.

133 0 0 6

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 17:11

Менга армон бўлаётгани ота-онам кексайганда уларнинг дуосини кўпроқ ололмадим, хизматларини қилолмадим…
Онаси, болаларимизни ўқит. Банкда битта уйга етадиган пул жамғариб қўйганман. Фақат сенга айтмаган эдим. Совға қилмоқчи эдим. Ўзингни эҳтиёт қил…”

Орадан кўп ўтмай Фаррухнинг хотини бир хонали бўлса-да, уй сотиб олди.
“Ҳаёт қанчалар бешафқат!…”
Бу чала қолган кундаликнинг энг охирги саҳифасидаги сўнгги ёзув эди…

Тамом.

Ўткир ЎСАРОВ
https://t.me/IJOD07/

184 0 0 12

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 17:11

Лекин нишонга аниқ тегади.
– Раҳмат, – мақтовдан бир оз хижолат бўлиб ерга қаради Фаррух.
– Сизга яна бир топшириқ, Фаррухжон, – негадир сизлашга ўтди муҳаррир. – Суд очерки ёзишингизга тўғри келади. Тоғдаги ўғрилар галасининг ҳаракатлари кучайиб кетгани ҳақида айтган эдим. Шулар ҳақида бир ёзсангиз.
Фаррух аслида бугун таътилга рухсат олмоқчи, қишлоғига бориб ота-онасининг меҳрига тўймоқчи, болалигини эслаб, кўчаларни кезмоқчи эди.
– Нима, таклифим ёқмадими?
– Йўқ, нимага. Майли, бугундан ишга киришаман.
– Унда омад тилайман. Сизга ишонаман.
Фаррух муҳаррирнинг хонасидан чиққанида кўкси янада қаттиқроқ санчди. Бир оз ранги оқарган шекилли, ҳамкасблари ҳол-аҳвол сўради.
– Фаррух, яхшимисиз? Мазангиз…
– Йўқ, ҳаммаси жойида. Бир оз толиқибман шекилли.
Кечгача берилган топшириқларни бажариб, уйига вақтлироқ қайтди. Йўл-йўлакай болаларига ширинликлар ҳам олди. Уйга кириб келар экан тўрт ёшли Жавоҳир пешвоз чиқди.
– Мана ўғлим, сизга шоколад олиб келдим.
– Раҳмат дадажон! – хурсанд бўлиб кетди ўғли.
“Ҳаёт, нақадар ширинсан-а”. Фаррухнинг хаёлига келган бу фикрдан ўзи ҳам ғалати бўлди.
– Мана, онаси, бозорликни ол. Пулим етганча олиб келдим. Бир амаллаб тур. Қолганини бир-икки кунда олиб бераман.
– Борига барака берсин. Овқатланасизми?
– Иштаҳам йўқ. Сал кейинроқ…
Кўксидаги оғриқ кучайгандан кучайиб бораётган бўлса-да, яқинларини ташвишга қўймаслик учун индамади. Шунинг учун иштаҳам йўқ деб баҳона қилиб қўяқолди. Хонасига кириб бир оз ётди. Аслида умуман дори ичмасди, оғриқ зўрлигидан тинчлантирувчи дори ичди ва ухлашга ҳаракат қилди. Ҳа деганда уйқуси келавермагач, кўнгли ниманидир сезгандек ўрнидан туриб кундалигини олди ва бир нималарни ёзишга тутинди. Ёзганларига бир кўз югуртириб, столнинг устига қўйди. Нариги хонага ўтиш мақсадида жойидан турган эди, боши айланиб йиқилиб тушди. Гурсиллаган овозни эшитган хотини югуриб келди.
– Вой дадаси, сизга нима бўлди?!
– Ҳеч нима, ҳаммаси жойида. Шовқин солма, болаларни қўрқитасан. Тез ёрдам чақир, бир оз мазам бўлмаяпти.
– Ҳозир, – дедию хотини шифохонага қўнғироқ қилиш учун югуриб кетди.

– Юраги оғир касал,- деди Фаррухни касалхонага олиб келган шифокор унинг хотинига
– Ахир қанақасига? Ҳали ёш бўлса, ичмаса, чекмаса.
– Тўғри, лекин эрингиз кўп дард чеккан. Касали ўтиб кетган. Вақтида даволатмаган. Дам олишсиз сурункали ишлаган, кўп нарсани юрагига олган, таъсирлаган.
– Нима қилсак бўлади, дўхтир?
– Билмадим, бир нарса дея олмайман.
Хотини йиғлаганча унинг ёнига кирди.
– Нимага йиғлайсан? – деди Фаррух ўзини тетик кўрсатишга уриниб.
– Уйдагиларни чақираман.
– Йўқ, кераги йўқ. Мен яхшиман. Уларни хавотирга қўйма.
– Нимага алдайсиз, дадаси. Дўхтир менга ҳаммасини айтди.
– Хафа бўлма. Ҳаммаси яхши бўлади. Биз ҳали фарзандларимизнинг орзу-ҳавасларини кўрамиз. Биргаликда бахтли бўламиз. Уйимиз ҳам бўлади. Кейин тинч-тотув яшаймиз.
Фаррух гаплари ишончсиз чиқаётган бўлса-да, ҳали ҳаётдан тўймагани шундоқ кўзларидан кўриниб турарди.
– Онаси, уйда стол устида бир варақ қоғоз қолдириб келганман. Шуни олиб ўқи. Ҳаммасини ёзганман.
– Дадаси, ундай деманг. Ҳозиргина бирга бахтли бўламиз дегандингиз-ку, – йиғлаб гапирди хотини.
– Ёлғон гапира олмас эканман. Мендан рози бўлинглар. Ота-онамга, яқинларимга айт. Ҳаммаси рози бўлишсин. Фарзандларимни, сени Худога топширдим. Уларни эҳтиёт қил.
Фаррух гапира туриб бутунлай ҳансираб қолган, гаплари узуқ-юлуқ чиқаётганидан базўр тушунса бўларди.
– Сиз ҳам биздан рози бўлинг, – бу гапни айтиш хотинига қанчалик оғир бўлмасин айтишга мажбур эди.
– Ҳаёт нақадар гўзал…
Фаррухнинг кўзидаги бир томчи ёш ёноғига думалаб тушар экан, охирги айтган гапи шу бўлди.

Фаррухнинг маъракалари ўтгач, хотини унинг охирги васияти – стол устида қолдирган хатини ўқиш учун хонасига кирди.
“Онаси, мен сизларни, ота-онамни, яқинларимни, ҳаётни севаман. Мен ҳаётимнинг охирги лаҳзаларини яшаётганимни сезаяпман. Биламан, менга турмушга чиқиб рўшнолик кўрмадинг. На бир ўзингнинг уйингда яшай олдинг, на бир истаган кийимингни кия олдинг. Булар учун мен сендан узр сўрайман. Лекин мен ҳаётимни қуруқ ўтказмадим. Яхши ном қолдирдим.

171 0 0 9

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 17:11

Икки кундан кейин ижара пули тўлашимиз керак!
– Бўлдими, гапириб бўлдингми? – Фаррух хотинининг доимий дий-диёларига ўрганиб қолган бўлса-да, сабрли бўлишга интилганидан яна доимгидек вазминлик билан гапирди.
– Йўқ, гапириб бўлмадим. Ё тузукроқ иш топинг, ё…
– Нима ё?.. Ёки бўлмаса сенинг жавобингни берай, шундайми?
Қанчалик оғир бўлмасин, Фаррух бу гапни айтишга мажбур бўлди. Чунки хотини бари бир шу гапни айтарди.
– …
– Ҳали ҳаммаси яхши бўлади. Фарзандларимиз катта бўлсин, қанотимиз бўлиб топиш-тутишимиз ҳам яхши бўлади. Сен ҳам ишлайсан, мен ҳам бир нечта жойда ишлашга ҳаракат қиламан. Фақат сабр қилиш керак.
– Э, сабрим ҳам, бошқаси ҳам тўлди, – ўзига ярашмаган ҳаракатлар билан пешонасини тириштириб, ўзини хафа бўлганга солди хотини.
– Бор, кириб ёт, ана кичкинанг ҳам уйғониб кетди шовқинимиздан.
Аёл нариги хонага кириб кетган бўлса-да, овози тинмас, бир нималардан норози бўлиб, ҳаётни тинимсиз лаънатларди. Фаррух эса бош чайқаганча, хотинининг қилиқларидан ранжиб, одатдагидек ёзув столига ўтирди ва севимли дардкаши кундалик дафтарини очди.
“Ана шу-да, ҳаёт бизга ҳамма нарсани тортиқ қиладию уни лаънатлаймиз. Ундан баҳраманд бўламиз-у, лекин бир умр норози бўлиб юрамиз. Ҳаётнинг бор гўзаллигини яхши яшашда, яхши яшашни эса ҳамма нарсанинг муҳайёлигида деб биламиз. Балки шундайдир. Ахир ҳаётнинг ўзи одамларни шундай ўйлашга, шундай яшашга мажбур қилмоқда. Ҳаёт олганники, еганники бўляпти. Яна безбетларча “ҳаёт жуда бешафқат” деб қўямиз.
Бизнинг энг катта камчилигимиз ҳаётни севмаймиз. Ҳаётни севиш бу мол дунёни, ўткинчи ҳою-ҳавасларни севиш дегани эмас. Бу – ҳаётда ҳақиқий инсон бўлиб, бировга нафинг тегиб, яқинларингни севиб яшашдир…”
– Эртага бозордан картошка-пиёз олиб келинг, ҳеч нарса қолмапти уйда! – хотинининг гапи Фаррухнинг хаёлини бўлди.
– Бўпти олиб келаман. Шуни эртага айтсанг бўлмасмиди, халақит беряпсан ишимга.
– Э, халақит бермаганимда бир нимани қойиллатиб қўярмидингиз!
– Хотин, шунақа гапларинг учун ҳам менинг ёзганларимда маъно бор. Агар сен бунчалик феъли тор бўлмаганингда балки мен ҳеч нарса ёзмасмидим, – ҳазил аралаш кулиб гапирди Фаррух.
– Э, боринге, сизга гапириб нима қилдим, – дедию хотини ранжиган қиёфада хонасига кириб кетди.
Фаррух яна кундалигига юзланар экан, ёшлигидан буён қийнаб келаётган дарди – кўксининг чап томони енгил санчиб қўйди.
“Чарчабман шекилли, ётиб дам олақолай. Вақт ҳам алламаҳал бўлибди. Эртага қиладиган ишларим кўп”. Фаррух шу хаёлларда ўрнига кириб ётди. Бироқ уйқуси келмаганидан яна хаёли қочди.
“Топиш-тутишим аслида унчалик ёмон эмас. Фақат бир оз қийинчилик туғдираётгани ижара пули масаласи. Топганимнинг ярмидан кўпи шу харажатга кетади. Хотинимни ҳам тушуниш керак. У ҳам оилам, бола-чақам дейди-да. Ҳечқиси йўқ. Ниятимга етишимга оз қолди. Яна озгина ҳаракат қилсам, уйли бўламиз”.
– Дадаси, туринг чой тайёр. Сиз пешингача ухласангиз, оилани ким боқади?
Фаррух доим вақтли уйғонарди. Кечаси кеч ётгани учунми бугун нимагадир кўнгли ғаш бўлиб, бир оз кеч уйғонди. Юз-қўлини шошилинч ювди–да, нари-бери тамадди қилиб ишига отланди.
– Майли, мен кетдим. Яхши ўтиринглар.
– Бозорлик қилиб келинг.
– …
Фаррух йўл-йўлакай бугун нималар қилиши кераклигини, таҳрир қилинмаган ва чала қолган мақолаларини ўйлаб кетди. Кўнгил ғашлиги тарқамасди, кўкрагидаги санчиқ кечагидан анча кучайганди. Ҳар гал оғриқ турганда яқинда таътилга чиқишини, қишлоқда ота-онасининг олдида маза қилиб дам олишини айтиб, ўзига ўзи ваъда берарди.
– Фаррух, сени бош муҳаррир сўраяпти, – ҳамкасбининг овози хаёлини бўлди.
– Тинчликмикан?!
– Ҳа, тинчлик. Ўтган сондаги таҳлилий мақоланг юзасидан бўлса керак. Ўша қишлоқни ичимлик суви билан таъминлаш ишлари бошлаб юборилибди. Балки шуни айтмоқчидир.
Фаррухнинг ҳамкасби тўғри тахмин қилган эди. Жамоада тўғрисўзлиги ва қалами ўткирлиги билан обрў топган Фаррухни муҳаррир жуда ҳурмат қиларди.
– Мумкинми, Ғофур Солиевич? – муҳаррирнинг қия очиқ эшигидан бошини суқди Фаррух.
– Ҳа кел, Фаррухжон…
– Чақиртирган экансиз?
– Мақоланг шов-шув бўлиб кетди. Раҳматномалар келаяпти. Сенинг устамонлигинг шундаки, ёзганинг ҳеч кимнинг бурнини қонатмайди.

168 0 0 6

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 17:11

#Ҳикоялар
МАРВАРИД ФИКРЛАР:
ҲАЁТ
(ҳикоя)

“Мен ҳар куни шу йўлакдан ишга қайтаман. Турли одамларни кўраман, турли хил воқеаларга гувоҳ бўламан. Бир оз синчковроқман. Ҳамма нарсага эътибор қаратишни ёқтираман. Буни кўрганлар балки сал ғалатироқ деб ҳам ўйлаши мумкин. Лекин бу мени қизиқтирмайди. Тўғри, журналистика соҳасида айтарли қалам тебратиб, бир жойни обод қилмаган бўлсам-да, ёзишни, китоб ўқишни жуда яхши кўраман…”
Эшик тақиллаб Фаррухнинг хаёли бўлинди. Ёзувдан бош кўтариб қаради. Хотини экан. Кечки овқатга чиқишни айтиб кетди. Майли деди-ю, яна кундалик ёзишга тутинди. Сабаби у ёзгиси келган вақтда овқат ҳам, иш ҳам кўзига кўринмайди. Лекин, қурғур илҳом деганлари “ҳа” деганда келавермайди-да. Аслида буюк ёзувчилар айтишган: илҳомни кутиб юраверсанг, ҳеч қачон арзирли асар ёза олмайсан, деб.
Фаррух шундай хаёллар билан яна нигоҳини дафтарга қаратди.
“Вақтнинг ўтишини қара, – деб бошлади фикрининг илк жумлаларини. Чунки вақт ҳақида кўп ўйларди, – кечагина ўйнаб юрган бола эдим, бугун эса болалари билан ўйнаётган отаман. Ҳар гал кундалик ёзишга ўтирганимда вақт ҳақида тўлиб-тошиб ёзгим келади, лекин қурғур бу вақтнинг қадрига ўзим етмасам ўзгаларга нимани ҳам илинардим. Ёзгандан кейин ўқувчи сенинг қоралаган нарсангдан бир нима олсин-да…
Бу воқеаларнинг бўлганига ҳам анча бўлди. У пайтларда ёш эдик. Кўрганларимиз қанчалик ҳайратланарли бўлса, шунчалик оддий ҳолатдек қабул қилардик. Бобом раҳматли кунда кунора даштдан ўзининг яхши кўрган эшаги билан ёвшон чопиб келарди. Ёвшон аравага чунонам устамонлик билан босилардики, нақ уч метрча келарди. Бу манзарни эсга олишим, у ҳақда ҳайрат билан эслашимга сабаб бор. Биринчидан, бобом анча кексайиб қолган эди. Иккинчидан, оёқлари бир оз оқсарди. Учинчидан эса, бу ҳолатдан орадан йигирма йилча вақт ўтиб энди ҳайратланаяпман. Бобомга бу куч қаердан келарди, араванинг устига қандай чиқиб тушарди?! Саволлар кўп. Ҳали бу умрнинг арзимасгина қисмини босиб ўтган бўлсам-да, кўп ҳайратли воқеаларни кўрдим. Биз ҳайратланмаганларимиз эса кундан кун техникавий тараққиёт сари одимлаётган дунё олдида ўзимизнинг ожизлигимизни кўрсатмаслик учун бир баҳонадир, холос.
Яна воқеаларни бобомнинг ҳаёти билан боғлайман. Чунки у кишининг ҳаёт йўли мен учун ҳайратланарли. Сабаби оддий – у фақат меҳнат қиларди. Ҳайратланарли нарсалар эса меҳнатнинг оқибатидан келади.
90-йилларнинг боши, ёз. Бобомнинг боғларидаги мева-чевалар ғарқ пишадиган давр. Кўпинча бобомнинг ёнларида ўралашиб юраман. Кичиккина кўрпачасига ўтириб олиб хомток қилаётганлари кечагидек кўз олдимда туради. Нима учиндир ўша даврларни соғинаман. Сабаби – у даврнинг одамлари бошқача эди. Ўзгача меҳр-оқибат, ўзгача самимийлик бор эди. Ҳозир эса ундан-да юксакроқ меҳр оғушидамиз, бироқ ҳайратланарли жиҳати – уларнинг ҳаммасини моддий манфаат босиб кетаёгандек. Одамлар тирикчилик ғамида ўзини ўтга-чўққа уради. Биров билан иши йўқ. Бежиз ҳайрат ҳақида гапириб, уни бобомнинг ҳаёти билан боғламадим. Сабаби олдинлар ҳам одамлар меҳнат қилишган, лекин меҳрни, оқибатни ҳам унутишмаган. Бир пайтлар бир ота-онадан пул олиб мактабга қатнаган ака-ука вақти келиб пулга талашса ҳеч ким ҳайратланмаяпти. Қизи отасига севган йигити борлигини айтса ота ҳайратланмаяпти. Ачинарлиси, хориж сериали қаҳрамонлари бир қизга талашиб, тортишиб қолса ҳамма ҳайратланади. Ундан-да ҳайратланарлиси – ҳамма жой ҳайратга тўла-ю, лекин бу нарсалардан ҳеч бир одам ҳайратга тушмайди. Чунки у одамнинг ўз ҳаёти, ўз йўли ва ўзининг ҳайратланадиган нарсалари бор. Вақт ўтиши билан руҳий жиҳатдан ожизлашиб боряпмиз…”
– Дадаси, овқатингиз совиб қолди!
– Ҳозир!
“Чой ичишга кетаяпман. Кундалигимни қолган жойидан кейинроқ давом эттираман”.
Фаррух кундалигига шундай деб ёздию дастурхон ёнига шошилди.
– Ҳа, бунча иштиёқ билан нималарни ёзяпсиз? – келиши билан саволга тутди хотини.
– Ўзим, шунчаки, ҳар замонда у-бу нарсани қоралагим келади. Вақтида қоғозга тушириб қўймасам, ёдимдан кўтарилиб кетади.
– Дадаси, шу ёзувчиликни қаердан ҳам ўргангансиз-а? Ундан кўра тузукроқ жойга бошлиқ бўлмайсизми ёки тижорат билан шуғулланмайсизми? Ёзув-чизув билан оила боқиб бўларканми?

170 0 0 5

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 16:31

Репост из: Конспект

Лев Толстойнинг ҳаётий қоидалари

Буюк ёзувчи Лев Толстой 22 ёшида ўзи учун ҳаётий тартиб-қоидалар тузади ва унга бутун умр амал қилади. Ирода, фаоллик, хотира ва ақлий қобилиятни ривожлантирадиган бу йўриқлар сизу бизга ҳам катта фойда бериши аниқ.

— Ҳар қандай жисмоний машаққатга чида, қийналганингни бошқаларга билдирма;
— Ҳар кун заифроқ биладиган тилингда шеър ёдла;
— Қўлингдаги мулкнинг ўндан бирини эҳсон қил;
— Ўн баробар бойиб кетсангда, ҳаёт тарзингни ўзгартирма;
— Ҳар қандай нарсага ҳар томонлама назар сол – фойдасини ҳам, зарарини ҳам кўр;
— Ўзинг билмаган ёки ёқтирмайдиган одамларнинг мақтовини олишга уринма;
— Ҳар тонг кунлик режа туз ва уни албатта бажар;
— Бошқаларнинг фикрини ўйлаб ўтиргандан кўра ўз устингда кўпроқ ишла;
— Шуҳрат учун сарф-харажат қилма;
— Ўзинг учун иложи борича кўп машғулот ўйлаб топ;
— Бир ўзинг якунлашинг мумкин бўлган ишга ёрдамчи талаб қилма;
— Ҳеч қачон ҳиссиётларингни ошкор қилма;
— Яқин кишингни ўзингдай яхши кўр, икки яқин кишингни эса ўзингдан ҳам кўпроқ яхши кўр;
— Иложи борича кам ухла;
— Ҳар тун кундузи ўрганганларингни такрорла;
— Ортиқча нарсангни ўзинг учун эмас, жамият учун ишлат;
— Яхшилик қилишга имкон изла;
— Яхши бўл ва сенинг яхши эканингни ҳеч ким билмаслигига интил;
— Ҳаммани бирдай яхши кўр, бу муҳаббатдан ўзинг ҳам четда қолма;
— Элнинг муҳаббати учун майда туйғулардан воз кеч.
— Шароит қанча ёмон бўлса, ҳаракатни шунча кучайтир;
— Бор нарсаларга қаноат қил;
— Бирор ишни бошласанг, охирига етказмай ташлаб кетма.

@konspektor

185 0 0 5

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 16:11

Репост из: Muzaffar.uz

МИШ-МИШЛАР ҚАНДАЙ ТАРҚАЛАДИ?

Артистлар қачонгача халқни чалғитиб, масхаравозлик қилишади?!
Адаб юзасидан оиласи, дўстлари ва яқинлари даврасидагина кўрсатилиши мумкин бўлган видеолавҳалар билан пиар қилиш жонларига тегмадими?
Ёки шунчалик савиялари пастми?
Яна кимдир сал ғашига тегадиган изоҳ ёзса, тамом! Ер билан битта қилиб, булғаб ташлашади.
Энг ёмони нима, биласизларми?
Халқ ҳаёт-мамоти бўлган масалалар, мавзулар қолиб, кимнингдир эри, боласи, Луизанинг к..и, қўшиқ қоровулларнинг дахмазалари-ю, Валининг хотинини... муҳокама қилиб ўтиради.
Бугун "Эзгу амал" фондида Андижонлик Имронбекнинг отаси билан учрашишимиз керак эди. Учрашиб, бир маълумотнома камлиги учун ўғлим иккаласини Республика онкология илмий текшириш марказига жўнатдим. Ўзим яна бир ҳужжат учун бошқа бир идорага югурдим.
Иш жойида ўтирган иккита чала ўрис, чала ўзбек танноз, икки финжон қаҳвани дамлаб, бир дунё мижозни бамайлихотир куттириб, Аргентинадан қайтаётиб, турбулент оқимга тушиб қолган Муниса учун қайғуриб ўтиришар эди:
– Яхшимикан ўзи? Самолёт қўнибдими?
– Ваааай... Гапирма. Представь такую ужас. Беш соат турбулент зонада бўлиш даҳшат-ку. Томи кетиб қолгандир.
– А ребенок? Говорят, если ребенок в турбулентность попадет, то хана!
– Дааа... Эшитганман. Мозговой штурм бўлади. У детей же иммунитет слабый. Жинни бўлиб қолиши ҳам мумкин...
– Кал эри нимага бирга қайтмабди. Ҳаммаси ифлос! Бир гўр-де эркаклар...
Уларга кескинроқ мурожаат қилган кекса онахонни жеркиб ташлашгач, сабр косам тўлди. Шарт телефонимни қўлимга олиб, ёлғондакам овозимни баландлатдим:
– Мунис, яхшимисан? Эсон-омон қўндингми? Эринг, маллавойинг яхшими? Қаттасан? Тошкентда? Яхши... Манми? Ягона дарчадаман. Ёнимда холанг ҳам навбатда турибди (табиийки, Мунисанинг "холаси" бақрайиб қолди). Иккита чулчит хизматчи эса сани томи кетиб қолган дейишяпти. Боланг ҳам турбулент бўлиб, энди мияси яхши ривожланмасмиш... Кейин, кал эринг нега бирга учмади? У ғирт ифлосмиш! Ҳа... шулар айтишяпти. Нима, уларни расмга оволайми? Судга берасанми? Ҳозирда...
Шундан сўнг бақрайиб қолган иккала хизматчига телефон камерасини тўғриладим.
Улар жон ҳолатда камерани ўчиришни илтимос қилиб, бақириб юборишди.
Энг кўп гапиргани эса ялинишга тушди:
– Жоон опа. Шуни ўчиринг. Пожалуйста! Умоляю... Келинг, опоқи. Мунисанинг холасиман демайсизми?
Кейин менга юзланиб мўлтиради:
– Сиз кими бўласиз?
– Менми? Уни Аргентинада туғдирган гинекологман. Етарлими?
Улар бараварига анграйиб қолишди. Кейин аввал холага, кейин менга керакли маълумотномани беришгач, қуюқ хайрлашишди.
Лекин икки қадам узоқлашмай, мени чиқиб кетди деб ўйлаган қизлардан бири телефонга ёпишиб, қайноқ хабарни тарқата бошлади.
– Слишиш, кто к нам пришла. Гинеколог Мунисы. Да... алдамаяпман. Такая стерва. Нервная. У тугдирган бола ким бўларди энди? Нима, расмга оволмабманми? Не успела...
Шарт ортимга қайтиб, рўпарасида пайдо бўлиб, тиржайдим;
– Оволинг! Муниса роса хурсанд бўлади. Судга далил керак-ку...
Овози ўчди бечоранинг.
Гуррр кулги кўтарилди.
Ана шунақа, ҳурматли артистлар!
Бўлар-бўлмас видеоларингни тарқатиб, ёлғон-яшиқлар болалашига фақат ўзингиз сабабчисиз.

Муаззам Иброҳимова.

223 0 0 23

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 14:36

#Янги қисса
ТАҚДИР ЙЎЛЛАРИДА
4 қисм
Дилфуза «яхши»дегандай бош ирғаб қўйди.Иккиси бирга иккинчи қаватга кўтарилиб эшикни тақиллатишди.Бироздан кейин эшик очилиб,кичик жуссали,эгнига иссиқ жунли жемпер кийган,оппоқ сочлари калтагина қилиб қирқилган етмиш ёшлар атрофидаги кампир-Таня хола кўринди.
–Дениска,что так поздно?-сўради у хавотир билан неварасига қараб.-Что то случилась,да?
–Баб,здрасти, всё нормально.Не волнуйся.(Салом буви,ҳаммаси меъёрида,ҳаяжонланманг)
Дилфуза билан ичкарига киришганидан кейин Денис уни меҳмонхонага ўхшаш чоғроқ хонага киритиб қўйди-да,ўзи бувиси билан бирга ошхонага чиқиб кетди.Буви ва невара нималарнидир гаплашишди,баҳслашишди,ҳатто овозлари бир-икки марта баланд чиққани ҳам эшитилди.
  Четдаги креслода ўтирган Дилфузанинг қаергадир чиқиб кетгиси келди.Аммо айнан ҳозир кимнингдир ёрдамига муҳтож бўлиб ўтиргани сабаб бундай қилолмас эди.
  Бироздан кейин Таня хола ва Денис кириб келди.Таня холанинг асабийлашгани чеҳрасидан кўриниб турар,Денис эса жилмайишга ҳаракат қилаётганди.
–Кимнидир мени уйимга бошлаб келиб,яна шу ерда яшашини истаяпсанми?-деди Таня буви Дилфузага ғижиниб қараганча.-Ким бу қиз ўзи?Нега уни меникига олиб келдинг?
Дилфуза нима қилишини билмай,жойидан турди.Кейин қўлларини бирлаштириб,бармоқларини ғижимлади.У секин эшик томонга қараб юрган пайтида Денис уни тўхтатди.
–Тўхта,Диля.Бувим сени анақа…ҳалиги ёмон қизлардан деб ўйлаяптилар.
«Мен ҳақиқатан ёмон қизман,-ўйлади Дилфуза.-Ёмон бўлмасам,шу куйга тушармидим?» Дилфуза миясидан ўтган фикрини овоз чиқариб айтиб юборишига сал қолди.Қиз коридор томонга юриб,крассовкасини оёғига илдириб,чиқиб кетмоқчи бўлди.Аммо Денис унинг қўлидан тортиб ичкарига судрагудай қилиб олиб кирди.
–Ҳозир ҳеч қаёққа кетмайсан.Бувим ва менга бошингдан ўтган ҳамма воқеларни гапириб берасан,-деди қатъий.
–Қўйсанг-чи,Денис.Сенгаям ташвиш бўлдим.Мен яхшиси кетақолай,-Дилфуза шундай деб яна эшикка қараб юрди.Аммо Таня буви хонанинг эшигини тарс этиб ёпиб,Дилфузага кўзи билан диванни имлаб кўрсатди.
–А,нука сядь девочка.Давай поговорим,-деди кекса аёл.-Что случилась?Ты откуда?Почему оказалась в таком положении?
(Қани,қизалоқ ўтир.Гаплашиб олайлик.Нима бўлди?Сен ўзи қаерликсан?Нимага бу ҳолатга тушиб қолдинг?)
Дилфуза Таня холанинг овозидан у бироз жаҳлидан тушганини билди.Кейин у кўрсатган жойга ўтириб,ҳикоясини бошлади.
–Мен асли Бухоройи шариф атрофидаги шаҳарлардан бирида туғилдим.Ёшим 24 да.Болалигимдан спортга қизиқардим.Мактабда ўқиб юрган даврларимда дзюдо ва кураш тўгаракларига бориб,шуғулланиб юрардим.Отам новвойлик қиладилар.Онам эса уй бекаси.Оилада олти нафар,яъни тўрт қиз ва икки ўғил фарзандмиз.
–Сен неча ёшда ўқишга кирдинг?-сўради Таня буви.-Сўраганимни сабаби сен тенгилар аллақачон институтни тугатишди-ку.
–Тўғри.Кўп болали оила бўлганимиз учун мактабни тугатгандан кейин ишлашимга тўғри келди.Аввал дадамга ёрдам бердим.Кейин эса спорт мураббийларимнинг ёрдами билан спорт мактабига ишга кирдим.Олий маълумотли бўлиш ниятида Тошкентга келгандим…
  Дилфуза Таня буви ва Денисга қараб гапирар экан,ўша илк бора Тошкентга келган кунларини эслади.Ўқишга кирганида хурсанд бўлишгани,институт ётоқхонасига жойлашгани..Биринчи курснинг охирларида асли Тошкент вилоятилик бўлган Амир билан танишгани…Ҳаммасини эслади ва бир бошидан гапира бошлади.
(Давоми бор...)
Моҳигул НАЗАРОВА
https://t.me/IJOD07/

270 0 0 27

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 11:36

Репост из: Muzaffar.uz

Muzaffar.uz – маънавий-маърифий, ҳуқуқий ва ахборот веб сайтининг таҳрир ҳайъати

Ўзбекистонда хизмат кўрсатган маданият ходими, “Шуҳрат” медали соҳибаси, “Саодат” журнали Бош муҳаррири – Мунаввара Абдуҳакимовна Усмонова 1965 йилнинг 13 июнида Марҳамат туманида туғилган.
Мунаввара Усмонова Тошкент давлат педагогика институтининг ўзбек филологияси факультетида таҳсил олган. Мунаввара Усмонова 1984–1990 йилларда Андижон вилоятидаги Марҳамат туман аҳолига маиший хизмат кўрсатиш корхонаси кадрлар бўлими инспектори, 1990–1992 йй. Марҳамат туман ижроия қўмитаси оналик ва болаликни муҳофаза қилиш сектори мудири, 1992–1996 йиллар Марҳамат туман ҳокими ўринбосари, 1996–2001 йй. Ўзбек ва хориж тиллари гимназияси директор ўринбосари, 2001–2007 йй. Тошкент Давлат аграр университети қошидаги академик лицей директори ўринбосари. 2008–2010 й.й. "Саодат" журнали адабий бўлим муҳаррири, 2010–2018 йй Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси адабий маслаҳатчиси вазифаларида фаолият юритган.
Мунаввара Усмонова 2018 йил май ойидан эътиборан “Саодат” журнали Бош муҳаррири лавозимида ишлаб келмоқда.
Таниқли ижодкор, ҳассос қаламкашнинг “Дийдор”, “Сизга ўхшасин”, “Соғинч манзили”, “Юрагимдасан, Ватан”, “Бундай элни қайдан топасан”, “Керагимсиз” каби шеърий тўпламлари, “Ватан − улуғ дарсхона” номли публицистик мақолалар китоби кўпчиликка яхши маълум.
Шоиранинг кўплаб шеърлари қўшиққа айланган. Бир қанча асарлари инглиз, озарбайжон, немис, тожик, рус ва қорақалпоқ тилларига таржима қилинган. АҚШда "Бир куни" ҳикоялар тўплами китоби чоп этилган.
Мунаввара Усмонова “Шуҳрат” медали, "Ўзбекистонда хизмат кўрсатган маданият ходими" унвони, "Маданият ва санъат фидойиси" кўкрак нишони билан тақдирланган.

Мунаввара Усмонова

Мунаввара Усмонова Абдуҳакимовна

302 0 0 14

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 11:11

#Бир чимдим кулги😂😂😂
Бир ўғрининг қармоғига олтин балиқ илинибди. Лекин у нима қилишини билмасдан балиқни у ёғига ағдарибди, бу ёғига ағдарибди. ⠀
— Тила тилагингни, — дебди, ниҳоят, олтин балиқ тилга кириб. ⠀
— Бу нима деганинг, — дебди тушунмасдан ўғри.
— Сенга қанақа тушунтирсам экан, кеча бир одам мени ушлаб олган эди. У мендан юз миллион сўм муҳайё қилишимни сўради. Мен уни бир зумда бажо келтирдим. Сенга нима қилай?
— Ўша одамнинг уй манзилини бер.

P.S.: Ҳар бир банданинг тилаги ҳам амалига яраша бўлади!
😂😂😂😂😂

292 0 0 13

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 11:00

- Илтимос сиздан, мени сўзларимни, қийналаётганимни ёзиб чиқинг. Зора, қизим ўқиса, хаёлларини йиғиштириб олса, уйга қайтса. У сизнинг ёзганларингизни ўқирди, шу сабаб билан келдим. У бизни тингламаяпти. Биз унга ёмонликни раво кўрмаймиз-ку, ахир. Шу кунларда маҳалла-кўйда Маҳбуба (исмларни шартли равишда ўзгартирдик) опанинг қизи уйдан кетиб қолибди, деган гап тарқалибди. Бу гап эримниям, мениям тириклайин гўрга тиқяпти. Қизим мана шуни ҳис қилсин. Биз уни оқ фотиҳа билан, ёруғ юз билан узатишни истаймиз. Майли, севсин. Аммо ҳаё билан севилсин, севсин. Ахир, ўша кунги телефонидаги хабарда йигитнинг тарбия кўрмагани кўриниб турувди-ку...
Онаизор анча гапларни айтди. Бир неча ҳафта давом этган дилхиралик уни анча асабий қилиб қўйибди.
Азиз, каналимиз обуначилари! Маҳбуба опага ва унинг қизи Мубина (унинг исмини ҳам ўзгартириб беряпмиз)га қандай маслаҳат бера оласиз. Фикрларингизни кутаман. Уларни каналимиз орқали ёритсак, зора, Мубина уйига қайтса...
Шаҳло ТОШБЕКОВА
https://t.me/IJOD07/

292 0 0 14

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 11:00

#Ҳаётий ҳикоя
ҚИЗИМ БИЗНИ ТУШУНМАЯПТИ...
Ишхонага келишим биланоқ, қоровул мени бир аёл кутаётганини айтиб қолди. Тўртинчи қаватга кўтарилар эканман, ким бўлиши мумкин, деган саволни ўзимга бериб, жавоб тополмадим. Чиқаверишдаги фойеда деразадан ташқарига боқиб турган 50-55 ёшлардаги аёлни кўриб, салом бердим. Ўзимни таништирдим. “Ҳа, сизни кутиб тургандим, синглим. Вақтингиз бўлса, бироз гаплашсам дегандим”, деди аёл бироз хижолат тортиб. Уни хонамга таклиф қилдим.
-                Кимдир мени телеграмдаги ижодий каналингизга қўшган экан, ҳикояларингизни маза қилиб ўқияпман, - дея сўз бошлади аёл. Мен уни ўзиям ижод қилса керак, деган тахминга бордим. Аммо янглишган эканман. – Мен сиздан ёрдам сўраб келдим.
-                Қўлимдан келса, бемалол.
-                Қизим... қизим уйдан кетиб қолди...
-                Нима учун?
Аёл жавоб ўрнига йиғлаб юборди. Сездимки, бу изтироб уни қийнаётганига оз вақт бўлмаган. Ўзини босиб олгач, ҳаммасини бир бошдан гапириб беришни илтимос қилдим.
-                Битта бола билан турмушим бузилди, - дея ўз ҳаёти ҳақида сўзлай бошлади у. - Ўшанда қизим атиги олти ойлик эди. Акаларим бефарзанд бир одам билан яна ҳаёт йўлимни боғлашимга мажбурлашди. У одам олти ойлик қизимни «болам» дея бағрига олди, унга чин юракдан меҳр бериб улғайтирди. Мана шу меҳрибончилиги боисми, Яратган бизга қўша-қўша фарзандлар берди. Қизимдан сўнг тўрт ўғил-қизларни кўрдик.
Эрим ўз болалари туғилганидан сўнг қизимга янада кўпроқ меҳрибонлик кўрсатди. “Менга оталик бахтини олиб келган фариштам”, дея эркаларди уни. Укаларини айтганини олиб бермаса ҳам, аммо қизимнинг ҳар бир истагини муҳайё этарди.
Қизим мактабни тамомлаб, институтга ўқишга кирди. Ҳамма ўртоқларимда бор, дегани учун унга ҳам дадаси чиройли қўл телефони олиб берди. Ҳамма ташвиш шундан кейин бошланди.
Қизим телефонни қўлидан қўймай қўйди. Боз устига телефонига тўлаш учун дадасидан кўп пул сўрайди.
- Қизим, ҳамма нарсанинг меъёри бор. Қиз боланинг телефонда кўп гаплашиши яхши эмас, - деди дадаси.
- Пулингизни қизғонаяпсиз-а? – деди қизим ва зарда қилиб дастурхондан туриб кетди. Дадасининг гапини эшитгиси ҳам келмади.
Барибир у, мени тушунтиришларимга ҳам қарамасдан, телефонда уззукун гаплашишда давом этаверди.
Бир куни бирга овқатланиб ўтирганимизда, қизимга чой дамлаб келишни буюрдим. Унинг қўл телефони дастурхон четида қолди. Шу пайт унга хабар келди. Дадаси телефонни қўлига олиб, уни ўқиди ва жаҳли чиқиб кетди.
- Қизинг ўқияптими ё йигитлар билан… Ма, манавини ўқи! – деди.
Хабар бир йигит номидан бўлиб, унда “жоним”, “асалим” ва яна бир-икки уятсиз сўзлар бор эди. Тутақиб кетдим. Қандай қилиб ўрнимдан туриб, ошхонадаги қизимни дўппослай кетганимни билмайман. Ўзимга келганимда, қизимнинг юзи қизарган, бурни қонарди…
Эрим мени тинчлантиришга уринарди. Қизимга дакки берган эди:
- Мени тергашга ҳаққингиз йўқ, чунки сиз менинг ўз дадам эмассиз. Ана, ўз болаларингизни терганг! – дея ўшқириб берди...
Шу куни қон босимим ошиб кетди. Мен дард билан олишиб ётган чоғимда қизим бир қур кийимларини олибди-да, бир ўртоғиникига кетиб юборибди. Унинг қаердалигини билгунча бўларимиз бўлди. Қанча ялиниб-ёлвормайлик уйга қайтишни истамаяпти...
Турмуш ўртоғимнинг қадди букилиб қолгандай, назаримда. Қиз отанинг ори, деб бекорга айтишмас экан. Қизим бир яшарлигида қаттиқ бетоб бўлганида, ҳафталаб касалхона эшиги тагида турган, елиб-югуриб, докторлар айтган дори-дармонларни узоқ шаҳарлардан топтириб келиб, боламни даволатган, ҳаётга қайтарган, ўн олти йил давомида гард қўндирмай катта қилган мана шу одам, қизимнинг ўгай дадаси эди. Ахир, қизимнинг ўз дадаси ўн олти йил давомида атиги бир марта бўлсин хабар олмади-ку?!
Нима қилсам, қизим буларни тушунади? Тўғри йўлга тушади? Шунга бошим қотган. Айтинг, мен қаерда хато қилдим?..
Ростдан ҳам вазият жиддий эди. Бир сўз айтишга, маслаҳат беришга мен ожиз эдим. Қизнинг ўзига инсоф беришини сўраб ўтираверилса, у ҳаётда панд еб қолиши аниқ. Нимадир чора кўрилиши керак. Аммо қандай?

291 0 0 12

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 06:23

#Ҳикмат
Душманларнинг энг ёмони

«Билгилки, сенинг тўртта душманинг бўлиб, уларнинг ҳар бири билан курашишга муҳтожсан.

•Биринчиси, дунёдир. Зеро, Аллоҳ: “Дунё ҳаёти сизларни алдаб қўймасин”, деган.

•Иккинчиси, нафсинг, у душманларнинг энг ёмонидир. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Душманларингнинг энг ёмони ўзингнинг нафсингдир”, деганлар.

•Сўнгра жинлардан бўлган шайтондирки, Аллоҳдан унинг ёмонлигидан паноҳ беришини сўра. Зеро, Қуръони каримда: “Албатта, шайтон сизлар учун очиқ-ойдин душмандир”, дейилган.

•Тўртинчиси, одамлардан бўлган шайтонлардир, улардан эҳтиёт бўл. Чунки у жинлардан бўлган шайтондан ҳам қўрқинчлироқдир. Жинлардан бўлган шайтонлар фақат васваса билан адаштирса, одамлардан бўлган шайтонлар юзма-юз туриб адаштиради».

Абу Лайс Самарқандий

https://t.me/IJOD07/

320 0 0 10

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 06:22

Аллоҳим ўзи ҳаммамизга инсоф беришини дилимдан сураб илтижо қилдим. Ҳаёлимни телефон қўнғироғи бузди: - Қалайсан Гулим, тайёрмисан, келаяпмиз? - Ассалому алейкум Бегим, ҳа тайёрман, келаверинглар. - Хўп, ўн дақиқада етиб борамиз. Гўшакни жойига қўйиб, аста мурғаккинам олдига бордим. У шунақанги ширин бўлиб ухлардики, рости жуда ҳавасим келарди. Уни қўлларимга олдимда қулогига шивирладим “Хуш келибсан оиламизга янги меҳмоним, суюклигим Ҳабибуллоҳим!!!”. Ҳа, Аллоҳ бизга ўғил фарзанд ато этганди, у Зотнинг марҳамати кенглигига яна бир бор шоҳид бўлдим. Бизнинг пок севгимиз эса ўтли синовларда яна бир бор тобланди…
Умида Носирзода.

https://t.me/IJOD07/

304 0 0 25

ИЖОД ТАРАННУМИ

3 Feb, 06:22

#Кун ҳикояси
Ўқинг...фақат йиғламанг!:
ФАРЗАНД ИСИ...

Ширин орзу-ҳаваслар билан ушбу хонадонга келин бўлиб тушарканман, Аллоҳимдан ўзимга фақат ва фақат сабру- матонат ва тилимни ширин қилишини сўрадим. Аввалига жуда бахтли эдик. Бизнинг севгимиз асрларга татигудек эди. Бу оила билан тез чиқишиб кетдим. Ибратли келин, суюкли ёр бўлиш учун қўлимдан келганча ҳаракат қилардим. Ёлғиз ўғилга келин бўлганим учун ҳар тарафлама шу оилага муносиб бўлишни ўзимга ҳам қарз, ҳам фарз деб билардим. Биринчи қизимизга ҳомиладор бўлганимда Саид акам еру-кўкка ишонмасдилар, оғзимдан чиққанини мухайё қилардилар. Фарзандимиз қиз бўлишини эшитиб, менданда кўпроқ қувонардилар. Орадан икки йил ўтиб яна қиз фарзанд кўрдик, турмуш ўртоғим ўшанда ҳам мен каби жуда- жуда бахтли эдилар… Беш йил ўтгач эса яна ҳомиладор бўлдим. Бир куни ойижонимларнинг тўсатдан айтган “Агар ўғил бўлмаса олдириб ташланг” деган гаплари бошимга гурзи билан ургандай бўлди. Шу мурғаккинам яшашини жудаям истаганим учун, тинмай Аллоҳдан ўғил бўлишини тилардим. Ҳомилам катталашгач ультратовуш текширувига бордик… яна қиз… Бунинг устига докторлар менга туғишни таъқиқлашди. Юрагим яна бир бор жарроҳлик столига ётишни кўтаролмаслигини, болани олдиришим кераклигини такрор ва такрор айтишарди. Анчагина докторга бордик, ҳаммасида ташҳис бир хил. Набатдаги текширувдан сўнг кўчага чиққач кўзимда ёш қалқий бошлади, фарзандимдан айрилишни истамасдим. Хафа бўлганимни кўриб Саид акам “Юр, кетдик бозорга” деб қолдилар. Мен ҳайрон бўлиб қараб турсам “Менга кўпроқ пайпоқ оламиз, эртага қизларимиз учта бўлишса, яна талашиб юришмасин ман юваман, ман юваман деб” дея ҳазил қилиб амаллаб кулдирдилар... Шу куни холажоннинг кутилмаган ташрифлари кўп нарсани ағдар-тўнтар қилиб юборди. Аслида ойижонимларнинг қистовлари билан келган бу аёлда ҳам айб йуқ эди менинг наздимда. Уйга кириб борсак икки опа сингил гаплашиб ўтиришган экан. Тезда дастурхон тузаб, атрофларида гирдикапалак бўлдим. Ойижонимлар менга саволомуз назар ташлардилар. Охири юрак ютиб сир сақлаб юрганим қиз эканлигини айтдим. Ана шундан кейин ҳамма машмаша бошланди. - Ўғлим ёлғиз ўғил бўлса, ундан кейин чироғини ёқадигани бўлмаса. Сиз ўзингиз икки қизни ўламан деб зўрға туққан бўлсангиз, учинчисини ҳам жарроҳлик билан дунёга келтирасиз. Бошқа имкон йўқ деганику бу ахир. Ўғлимни бир ўғил ҳам кўрмай ўтиб кетишига йўл қўймайман, ёлғиз ўзим не-не орзу-ҳавасларда катта қилдим ахир. Йўқ, бўлмайди… болани олдирасиз!!! Саид акамни ҳам гаплари ўтмасди. “Она рози – Худо рози, мани десанг айтганимни қиласан” деб шарт қўйдилар уларга ҳам. Иккимиз бир хафта мижжа қоқмай ўйлаб чиқдик. Қарор килдик… у дунё юзини кўради. Фарзандсиз юрганлар озми бу дунёда ахир?!. Ҳомилам кун сайин катталашиб, нафас олишим қийинлашарди. Кўз олдимда қизларим йиғиси турар, уларни менсизликда ўсишини ҳоҳламасдим. Лекин юрагим остидаги миттивойдан воз кечолмасдим ҳам. Аллоҳимдан туну-кун икки жон саломатлигини тилашдан ўзга чорам йўқк эди. Ойлар ўтиб ой-куним яқинлашиб туғруқхонага кетдим. Саид акамга қўнғироқ қилиб бу ҳақида огоҳлантирдим. Шу қадар қўркардимки, Аллохдан фақат ва фақат ўзи оқ йўл беришини сўраб илтижо қилардим. Туғруқхонада мени Саид акам қарши олдилар. Учиб етиб келибдилар. Докторлар атрофимда парвона эди, бу қизимни ҳам жарроҳлик йўли билан дунёга келтиришим керак эди. Мени аравага ётқизиб олиб кириб кетаётганларида, улар “Қўрқма Гулим, мен шу ердаман, Аллоҳ сени ўз паноҳида асрасин” дедилар........

Узун йўлакдан кетарканман, кўз олдимга бир-биридан гўзал қизларим келар, улар учун ҳам яшашим кераклигини, не бўлганда ҳам бир кун келиб ойижонимлар бизларни кечиришларини сезардим. Жарроҳлик хонасига киргач, бироздан сўнг кўз олдим қоронғулашди, наркоз таъсирида уйғуга кетдим… Туғрукхона деразасидан атрофга назар соларканман, юракдан келаётган аччиқ томчилар нафақат юзимни, балки қалбимни ҳам ёндирарди. Ич-ичимдан инсон зотининг Аллоҳнинг бандаларига берган буюк неъматларига ношукрлик қилишларидан ажабланардим. Йўқ, аслида ажабланмасдим, бундай инсонларга раҳмим келарди. Чунки улар ҳақиқий бахт нима эканини тушунмай ўтиб кетишарди бу фоний дунёдан.

Ўқинг...фақат йиғламанг!

Энг таъсирли ҳикоялар канали! Канал фаолиятини бошлаган сана 24.03.2020 Админ: @HusniddinMirzaliyev

322 0 0 11

Деньги с телеграм-канала

Доход с телеграм-канала

Ваш доход с телеграм-канала

ИЖОД ТАРАННУМИ

Гео и язык канала

Категория

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

ИЖОД ТАРАННУМИ

1 473

Популярное в канале

Язык сайта

Деньги с телеграм-канала

Доход с телеграм-канала

Ваш доход с телеграм-канала

ИЖОД ТАРАННУМИ

Гео и язык канала

Категория

1 473

Популярное в канале