ОШИҚ ЎЛДИМ (Навоий ғазалига мухаммас)
Боғ аро кезгай насим, чункий гўзал гулзор эмиш,
Гул десам бир ғунчани, ул пари дилдор эмиш.
Кўйида оввора бўлган во ажаб, бисёр эмиш,
Ошиқ ўлдум, билмадим, ёр ўзгаларга ёр эмиш,
Оллоҳ-Оллоҳ, ишқ аро бундоқ балолар бор эмиш.
Оразин кўрсам яна ошиқ дилим осудадур,
Қанча юз бора уринмай барчаси беҳудадур.
Сўзларига маҳлиё ким, сўзламак орзудадур,
Қаддиға эл майли бўлғондин кўнгул озурдадур,
Ул алифдин зорларнинг ҳосили озор эмиш.
Лол бўлиб ҳайронадир ҳусни жамолин кўрса ким,
Ёндирур дунёни лов-лов, оҳу фарёд урсаким,
Ўлтирур афтодаҳол, бир бора ҳолин сўрса ким,
Элга новак урди, мен ўлдум, эрур бу турфаким,
Жоним эткан реш эл бағриға кирган хор эмиш.
Кўзларимни йўлларига зора тикдим, англадим,
Кўксима ишқ тиғила мардона чиқдим, англадим,
Неажабким минг жафо, минг бора чекдим, англадим,
Риштаким муҳлик ярам оғзиға тиктим, англадим,
Ким, кафан жинси қурўгидин совурғон тор емиш.
Фурқатидин ҳасратим қаддин кўтарди қоядек,
Туғдирур ғам ортидин ғамларни ҳажри доядек,
Томчилар ер юзларига томдилар маржонадек,
Кўйи деворидин оғриқ танға тушкон соядек,
Сели ғамдин эмди соя ўрниға девор емиш.
Дилга оташ солган ул қошу қароғидин анинг,
Эй, сабо келгил олиб хушбўй дудоғидин анинг,
Кўнглима тошди охир дарду фироқидин анинг,
Жонға тахвиф айладим тиғи ҳалокидин анинг,
Билмадим, бу ишдин ул ўлгунча миннатдор емиш,
Зуҳрахон, асло юракни эзма нодонлиғ била,
Ким етибдур даҳр дилдорига шодонлиғ била,
Ишқида девона бўлгил майли гирёнлиғ била,
Эй Навоий, хўбларни кўрма осонлиғ била,
Ким, бировким солди кўз, узмак кўнгил душвор эмиш.
ЗУҲРАХОН АБДУЛҲАКИМХОН қизи@HASANvaZUHRA