#review #taqriz
“Alvido... bolalik” - Tohir Malik Nega asar bunday nomlanadi? Nimaga aynan
Alvido bolalik,
Baxtli bolalik yokida
Xayr bolalik emas, aynan
Alvido? Aslida biz bolaligimiz bilan vidolashdikmi, qanday, nega? Qachon ulgurdik? Yoshimiz ulgʻayganda endi bola yoshidan oʻtdik dedikmi yoki koʻproq narsalarni anglashni boshlaganimizda, hayotimizda sinovlar koʻpayganda, mustaqil kun kechirishni boshlaganimizda, katta hayotga qadam qoʻyganimizda, ilk ishimizdagi birinchi maoshimizni olganimizda, bolalarimiz boʻlganda, oilamizda yangi aʼzolar paydo boʻlganda, boshimizga farzand tarbiyasi, uning shirin tashvishi tushgandami? Bolalik shu kabi pallalarda tugarmidi, unda men umrbod bola boʻlgim keldi.
Qamariddin, Asror, Dilfuza... Qissa shu uch asosiy qahramon hayoti haqidagi, kechinmalari, umidlari, sarobga aylangan orzulari haqida.
Muqaddima ularning bir begunoh insonni oʻldirib suvga tashlab yuborishlari va bundan keyingi ruhiy holatlari bilan boshlandi.
Avvalo, Qamariddinga toʻxtalsak. “Qamariddin” - oydek yuzi yorugʻ boʻlsin, deb "buvisi" qoʻygan ism. Onasi tomonidan tugʻilib-oq bolalar uyiga topshirilgan emas, tashlab ketilgan, itqitilgan murgʻak, begunoh bir goʻdak. Ota-ona mehri, tugʻilgan uy degan soʻzlar unga begona. Garchi keyinchalik onasini tanisa-da, otasi kimligini bila olmagan betayin bola. U hayotdan, onasidan alamzada. Qasos olishni istaydi, “Hozir qoʻlimga miltiq berib qoʻyishsa-yu, darvozadan otam bilan onam kirib kelishsa, shartta otardim. Ana undan keyin oʻzimni ham otib yuborishsa, mayli. Yoʻq , avval sud boʻlishi kerak. Sudda gapirish shart. Bolasini tashlab ketgan ota-onaning jazosi shu, -deyman...” U ham boshqa bolalarga oʻxshab oʻqigisi, yaxshilik qilgisi kelardi. Lekin uni jamiyatga sigʻdirishmadi, boʻgʻishdi, hayotdan bezdirishdi.
“Asror” - sirli degani. Haqiqatda ismiga mos sirli. Aqlli, maktabdagi eng aʼlochi oʻquvchi nega jinoyat yoʻliga qoʻshilib qoldi. Matematika bilim yurtida oʻqirdi, otasi chiqarib oldi, oilaga yordam bersin deb. Otasi chiqarib olmaganda kirmasmidi bu yoʻlga. Uning qarshisida uch yoʻl bor: otasini yoʻli - pul topish, otarchilik. Qamariddinni yoʻli - egilmaslik, erkinlik. Muallimi - olimlik, nazardan narida yashash. Asror oʻzi ham bilmaydi qaysi yoʻldan yurishini.
Dilfuza. Onasi oʻlgan, otasi nogiron. Bolalar uyida katta boʻlgan. Otasini injiqliklariga qarashga majbur, yetmaganiga otasi oʻz ustoziga uylanadi. Bolalar uyidagi qiyinchiliklari yetmaganday endi oʻgay ona. Qiyin, unga juda qiyin...
Men baʼzan bolalar uyidagilarni davlat boqadi, degan ta’naomuz gaplarini eshitib qolaman. Ha shundaydir, lekin ularning oʻksik qalblariga, ozgina mehr uchun, OTA, ONA degan soʻzni bir bora aytish uchun nimalarga tayyor ekanliklarini bilamizmi? Bolalarda ayb yoʻq edi. Ular baxtli hayotga, siz va biz yashayotgan sharoitlarga toʻlaqonli munosib edi. Oʻzi xohlab kirmagandi bu yoʻlga. Jamiyat ularni majbur qildi, nohaqliklar, koʻrib-koʻrmaganlikka olish, tabaqaga ajratish, boyning oshigʻi olchi qabilidagi ishlar, koʻzboʻyamachilik, ikkiyuzlamachilik singari illatlar ularni shu yoʻlga kirishga undadi.
Qilayotgan ishingizga oʻzingiz toʻgʻri baho bera olgan oningizdan boshlab bolaligingiz bilan vidolashasiz. Ha, ha, aynan vidolashasiz. Bolalik sizning xotirangizga koʻchadi. Vaqti kelib, bu xotira vijdon azobiga soladi, vaqti kelib nimalarnidir qoʻmsashga majbur qiladi. Xullas, sizni har koʻyga soladi. U bilan vidolashishga oshiqmang. Bolalik - hayotning asal pallasi, undan koʻproq bahramand boʻling. Asaldan keyin turli achchiqliklarga duch kelasiz.
Ifor
🫧
