وآياتِ الغرامِ البيِّناتِ
شذاكُم في الرياحِ السارياتِ
“Muhabbatning ochiq-oydin alomatlari,
Sizning muattar iforingiz esayotgan shamollarda taraladi.”
متى هَبَّ الصَّبا أهدى إلينا
نَوَافجَه الرِّقاقَ الطيِّباتِ
“Qachonki sogʻinch shamoli esib qolsa,
U bizga sizni goʻzal Mushk anbar iforni yetkazadi.”
متى شَمَّ المُحِبُّ لكم نَسيماً
تَلَتْ عيناه آيَ المُرسَلاتِ
“Qachonki sizni sevgan kishi sizdan bir ifor his qilsa,
Ko‘zlari “Mursalat” oyatlarini o‘qiydi.”
Ya’ni: Mursalat surasi qiyomat sahnalari haqida bo‘lib, inson qalbini larzaga soladi. Payg‘ambarimiz ﷺga bo‘lgan sog‘inch ham shunday holatga soladi – qalb titraydi, ko‘zlar yoshga to‘ladi.
نَغيب عنِ الوجودِ إذا ذُكِرتُم
ونَعمى عن صُنُوفِ الحادثاتِ
“Siz yodga olinganda biz borliqdan gʻoyib bo‘lamiz,
Dunyo
hodisalariga ko‘z yumamiz.”
(Dunyo hodisalariga koʻz yumamiz) goʻyo dunyodan butunlay uzulamiz.
Tasavvufda
Fano
maqomi bor. Bu holatda inson dunyoviy tashvishlarni unutib, butun borlig‘i bilan Haqqa va Haqning eng suyukli bandasi bo‘lmish Rasululloh ﷺga yuzlanadi.
“نغيب عن الوجود”
(borliqdan gʻoyib bo‘lamiz) bu shunday holatki, haqiqiy oshiq uchun dunyo ahamiyatsiz ko‘rinadi va uning butun vujudi ma’naviy hayot bilan band bo‘ladi.
أحِبَّتنا وحِفظُ الودِّ دِينٌ
ونحنُ على العُهُودِ السَّالِفاتِ
“Sevgimiz va vafo biz uchun dindir,
Oldingi ahdlarimizga biz sodiqmiz.”
A’rof surasi 172-oyatga ishora boʻlishi mumkin.
أتُسعِدُنا بقربِكُمُ الليالي
وصبح الوصلِ يمحو القاطِعاتِ
“Tunlar sizning yaqinligingiz bilan bizni xursand qiladi,
Vuslat tongi ajralishlarni yo‘q qiladi.”
(Vuslat tongi ajralishlarni yoʻq qiladi) oxiratdagi vuslatga ishora boʻlishi mumkin, yoki oxiratda Rosululloh ﷺdan shafoat umid qilishga ishora boʻlishi mumkin.