Sahnalar qizg‘in, go‘yo rostdek,
Lekin bu uyin — yolg‘onning maskani.
Ko‘zlar porlaydi, ammo soxtadir bari,
Ko‘ngillar ko‘r, yuraklar uyquda hamon.

Odamlar kiygan haqiqat libosi,
Ammo ichida yolg‘on izlari.
Kimdir podshoh, kimdir faqir,
Lekin barisi bir xil asir.

Rollar tayin, pyesa yozilgan,
Ssenariy zo‘r, rejissor aytganday.
O‘ynashdan charchab, so‘ngida yig‘lashdan,
Kulasan o‘zing ham o‘z yolg‘oningga.

Ko‘zgu qarshingda sen kim o‘zing?
Rol ijrochisi yoki hayot mehmoni?
Kim yozgan bu sahnani, bu dramani?
Qachon tugaydi final pardasi?

Yolg‘on kulgilar, qarsaklar yangraydi,
Haqiqatni unutgan yuraklar o‘ynaydi.
Biz esa kelamiz, sukut saqlaymiz,
Va jimgina qarsak chalib, jilmayamiz😊