Abdulbosid Ubaydullayev

My soul demands it"

Tunda kechgan umurlar, qaytib kelarmi mudom?
Ko‘chalar jim, osmon sokin, yurakda notinchlik hamon....
My soul – zulmat bag‘rida seni izlar hanuz


Osmonga boqaman — yulduzlar porlaydi,
Go‘yo yuragim sirlarim uqar.
Tun g‘amni aritar shivirlab sokin,
Uning bag‘rida yo‘q aldov, yo‘q soxta o‘yin.

Kimdir quyoshni, bahorni izlar,
Men oshiqman qaro tunga, ona.
Kechaning bag‘ri — asli mehribon,
Chunki unda yo‘q , yolg‘on, yo‘q aldov, ona...

Xatolaring hayoting haqida hulosani yozishidan oldin sen

Xatolaringa qarab hayotingni bir hulosalab qoʻy doʻstim, 😊

Heyy, let's go somewhere and never come back....

Sahnalar qizg‘in, go‘yo rostdek,
Lekin bu uyin — yolg‘onning maskani.
Ko‘zlar porlaydi, ammo soxtadir bari,
Ko‘ngillar ko‘r, yuraklar uyquda hamon.

Odamlar kiygan haqiqat libosi,
Ammo ichida yolg‘on izlari.
Kimdir podshoh, kimdir faqir,
Lekin barisi bir xil asir.

Rollar tayin, pyesa yozilgan,
Ssenariy zo‘r, rejissor aytganday.
O‘ynashdan charchab, so‘ngida yig‘lashdan,
Kulasan o‘zing ham o‘z yolg‘oningga.

Ko‘zgu qarshingda sen kim o‘zing?
Rol ijrochisi yoki hayot mehmoni?
Kim yozgan bu sahnani, bu dramani?
Qachon tugaydi final pardasi?

Yolg‘on kulgilar, qarsaklar yangraydi,
Haqiqatni unutgan yuraklar o‘ynaydi.
Biz esa kelamiz, sukut saqlaymiz,
Va jimgina qarsak chalib, jilmayamiz😊