Устоз Зайниддин домла

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинганҳадисда бундай марҳамат қилинади:
من كان يؤمن بالله واليوم الآخر فليكرم ضيفه ومن كان يؤمن بالله واليوم الآخر فليصل رحمه ومن كان يؤمن بالله واليوم الآخر فليقل خيرا أو ليصمت

Яъни: “Кимки, Аллоҳга ва охират кунига иймони бўлса, бас, меҳмонини иззат-икром қилсин. Кимки, Аллоҳга ва охират кунига иймони бўлса, қариндош уруғлар билан силаи раҳм қилсин.  Кимки, Аллоҳга ва охират кунига иймони бўлса, яхшиликдан сўйласин, ёки жим турсин”.Муттафақун алайҳ.
Ушбу ҳадис меҳмонни иззату икром қилишга гўзал равишда тарғиб қилади. Унга кўра, ўзиникомил иймонлилардан деб ҳисоблаган ҳар биркиши меҳмонини икром қилмоғи лозим. Акс ҳолдаиймони ҳали комил бўлмаган ҳисобланади. Ҳадисзамирида шундай маънолар ҳам ётадики, меҳмонниикром қилиш иймоний хислатлар сирасидан экан. Демак, меҳмонни икром қилганлиги учун киши дунёю охиратда ажру савобларга эга бўлади. Меҳмонни иззат қилиш яхши ишлар, маъруфишлар қаторига киради. Набиййи соллаллоҳуалайҳи ва саллам ўз ҳадисларида وكل معروف صدقة   яъни “Ҳар бир маъруф иш садақа (яъни савоб)дир”, дея марҳамат қилганлар. Демак, меҳмон кутганинсон бу иш учун ажру савобларга эга бўлар экан. Шу боис, ҳам халқимизда қадимдан: “Меҳмонатойи Худо” деган нақл мавжуд.

Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси ўринбосари устоз Зайниддин домла