Жуда дилбар эди мен кўрган тушлар,
Сезмасдим кўнглимнинг оғирлигини.
Тўрт фаслим ортида яшаб бир куни,
Англадим кетишим зарурлигини.

Сен нелардир дединг, нимадир дединг,
Қулоғим беркитди кўзим шовқини.
Кўнглимда умидлар сўлгани сари,
Гуркираб борарди ишқнинг ёлқини.

Бугун ҳаммасига ҳайрон турибман,
Ўйлайман, шу лаҳзам абадий эмас.
Боқий бўлмагандек дилбар тушлар ҳам,
Бу эзгин ҳислар ҳам мангу туйилмас.

Бемаврид эсади манзилсиз эллар,
Дарбадар бу руҳим дунёдан нари.
Деразам ортида эса олислар -
Ҳаётимнинг сенсиз, менсиз кунлари...

(c)Бахтинисо Маҳмудова