Шароф Рашидович Рашидов (6-ноябрь (эски ҳисоб бўйича 24 октабр) 1917 — 31-октабр 1983) — совет партия ва давлат арбоби, ўзбек ёзувчиси, Социалистик Меҳнат Қаҳрамони (1974).

Ўзбекистон ССР Коммунистик партияси раҳбари. 1939-йилдан КПСС аъзоси.

Жиззах педагогика техникумини (1935), Самарқанд Давлат Университетининг филология факультетини тугатган (1941).

Самарқанд вилояти газ.да масъул котиб, муҳаррир ўринбосари ва муҳаррир (1937-41,1943).

Иккинчи жаҳон уруши қатнашчиси (1941-йил ноябрь — 1942).

Ўзбекистон КП Самарқанд вилоят комитети котиби (1944-47).

„Қизил Ўзбекистон“ газета муҳаррири (1947- 49), Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси бошқаруви раиси (1949-50).

Ўзбекистон Олий Совети Президиуми раиси (1950-59).
Ўзбекистон КП МК 1котиби (1959 83).

КПСС МК Сиёсий бюроси (Президиуми) аъзолигига номзод (1961-83).

2 марта Меҳнат Қаҳрамони (1974, 1977).

Сирдарё вилоятидаги туман, Тошкент ва Жиззах шаҳридаги кўчалар, мактаблар, маҳаллаларга унинг номи берилган. Жиззахда Рашидов ҳайкали ва музейи бор. „Чиғатой“ қабристонига дафн этилган.