Қадимда босқинчи жунгжанглар ўз асирларига беҳад шафқатсизлик қилар эканлар. Тутқуннинг сочини дастлаб ўнгидан, сўнгра тескарисидан тақир қириб ташлашади. Сўнгра қассоблари каттакон бир туяни сўйиб, терисини шилиб, ёпишқоқ терини тутқуннинг янги қирилган тақир бошига кийгизишарди. Қуёш остида тери қалпоқ шафқатсиз равишда торайиб, қулнинг қирилган бошини темир чамбарак сингари жингиртоб қилиб қисарди. Орадан бир кун ўтиб ниш ура бошла сочлар баъзида хом терини тешиб чиқарди, кўп ҳолларда эса, чиқишга йўл тополмай яна қайтадан қайрилиб, бош терисига қараб ўсарди ва аввалгидан ҳам баттар азоб берарди. Асирлар эс-ҳушларини буткул йўқотар эдилар. Зўрлаб эс-ҳушидан жудо этилган кул — манкуртга айланарди.
Пионер "Босмачилар"га қарши курашдаги хизмати учун Бухоро халқ инқилобий ордени, 3-даражали Қизил юлдуз билан мукофотланаяти. 1924 й.
Манқурт учун муқаддас бўлган ягона нарса бу унинг ўзидир. Жони эвазига ҳар ким ва ҳар нарсани сотиб юбора олади. Суратдаги болага ачиндим...
@tarixiy_faktlar2