– Айтмаса ҳам биламан! – ўшқирди Сардор – У қотил! У ифлос одам! Ундан нафратланаман! Ҳозироқ уйдан чиқиб кет! Қайтиб бу ерга қадам босма!
– Сардор?! – Пардабой ака шундай деди-ю, сўзини йўқотди.
Аввал Сардорга, сўнгра қолганларга қаради. Аммо «…укажон, отангнинг ўлими бир фалокат эди. Ўшанда тракторимнинг катта баллони йиртилди. Уни ямадик. Кейин дискка жойлаштирдим-да, тракторнинг моторини юрғиздим. Баллонга компрессор билан дам сола бошладик. Бирдан фалокат юз берди. Диск баллонга яхши жойлашмаган экан, бир маҳал отилиб чиқиб кетди ва компрессорни ушлаб турган отангни деворга ёпиштириб ташлади… Отанг шу ернинг ўзида жон берди. Мен эса айбдор бўлиб қолдим. Шундан бери ўзимнинг болаларимга қарамасам ҳам қўлимдан келганча сизларга қарашай дейман. Шулар ўкинмасин дейман. Бир умр аросатда яшаб келяпман. Буни биров билмаслигини энангдан илтимос қилган эдим. Эвазига сизларни оёққа қўйишга Аллоҳнинг номини ўртага қўйиб, қасам ичганман. Энанг раҳматли барибир айтиб қўйибди-да… Майли, бўлар иш бўпти. Лекин мени кечиринглар! Олдиларингда, Яратганнинг олдида ҳам гуноҳкорман!» дея олмади. Бир лаҳза жим қолди-да, индамай орқасига бурилиб, чиқиб кетди.
– Сардор, нега амакимни сўкдинг? – деди Севинч.
Сардор опасига қаради, укаларининг жовдираб турган кўзларига боқди. Сўнгра қароқларини эзиб турган кўз ёшларини енги билан артди-да, деди:
– Агар мени ука, ака десанглар, бу саволни бошқа берманглар! Энамнинг руҳи чирқирайди. Ўзи икки ўт орасида ўтирибман!
Севинч ҳам, укалар ҳам ҳеч нарсага тушунмай бирин-кетин ташқарига чиқишди. Аллақачон қуёш ботиб, атрофни зулмат қоплаган эди.
…Эртаси азонда «Жон-жон» амакининг уйидан «отам»лаган овоз эшитилди. Туни билан ухлолмай, юриб чиққан Пардабой ака тонгга яқин ота-онаси ва акаси билан тушган суратни кўксига босиб, оламдан ўтибди…
Холиёр САФАРОВ.
🌺🌼☔️
https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg
– Сардор?! – Пардабой ака шундай деди-ю, сўзини йўқотди.
Аввал Сардорга, сўнгра қолганларга қаради. Аммо «…укажон, отангнинг ўлими бир фалокат эди. Ўшанда тракторимнинг катта баллони йиртилди. Уни ямадик. Кейин дискка жойлаштирдим-да, тракторнинг моторини юрғиздим. Баллонга компрессор билан дам сола бошладик. Бирдан фалокат юз берди. Диск баллонга яхши жойлашмаган экан, бир маҳал отилиб чиқиб кетди ва компрессорни ушлаб турган отангни деворга ёпиштириб ташлади… Отанг шу ернинг ўзида жон берди. Мен эса айбдор бўлиб қолдим. Шундан бери ўзимнинг болаларимга қарамасам ҳам қўлимдан келганча сизларга қарашай дейман. Шулар ўкинмасин дейман. Бир умр аросатда яшаб келяпман. Буни биров билмаслигини энангдан илтимос қилган эдим. Эвазига сизларни оёққа қўйишга Аллоҳнинг номини ўртага қўйиб, қасам ичганман. Энанг раҳматли барибир айтиб қўйибди-да… Майли, бўлар иш бўпти. Лекин мени кечиринглар! Олдиларингда, Яратганнинг олдида ҳам гуноҳкорман!» дея олмади. Бир лаҳза жим қолди-да, индамай орқасига бурилиб, чиқиб кетди.
– Сардор, нега амакимни сўкдинг? – деди Севинч.
Сардор опасига қаради, укаларининг жовдираб турган кўзларига боқди. Сўнгра қароқларини эзиб турган кўз ёшларини енги билан артди-да, деди:
– Агар мени ука, ака десанглар, бу саволни бошқа берманглар! Энамнинг руҳи чирқирайди. Ўзи икки ўт орасида ўтирибман!
Севинч ҳам, укалар ҳам ҳеч нарсага тушунмай бирин-кетин ташқарига чиқишди. Аллақачон қуёш ботиб, атрофни зулмат қоплаган эди.
…Эртаси азонда «Жон-жон» амакининг уйидан «отам»лаган овоз эшитилди. Туни билан ухлолмай, юриб чиққан Пардабой ака тонгга яқин ота-онаси ва акаси билан тушган суратни кўксига босиб, оламдан ўтибди…
Холиёр САФАРОВ.
🌺🌼☔️
https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg