Хаёт

Жонимга минг жафо айлаб беҳол,
Ташвиш, ғам гирдобида бӯлибман барбод.
Гӯзал бахт китобин, очмайин сарсон,
Умр йӯлларида адашибман хаёт.

Бир кун дунё ғамин ортимга ташлаб,
Ӯзим учун хеееч яшамабман шод,
Бечора кӯнгилимни эрта қаритиб,
Қандай яшашни билмабман хаёт.

Бир муштум юрак, урган зарбида,
Оламга сиғмаган исёни хайхот.
Ӯзгалар дардига малҳамман, даво,
Ӯзимга келганда тонибман хаёт.

Қадрим учун йиғладим, йиғладим бироз,
Жимгина унсиз, солдим ҳам фарёд,
Кунлар шиддатидан ӯтибди умрим,
Ӯзимни севишни унутибман хаёт.

✍ Юсупова Зулфия

@sheriyat